Being Gay Is A Sin ༄ l.s

44.

''Ik.. ik kan het niet!''

''Wat kun je niet?'' klinkt zijn stem verdrietig.

''Gay zijn..!''

louis pov

Geschokt staart Harry me aan. Zijn ogen staan wijd en hij heeft zijn hand voor zijn mond geslagen terwijl er een traan uit zijn ooghoek drupt.

'H-hoe bedoel je?' stottert hij.

Ik haal mijn schouders op en haal sniffend mijn neus op. 'Ik kan het gewoon niet, ik heb het echt geprobeerd, ik meen het!'

En dan breekt bij mij de dam.

Grote tranen rollen van mijn wangen en ik begin te snikken en te snotteren. Ik kijk op naar Harry en hij houdt zijn armen al voor me open. Ik schuif naar zijn kant van de bank en laat me in zijn sterke armen vallen. Hij houdt me stevig vast en probeert me te sussen met zachte woordjes.

Hij verplaatst zijn ene hand naar mijn hoofd en gaat langzaam met zijn vingers door mijn haar terwijl hij met kalmeert. Wiegend heen en weer blijft hij zachtjes praten.

'Harry ik kan het echt niet. Ik doe mijn best, maar het wil gewoon niet!' roep ik dan huilend. 'Ik wil gewoon dat alles weer normaal is!'

Harry zegt niets, maar blijft ons heen en weer wiegen, totdat ik me los ruk. 

'Hoor je wel wat ik zeg?! Ik kan niet altijd gay proberen te blijven! Als ik het niet ben, dan ben ik het gewoon niet, en niemand die daar iets aan kan veranderen. Ik ben niet zo geboren en zal het ook nooit meer worden!'

Harry zucht luid en begint dan te spreken. 'Lou, wordt eerst even rustig, oke? Daarna kunnen we het er normaal over hebben. Denk je nu echt dat je mij niet raakt met die woorden? Het is niet niks om te horen dat je vriendje denkt niet gay te zijn? Waarom was je niet gewoon eerlijk al die tijd!'

'Dat kon ik toch niet! Jij was zo blij, en ik wilde je niet verdrietig maken. Je leek zo gelukkig en happy met alles. Dan kan ik dat toch niet allemaal voor je gaan verpesten? Ja, ik weet dat ik jou tot mijn vriendje vroeg, maar ik was dronken en dacht niet na bij de gevolgen! Ik wist de ochtend daarna niet eens meer dat dat alles was gebeurd, totdat ik je op school zag!' ik begin steeds harder te praten en mijn wangen worden helemaal rood van mijn boosheid.

Als ik een stripfiguur was zou er nu stoom uit mijn oren komen. 

Harry duikt in elkaar en sniffelt een beetje. Hij kijkt weer omhoog naar mij en ik kan zien dat zijn wangen nat zijn.

'Dus je wil nu zeggen, dat je die hele avond vergeten was? Je was letterlijk vergeten, dat je mij vroeg? Fucking hell, Lou, ik dacht dat je oprecht was! Ik dacht het aan je ogen te zien!' schreeuwt Harry dan. 

'Ik was dronken! Dan onthou ik toch niet alles dat ik doe! En misschien had jij mij dan niet serieus moeten nemen!' tier ik. 'Denk jij wel na voordat je iets doet?'

'Denk jij wel na voordat je iets doet?! Ik voelde gewoon dat je alles meende, maar niet dus. Was dit alles een grote grap voor jou? Heb je dit opzettelijk gedaan? Heb je ook nog eens stiekem een vriendin?' roept Harry woedend. Hij staat nog net niet te stampen op de grond en hij trekt met zijn handen aan zijn krullen. 

'Kom op Harry, had je echt verwacht dat ik op jongens zou vallen?! Heb je me ooit eens goed bekeken? Weet je überhaupt wel iets over mij? En nee, ik heb geen vriendin! Is dat de manier waarop je over me denkt? Als iemand die vreemd gaat?!'

