Sen Benim Tamamlayanımsın

15.Bölüm

      Bismillahirrahmanhirrahim.

Zeynep Hanım şaşkınlık içinde Harun Bey'e baktı.

"Karın mı?"

"Evet karım. Bak Zeynep ben daha bizim nişan konumuz ilk açıldığında sana karşı kalbimde hiç bir şey beslemediğimi, sadece ailem için bu nişanı onayladığımı söylemiştim. Seni kırmak istemezdim üzgünüm."

Zeynep Hanım'ın gözlerinden yaşlar süzüldü.

"Sana tek bir soru soracağım! Onu seviyor musun?"

Harun Bey'in "Hayır" diyeceğini bile bile kalbimin bu atışları da neydi böyle? Ah kalbim haddini bil!

"Evet Hüma'yı seviyorum ve hayatımın geri kalanını onunla geçirmek istiyorum. İmanımı tamamlayanım olsun istiyorum. Allah'ın izniyle de nikahımızla ilk adımı atmış bulunuyoruz."

Bir kaç saniye gerçekten kalbimin durduğunu hissettim. Harun Bey beni seviyor mu? Evliliğimizi oyun olarak görmüyor mu? İçimde tuhaf şeyler oluyordu. Midemde hafif bir sancı vardı. "Midemde kelebekler uçuşuyor" dedikleri şey bu muydu? O zaman ben aşık oldum!

Ben kendi iç dünyamda çatışırken Zeynep Hanım "Peki, anladım Harun. Allah tamamına erdirsin." deyip koşar adım çıktı evden. Kim bilir ne kadar da kırılmıştır. Evliliğe dair kurduğu tüm hayalleri yıkılmıştı. Şimdi ben onun yıkılan hayalleri üzerine Harun Bey ile evlenip gerçek bir yuva kurabilir miyim?

Herkes susmuş ayakta durup birbirine bakıyordu. Sessizliği bozan Harun Bey oldu.

"Bu tatsız olay için sizlerden ve Hüma'dan özür dilerim. Bu olay hiç olmamış gibi akşamımıza devam edelim hem Ümeyr de üzülmesin."

Ah Ümeyr'i tamamen unutmuştum kim bilir kuzum nasıl da korkmuş ve üzmülmüştür? Hemen etrafa bakınmaya başladım. Ama Ümeyr'i bir türlü bulamadım.

"Ümeyr! Ümeyr nerede anne?"

"Buradaydı kızım. Hay Allah nereye kayboldu acaba?"

Hep beraber Ümeyr'i aramaya başladık. Her yere baktık ama bulamadık. Kendimi tutmayıp ağlamaya başladım.

"Bakamadım işte. Sahip çıkamadım Ümeyr'e. Sorumsuzun tekiyim. Bize vermeyecekler Ümeyr'i. Babası alacak kuzumu."

Harun Bey yanıma geldi.

"Hüma sakin olur musun lütfen? Merak etme Ümeyr'i bulacağız tamam mı?"

Sonra ayağa kalkıp tekrar aramaya devam etti. Koltukların arkasına baktı, mutfağa baktı, aradığımız diğer yerlere tekrar baktı. En son masanın altına baktı.

" Ah Ümeyr bizi çok korkuttun! Gel buraya oğlum."

Ümeyr ağlayarak çıktı. Harun Bey'in boynuna sarıldı ve hıçkırıkları arasından konuştu.

"Beni babama geri mi vericeksinix kahyamanım?"

"Hayır tabiki aslanım. Seni babana vermiyeceğiz!"

"Ama öyetmenim dediki beni babama veyicekley."

Harun Bey bana baktı. Ne diyeceğimi bilemedim. Sonra Ümeyr'e geri döndü.

"Biz seni asla bırakmayacağız. Bunu sana kanıtlayayım mı?"

"Hı hı."

"Şimdi bana baba ve öğretmenine de anne de bakalım."

Ümeyr önce Harun Bey'e bakıp "Baba!" dedi. Sonra bana bakıp "Anne!" dedi. İçimde bir şeylerin koptuğunu hissettim. Anne o kadar sıcak bir kelime ki demek ki bir kadın doğurmdan da anne olabilirmiş. Bunu ümeyr bana "Anne!" dediğinde hissettim. O artık benim oğlum ve ben oğlumu asla ama asla bırakmayacağım.

Harun Bey tekrar konuştu.

" Anne ve babalar çocuklarını hiç bırakmaz. Senin anne ve baban biz olduğumuza göre seni asla bırakmıyacağız. Baba sözü!"

Ümeyr, Harun Bey'in boynuna tekrar sarıldı ve "Canım babam!" dedi ve ekledi. "Anne sen de gel sayıyalım!"

Tekerlekli sandalyemi onlara yaklaştırdım. Harun Bey diz çöktü ve Ümeyr'i de indirdi. Ümeyr kolunun tekini benim boynuma diğer kolunu da Harun Bey'in boynuna doladı ve ikimize de sarıldı.

"Şizi çok seviyiyum anne-baba!"

Yine kendimi tutamadım ve ağladım ama bu sefer mutluluktan.
" Biz de seni çok seviyoruz oğlum. Seni asla bırakmıyacağız!"

Bu öyle bir mutluluktu ki anlatılmaz. Büyükler"Ee artık düğün ile ilgili konuşalım." diyince şaşkın vaziyette onlara baktım.

"Ne düğünü  ben düğün istemiyorum."

dediğimde Harun Bey konuya dahil oldu.

" Kuran olsun ister misin düğünümüzde?"dedi.

"Ben şey bilmem ki." dedim. Annemler

"Gelinlik bakmamız lazım. " dediğinde demin saşırdığım gibi yeniden saşırdım.

"Yok anne ne gelinliği hele ki bu halde." dediğimde Harun bey bana kırılmış gibi baktı.

" Hüma ne varmış halinde. Sen de herkes gibisin. Neden böyle düşünüyosun?" dediğinde

" Ben yürüyemiyorum nasıl gelinlik giyerim?"

"Yürüyemiyor olman gelinlik giyemiyeceğin anlamına gelmez. O gelinlik en kısa zamanda alınıcak!' dedi kararlı ses tonuyla.

Ümeyr "Oley kahraman babam anneme gelinlik alcak! Anne lütfen giy lütfen!" dedi benim sevimli surat oğlum.

Oğlum demek ne güzelmiş çok şükür Rabbim sana. Ümeyr'e döndüm.

"Çok mu istiyorsun anneciğim?" diye sorduğumda "Evettttt!" diye bağırdı.

"Tamam o zaman benim yakışıklı oğlum istiyorsa kabul ama abartılı bir şey olmayacak tamam mı?" dediğimde Harun Bey de Ümeyr de "Peki" dedi.

Onların bu halleri çok hoşuma gitti.

"Eee düğün tarihi düşündünüz mü?" diye sordu büyükler.

Harun Bey ikimiz yerine de cevapladı.

"Ramazan bittikten hemen sonra inşaallah."

Ben ciddi ciddi evleniyorum!