Chapter 23

42 2 0
                                    

It took me few minutes to process everything. It was like I was stuck on that moment, my mind went blank that I can't think well, hindi pa ma proseso sa isip ko na muntik na akong mapahamak! Ayaw mag sink in sa akin ang lahat ng mga nangyari.

I don't know how I end up with this! Just one snap and I'm involve to a trouble.

Kung hindi pa ako nilapitan ni Yan para alalayan ay baka natulala lang ako doon. Nanginginig sa takot at pagkabigla ang buong katawan ko, she hold my arm for a support pero sa panginginig ay hindi ko magawang makatayo ng maayos. Sinipat niya ang buong katawan ko at naghanap kung may masakit ba sa akin o sugat.

I was watching her intently while she was busy checking me out

Malakas na humugot ako ng hangin para suminghap nang hawakan niya ang sugat ko sa tuhod, tinignan niya rin ang maliliit na galos ko sa siko.

"Its a good thing that this is all you've got. Don't worry kasi hindi naman siya malalim." her voice is very soothing, very different to what she has done to those guys.

My mind were stained by a lot of bad thoughts about her. I don't need that... I don't want to be a judgemental, after all she save me. Paulit ulit na nag replay sa utak ko ang mga kilos niya kanina. She was so skilled in fighting! that you could thought she done it all through her life!

Nanatili ang mata ko sa sugat ko, iniiwasang makabanggaan siya ng tingin, natatakot ako na baka makita niya ang paghuhusga ko sa kaniya na alam kong hindi ko naman dapat maramdaman.

"Luck!" she called my name, confusion was written all over her face.

I dragged my eyes on her.

Do I really know you Yan?

Ano ka ba talaga? Bakit ganoon ka na lang kung lumaban?

She look at me with her brows furrowed. Lumapit siya sa akin, I unconciously move backward. Her eyes widened at my sudden move.

I bit my lip. "Uhm... O-okay lang naman ako" nauutal na sabi ko. "Ikaw? Okay ka lang ba?" I put all my effort to sound calm. I don't want to offend her and give unnecessary ideas.

She heaved a deep sigh. Parang may kung anong tumusok sa puso ko ng makita ang sakit at lungkot sa mata niya. I feel guilty.

"Okay lang ako." She answered. "Halika na ihahatid na kita sa inyo." she added as he offer her hand again.

Tinanggap ko naman ito at nagpasalamat. Nagulat ako ng bigla may humapas sa kaniya at bigla na lang natumba.

"Ugh!" she groaned in pain, hawak niya ang likod niya.

"Yan!" natataranta na ko. Hindi ko alam kung ano ang uunahin ko, ang daluhan si Yan o ang lalaking humapas sa kaniya. Dapat pala umalis na kami agad.

In the end, pinili kong puntahan si Yan, napahikbi ako ng makitang nawalan siya ng malay. I don't know if she was hit in head or at the back. But I hope and praying na sana hindi naman siya magka internal bleeding.

Humagulhol ako. "Pwede ba tama na! Ang sama sama niyo! Paano nakakaya ng konsensiya mong hampasin siya! Fuck! She's a girl!" sinumbatan ko ang lalaking paika-ika ang lakad papunta sa amin.

He was holding a piece of chop wood on his right hand. Hawak niya ang masakit niyang tiyan, he winced in pain every step he take, putok din ang labi at may pasa sa mukha. Yan totally messed up with his face.

He spell out some blood. "Pakilamera e." tipid niyang sabi as if what he did was not a big thing.

"At ikaw! Akala mo makakatakas ka pa sakin?" he grip my face. Napaigik ako sa sakit. Hindi ko pa rin binibitawan ang pagkakapit sa damit ni Yan.

Lost and Fallen (Memories #1)Where stories live. Discover now