Sen Benim Tamamlayanımsın

20.Bölüm

      Bismillahirrahmanhirrahim.

Duman kokusunu tamamen alınca panikle Harun'u çağırdım.

"Harun duman... Yanıyoruz bir şey yap lütfen! Ümeyr o içerde!"

Kalbim korkuyla atmaya başladı. Ümeyrim, oğlum Allah'ım ne olur yardım et!

"Şşş tamam gül yüzlüm sakin ol çıkacağız buradan tamam mı? Sana söz veriyorum kılınıza zarar gelmeyecek Allah'ın izniyle. Önce Allah'a sonra bana güven olur mu? Şimdi burada otur sakince beni bekle ben oğlumuzu alıp geleceğim." deyip Ümeyr'in yattığı odaya gitti.

Bir süre gelmeyince korkmaya başladım ve seslendim.

"Harun iyi misin bir şey söyle ne olursun korkuyorum! Ümeyr iyi mi?" diye sorduğumda hâla ses yoktu. Tam hareket edip odaya gidecektim ki Harun kucağında Ümeyr ile yanıma geldi.

"Şşt tamam gül yüzlüm geldik işte bak Ümeyr de ben de iyiyim. Haydi çıkalım bir an evvel buradan.

Ümeyr, baba buyda duman var!" diyerek öksürmeye başladı.

Harun, "Tamam babacığım çıkacağız buradan, korkma sakın tamam mı? Biz senin yanındayız tamam mı?"

Ümeyr, "Hıhı tamam." dedi başını sallarken.

Ben mest olmuş bir şekilde onlara bakıyordum. Oğlumu sakinleştirmek için konuşmayı bırakın hareket dahi edemiyordum. Sadece gözyaşlarım firar ediyordu. Sanırım şoktaydım.

"Ben anneni kucağıma alacağım, sende elimi tutacaksın buradan Allah'ın izniyle kurtulacağız anlaştık mı aslan oğlum benim?" diye sordu.

Ümeyr korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Kendimi toparlamaya çalışarak onun kendini iyi hissetmesi için ona bakarak gülümsedim.

"Önce Ümeyr'i çıkar Harun o bu dumana dayanamaz." diyerek konuştum sesimin titremesine engel olamadım.

Harun, "Sakin ol gül yüzlüm ikinizi de çıkaracağım Allah'ın izniyle." dediğinde içim rahatlamıştı. Biliyordum ki Harun Allah 'ın izniyle bizi buradan kurtarır.

Harun, "Haydi gül yüzlüm gel kucağıma." dediğinde kollarımı boynuna doladım.
Harun beni kucağına aldığı gibi kapıya ilerlemişti. Duman etrafımızı o kadar hızlı sarmıştı ki Ümeyr öksürmeye başladı. Harun'a baktım korkuyla. Ağlamam şiddetlenmisti. Ümeyr'e bir şey olma ihtimalinin korkusunu tüm hücrelerimde hissettim.
Harun o güven veren tebessümüyle bana baktı.
Korkma bir şey olmayacak der gibi baktı.

Kapının çıkışına ilerliyeceğimiz zaman önümüze yanan fortmanto düştü. Korkuyla çığlık attım.

"Ümeyr!"

Ümeyr korkup ağlamaya başladı. Harun durup Ümeyr'i sakinleştirmeye çalıştı. Ümeyr sakinleşince dışarıya çıkmak için hareketlendik tekrar.

Harun ve ben yoğun dumana maruz kaldığımzdan öksürerek dışarı çıktık.

Yangını gören komşular yardıma gelmişlerdi.

Sağlık ve itfaiye görevlilerine haber vermişler yangını görünce.

Harun sağlık görevlilerinin yardımıyla beni sedyeye yatırdı o sırada Ümeyr'in bizimle olmadığını fark ettim ve hemen panikle konuştum.

"Ümeyr! Harun Ümeyr yok! O en son öksürüyordu ya içerde düşüp bayıldıysa? Ne olur kurtar onu lütfen kurtar oğlumuzu!"

Hıçkırıklarım ve gözyaşlarım bir türlü durmuyordu. İtfaiye ve komşular bir yandan yangını söndürmeye çalışıyordu.

Harun bir anda beni bırakıp alevlerin arasına daldı, ağzımdaki oksijen maskesini çekip korkuyla bağırdım.

" Harun!" diye ama o çoktan alevlerin arasına damıştı. Allah'ım yardım et! Oğlumu da kocamı da koru ne olur!

Yanımda bir hareketlilik hissettim. Annem ve abim koşarak yanıma geldiler. Ağlayarak hıçkırıklarımın arasında bütün olup biteni anlatmaya çalıştım.

Annem bana sıkı sıkıya sarıldı.

"Yavrum kuzum bitanem sakin ol."

Abimle göz göze geldiğimizde onunda gözlerinin kızarıp kanlandığını gördüm. Onu öyle görünce içimden daha çok ağlama istediği geldi.

Abim beni kanatlarının altına aldı alnımdan defalarca öptü. Korkma ben buradayım yanındayım dercesine. Abime daha sıkı sarılıp dua etmeye başladım.
Allahım ne olursun sağ salim çıksınlar oradan. Hem ağladım hem dua ettim.

Kapının önündeki hareketliliğe dikkat edince Ümeyr ve Harun'un ordan kurtulduğunu gördüm. Görevliler hemen Harun'un kucağından Ümeyr'i aldı.

Kurtulduklarına sevinecektim ki buna sevinemedim bile çünkü Harun yaralanmıştı. Onu öyle görünce ağlamam daha da şiddetlendi.

Çaresiz bir sesle fısıldadım. "Harun..."