Sen Benim Tamamlayanımsın

29.Bölüm

      Bismillahirrahmanhirrahim

Hüma

Hayır ben bu acıya dayanamazdım. Harun kanlar içinde yerde yatıyordu. Her yer karanlıktı. Ben kimden yardım isteyecektim.

"Harun," diye bağırmamla sıçrayarak uyandım. Ter içinde kalmıştım. Bu nasıl bir kabustu böyle? Harun'un odasının kapısı hızla açıldı ve Harun koşarak yanıma gelip yüzümü avuçladı. Harun burdaydı ve iyiydi. Hiçbir şey düşünmeden ona sarıldım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım. Harun elini sırtımda gezdiriyordu.

"Güzelim sakin ol. Ne oldu, neden bağırdın?"

"H-Harun ben seni gördüm. Kanlar içinde yerde yatıyordun. B-ben yürüyordum ama sen iyi değildin. Ağrın falan var mı Harun? Korkuyorum ben," deyip hıçkırınca Harun beni kendinden uzaklaştırdı. O an evdeki herkesin yanımda olduğunu farkettim. Bu kadar çok mu bağırmıştım?

Hatice anne elindeki suyu Harun'a uzattı. Harun da suyu bana içirip sakin olmamı söyledi ama olamıyordum. Çok korkuyordum. Harun'un odasına baktığımda Ümeyr'i gördüm. Kapıyı aralayıp kafasını uzatmış bu tarafa bakıyordu. Ona bakıp kollarımı açınca koşarak bana sarıldı. Oğlum da korkmuştu.

"Anne sen korktun mu? Ben özür dilerim. Şimdi söz sabaha kadar seninle yatacağım. Korkunca sana sarılacağım anne," deyince içim bir tuhaf oldu. Yaşı küçük olmasına rağmen kalbi büyüktü. Oğlumu çok seviyordum. Herkese kabus gördüğümü söyleyince korkmamamı söyleyip odalarına çekildiler.Odada yine Harun, ben ve Ümeyr kalmıştık. Ümeyr hemen benim yanıma uzandı. İtiraz edecekken bana sıkıca sarıldı. Ben de onun yanına uzandım. Harun hâlâ gitmemişti.

"Gül yüzlüm siz uyuyun hadi. Korkma sakın tamam mı? Oğlumuz da yanında. Ben de burdayım. İyiyim ben. Şimdi rahatça uyu hadi," deyince başımı olumlu anlamda sallayıp gözlerimi kapattım.Gülsüm

Gülsüm

Hüma yengem gördüğü kabusu anlatınca odalarımıza çekilmiştik. Koltuğa uzanıp düşündüm her şeyi. Abim için ben de endişeleniyordum ama Hüma yengem fazlasıyla korkuyordu. Hüma yengem gerçekten abimi çok seviyordu ve bu da beni mutlu ediyordu. Bu hayatta heo abimin mutlu olmasını istemiştim. Abim çok iyi bir insandı her daim. Başkaları mutlu olsun diye çok uğraşırdı. Tebessüm ettim ve böyle bir abim olduğu için Rabbime şükür ettim. Bunları düşüne düşüne uykuya daldım.

Sabah uyandığımda güneş tam gözüme çarptığı için rahatsız olmuştum. Pencereye arkamı dönüp koltuktan kalktım. Hüma'ya bakmak için odama girdiğimde abimi yatağın yanında, yerde oturur vaziyette uyuya kaldığını gördüm. Bu görüntüye tebessüm ettim. Aklıma gelen fikirle dolaptan bir yastık aldım ve abimi uyandırmak için yaklaştım. Abime vurduğumda hızımı alamayıp Hüma yengeme ve Ümeyr'e de vurmuştum yastığı. Ümeyr? Ben onun burada olduğunu bilmiyordum. O da arada kaynamıştı. Ümeyr şaşkın gözlerle etrafa bakıyordu. Yaklaşıp alnından öptüm. Abim bana sinirle bakarken Hüma yengem tebessüm ediyordu.

"Ümeyr özür dilerim. Ben senin burada olduğunu bilmiyordum biraz arada kaynadın. Canın acıdı-" cümlemi tamamlayamadan kafama yastık yemiştim. Arkama baktığımda abim elinde yastıkla hâlâ vuruyordu. Vicdansız!

"Demek benim oğlumu görmeyip arada kaynatmak he. Seni mahvederim canım kardeşim," deyince abim durması için konuşacaktım ki Hüma yengem yardımıma koştu.

"Harun yeter vurma. Tamam bitti işte. Hem iyi oldu Hatice annem uyanmadan kahvaltı hazırlarız."

"Tamam vurmuyorum," deyip yastığı kenara koydu abim. Onların bu haline tebessüm ettim. Abim onun dediğine karşı gelemiyordu. Abim bana bakınca güldüğümü gördü. Eline tekrar yastığı alınca hızla odadan çıkıp salona geçtim. Ben salonda, koltukta otururken abim Hüma'yı kucağına alıp salona geldi ve onu koltuğa oturttu.Abim Hüma'yı koltuğa oturtup yanına oturdu. Hüma bana dönüp konuştu.