Yasmine's P.O.V.
"Hindi! Walang mamatay sakanila!" napalingon kaming lahat sa nagsalita.
Siya? Natuwa ako nang makita ko siya.
"Marrisa?" nagtatakang tanong ni Tiffany
"Oo ako nga! Anong kahibangan nanaman ang ginagawa mo? Hindi mo to pwedeng gawin!"
"At sino ka para pagdiktahan ako?"
"Ako ang pinuno ng mga multo. Dapat patay ka na ngayon. Pero binigyan kita ng pagkakataong mabuhay ng isnag libong taon. Ngunit wala kang ginawa kundi abusuhin ito. Bilang parusa mo, hindi ka na pwedeng mabuhay pa"
"Hindi mo to pwedeng gawin"
"Pwede!" sigaw ng isang lalake. Siya!
"Talagang sinundan niyo akong dalawa!"
"Tama na Tiffany!" tinuro siya nung lalake at unti unti siyang nalusaw.
Nawala na si Tiffany ganun din yung mga kasama niyang multo.
"Dumating kayo!" sigaw ko sakanilang dalawa
"Oo naman, na miss na kita tol" sagot nung lalake.
Pinakawalan na kami ni Lady Manes.
"Dane pre!" niyakap siya ni Hawk
"Salamat po lady Manes" sabi ko.
"Walang ano man, hindi na niya kayo ma a abala."
"Oh siya, kailangan na namin umalis" sabi ni Dane.
"Bye tol" paalam ko sakanya.
Umalis na silang dalawa.
"Yasmine... Ahm... Kasi... Yung tungkol dun sa park..."
"Shh... Alam ko na yun... Wag ka nang magsalita... Hawk"
"Na miss ko yung pagtawag mo sakin ng ganyan."
Hinawakan niya yung mukha ko, ganun din ang ginawa ko sakanya. Unti unting naglapit yung mukha namin. Hahalikan na sana niya ako nang...
"Pre!" sigaw ni Jacob. Bigla akong lumayo sakanya.
"Ayos lang ba kayong dalawa?" tanong ni Kaleb.
"Mm... Ayos lang kami, wag na kayong mag alala." sabi ko
"Ano ba kasing nangyare?" tanong ni Max
"mahaba habang kwento. Halina kayo" sabi ni Hawk. Numiti ako saknya, a genuine smile. Ganun din siya sakin.
Masaya ako at nakikita ko ang ngiti ng taong mahal ko.
*4 years later... *
*kring kring kring*
Ang aga aga eh, sino namang tatawag ng ganitong ka aga? Graduation namin kahapon. Tapos ngayon huhu. Ang aga aga, di ba pwedeng magpahinga?
"Laurel? Bakit?"
"Punta akong bahay niyo. Dalian mo ha? Magbihis ka. Mag dress ka!"
"Ano?" binaba niya agad yung phone.
Bumaba ako para hanapin si Mama
"Ma! Asan ka?" hindi siya sumagot. Huhu!
Bumalik ako sa taas para maligo. Naligo na ako at nagbihis. Ano bang meron. Huhu. Ang aga aga eh.
Lumabas ako, nandun na si Laurel.
Bigla niya akong piniringan. Bakit may piring piring dito.
"Huy? Ano to?" tanong ko.
BINABASA MO ANG
It's YOU
ParanormalNaniniwala ka ba sa spirits? Spirits na gumagala? Gutom sa hustisya, naghahanap ng sagot sa mga tanong nila. Pwes tama ka, totoo sila. They really exist. Pero hindi lahat ng multo masama, may ibang nanjan para bantayan ka. Just like him... Isang mat...
