Chapter 42

33 2 0
                                    

"Are you home?" Asyo's sweet voice welcomed me as I answered his call.

Mga naka limang miss call na ata siya bago ko nasagot. It took that long, not because I was busy with something but because I was hesitant to accept his call. I am confuse and I don't know how to treat him after knowing that I'm two timing.

Two timing? What the heck Berry!

I must be crazy!

Pero ano bang tawag sa ginagawa ko? Wala akong natatandaan na break na kami ni Zryll bago ako nagka-amnesia, maybe we fought but not to the point that we decided to separate.

Damnit!

"I just got home." He said, even if I'm not asking him. He sound whining, tunog nagtatampo.

Tumango ako kahit hindi niya nakikita "Okay."

I bit my lower lip. I feel so guilty and shitty.

Rinig ko ang malalim at mabigat niyang paghinga. Hindi siya nagsalita ng ilang minuto. Ganun rin ako, inabala ko ang sariling magsulat ng kung ano sa nakalatag na notebook sa bedside table ko.

Tumikhim siya. "Sino kasama mong umuwi?"

"Si Hancer"

"Hmmm?" He hummed expecting me to add more but that was all I could talk.

"Just the two of you? How about Yan and Ling?"

"Wala e." sagot ko.

"Lucky?" He sternly uttered my name.

I closed my eyes tight, ignoring the throbbing pain that slowly creeps within me.

Fuck his voice! Fuck this feeling! Fuck this heart! Why does a simple call of my name from him could brought thousand of thorns.

Narinig ko ang paggalaw niya, siguro ay lumabas ng kwarto at lumipat ng terrace dahil sa kaluskos ng hangin na naririnig ko "What are you doing?" he asked.

"Reading some notes." I shortly answered.

"Okay..." he said, I could imagine him nodding his head. "Don't stay up late okay? Have you done with your dinner?" Malamyos niyang saad, sa sobrang lambot ay hindi mo aakalaing galing sa isang maangas na lalaki ang boses na iyon.

"Yeah, I did" huminga ako ng malalim, itinabi ko ang notebook at dahan dahang sinandal ang likod sa upuan, nakakapagod.

Nakakapanghina.

I don't think I could last longer.

"Lucky"

"Asyo"

Mahinang nakagat ko ang labi ng sabay kaming magsalita.

"Baby." he breathed.

Damn!

"Are we good?" he added.

Mariing napalunok ako at halos dumugo ang kamay sa diin ng pagkakakurot ko rito. Why is it so damn hard! Why do I need to feel like this? Damnit! Fuck this situation.

"Asyo." pagod na sabi ko, hindi pa nakakatulong ang pananahimik niya, wala akong marinig  at para bang biglang nawalan ng buhay ang linya niya, kung hindi ko pa sinilip ang cellphone at hindi ko pa nakita na on going ang tawag ay aakalain kung pinatayan niya ko. "I-I-I n-need to go... May exam pa ko b-bukas."

I heard him heaved a deep sigh, "Okay" pagod na sabi na saad niya. "I'll hang up now, good night. I'll just talk with you tomorrow."

"Okay. Good night din." mahinang sabi ko.

Lost and Fallen (Memories #1)Where stories live. Discover now