Ik moet mezelf echt proberen te kalmeren, want ik voel al dat mijn handen automatisch in vuisten zijn gebald. Ik wil Harry echt niet slaan, maar soms kan ik me gewoon niet inhouden. Eén van de redenen dat ik vaak in een gevecht ben beland.

Harry sluit zijn ogen en haalt diep adem. 'Ik denk dat ik meer over jou weet dan dat je denkt. Maar daar gaat het helemaal niet over. Wat heeft jouw verleden te maken met het vallen op jongens? Waar de fuck zit jouw logica?'

Mijn tanden knarsen op elkaar en ik bijt hard op het binnenste van mijn lip. Mijn wenkbrauwen staan vast in een kwade frons en mijn wangen voelen heet aan.

'Mijn verleden?! Hou toch je bek, je weet er niets van. Zal ik het je eens vertellen? Weet jij hoe het is om je hele leven gepest te worden? Hoe je je eigen huis moet uitvluchten omdat je uit de kast bent gekomen? Dat je moeder uit beeld verdween en je vader je zoveel dingen aandoet? Weet jij hoe het is om een hatelijk briefje te ontvangen waardoor je hele zelfverzekerdheid verdwijnt? Weet jij daar ook maar iets van?!' ik schreeuw het zo hard als ik kan. Dan kan Harry het eens goed tussen zijn oren knopen. 

'Weet jij wel hoe het is om een baan te nemen zodat je je eigen appartement kan huren? En dat je weet dat je dan eindelijk veilig bent....?' roep ik dan en aan het einde van de zin slaat mijn stem over. Ik vecht tegen mijn tranen, maar ben ze helaas niet de baas. 

Opnieuw beginnen ze te lopen en nu probeer ik ze niet meer tegen te houden. 

'Weet jij wel hoe dat allemaal is,' fluister ik dan. Ik laat mijn hoofd hangen en sla mijn handen voor m'n gezicht. Ik begin harder te huilen en mijn knieën voelen aan als kauwgum.

Harry maakt zijn weg naar mij en probeert zijn armen om me heen te slaan, maar ik duw hem weg. Ondanks ik nu wel behoefte heb aan een omhelzing, wil ik die niet van Harry. 

Ook mijn armen voelen nu slap aan en ik kan er niks tegen doen als Harry me optilt en me mee terug neemt naar de bank. Hij gaat zitten en laat mij op zijn schoot. Met zijn armen strak om me heen voel ik me veilig. 

'Ik wist dat inderdaad niet allemaal,' begint Harry. 'Ik wist een klein stukje en ik wou dat ik dit allemaal over jou wist.. Maar weet alsjeblieft dat ik er altijd voor je ben en dat ik alsnog van je hou. Ondanks jij misschien niet meer van mij houdt..'

Ik blijf stil. Hou ik nog van hem? 

Ja.

Nee.

Ja.

Ja?

'Haz, ik- ik weet het niet. Ik denk dat ik nog van je hou. Nee, wacht. Ik weet dat ik nog van je hou. Maar ik weet niet hoe ik dat moet laten zien,' fluister ik.

Harry glimlacht voorzichtig en wiegt ons weer heen en weer. 

'Ik zie het in hoe je naar me glimlacht als we elkaar zien. Ik ziet het in hoe je ontbijt voor me probeert te maken en hoe je met liefde de afwas samen met me doet -ookal haat je dat normaal-. Ik zie het omdat je blijft vragen hoe het met mijn plantjes en bloemen gaat en in hoe je nieuwsgierig bent in de dingen die ik doe. In hoe je me aanraakt en hoe je met me praat. Ik zie het in hoe je me een plagerige kus geeft op mijn neus  en op de manier dat je 'i love you' tegen me zegt. 

Ik zie het in alle kleine dingen en die kleine dingen zijn juist het allermooist.'

Ik glimlach zachtjes. Meent hij alles wat hij zegt? Dat moet wel. Hij klinkt zo eerlijk. Ik heb nog nooit iemand zo horen praten. Een manier waardoor je hart een sprongetje maakt en je vanbinnen helemaal warm wordt.

Dat moet liefde zijn, toch? 

hihi see you next week

vergeet niet te voten :)