Being Gay Is A Sin ༄ l.s

46.

louis pov

Harry had gelijk. Het waren inderdaad chocolade koekjes. En lekker dat ze waren. Ik zou Anne bijna inhuren als persoonlijke chef, want man wat kan ze dat goed. Nu ben ik nog meer benieuwd wat we gaan eten als diner, want dat zal dan wel nog beter smaken.

Ik zit tussen Harry en Gemma in op de bank. Het past maar net, maar Gemma wilde per se naast haar ''toekomstige schoonbroer'' zitten. En hoe kon ik ooit nee zeggen?

We voeren een gesprek over koetjes en kalfjes en ik word bij elk gesprek betrokken. Het is veel minder erg dan ik dacht, het is gewoon gezellig. Iets dat ik thuis eigenlijk nooit had, gezelligheid. Bij mij was het altijd stil, want iedereen was bang om een verkeerde beweging te maken en we bleven allemaal zoveel mogelijk op onze kamers. Het huis voelde altijd koud en kil aan, in de woonkamer hingen geen zelfgemaakte tekeningen en ook hing er niets aan de koelkast. De enige plek waar het leuk was, was Lotties kamer. Meestal ging ik dan samen met m'n zusjes op haar kamer zitten en deden we wat bordspelletjes. En dat deden we dan voor uren, totdat onze vader thuiskwam en hij me dwong naar beneden te komen, zodat ik klusjes en andere dingen kon doen. Ik haatte het, maar liever ik dan mijn zusjes. 

Anne kijkt me glimlachend aan. 'Hoe is het bij jou thuis, Louis?'

Harry's ogen worden groot en hij geeft een schop tegen Anne's been. 'Mam!' sist hij. 

Anne slaat een hand voor haar mond. 'Da's waar ook! Het spijt me voor het vragen, ik dacht er niet bij na.'

Ik lach ongemakkelijk. 'Het geeft niet. Het is ook niet een hele normale situatie. Maar waar mijn zusjes wonen is het momenteel goed, en hopelijk blijft dat ook zo voor een tijdje.'

Harry's moeder knikt langzaam. 'Nogmaals, het spijt me. Ik hoop ook dat je ze allemaal snel weer kunt zien.'

Ik veeg mijn haar naar de zijkant van mijn voorhoofd en knik. 'Dat hoop ik ook.'

Na nog wat ander gepraat over van alles en nog wat, besluit Anne te gaan koken en verdwijnt ze naar de keuken. 

'Kom,' fluistert Harry naar mij en hij knijpt zachtjes in mijn been.

Ik kijk hem even vragend aan en hij met zijn vinger wijst hij omhoog. 'Naar mijn kamer,' fluistert hij.

Beide staan we op en we kijken om als we Gemma horen grinniken.

'Wat?' vraag ik en ik sla mijn armen over elkaar heen.

'Als je het doet, doe het dan zachtjes,' grijnst ze.

Harry rolt met zijn ogen en trekt me aan mijn arm mee richting de trap naar boven. 'Hou je mond,' snauwt hij dan naar Gemma. Die moet enkel nog harder lachen en veegt nog net geen lachtraantjes weg.

'Jullie gaan je gang maar, hoor. Zolang ik het maar niet hoor,' proest ze.

Nu moet ik ook lachen. 'Zolang jij de kamer maar niet binnenkomt.'

'Oké, we maken een deal. Jullie mogen je gang gaan, maar dan wel zachtjes. Want als ik niks hoor heb ik ook geen reden om Harry's kamer binnen te lopen. Goed?' grijnst Gemma.

Ik grinnik en stoot Harry aan, die met een nukkig gezicht naast me staat. 'Deal,' antwoord ik.

Harry zucht. 'Kom nou maar en negeer haar,' zegt hij, terwijl we de trap oplopen en zijn kamer binnengaan. 

Ik haal mijn schouders op. 'Hoezo? Ik vond het wel grappig. Jij niet dan?'

Met een recht gezicht kijkt Harry me aan.

Ik lach. 'Niet dus. Maar hoezo niet?'

Zonder zijn gezichtsuitdrukking te veranderen blijft Harry me aankijken.