part 43

21.9K 2.1K 301
                                    

ေစတမာန္ေရာက္ေနသည္မွာေခ်ာက္ကမ္းပါး၏အစြန္
အဖ်ား၊မီးေတာင္မ်ား၀န္းရံထားေသာေျခာက္ျခားစရာေနရာ။ဘယ္လိုေရာက္လာသလဲမသိေပမယ့္ထိုေနရာမွျပန္
မလွည့္ႏိုင္ေအာင္ညိႇဳ႕ယူထားသည္ကေခ်ာက္ကမ္းပါး
အစြန္း၌သူ႕အား ေက်ာေပးလ်က္ရပ္ေနေသာ  ေက်ာျပင္ေသးေသးေလး၊ ႏွစ္ေတြမည္မွ်ေလာက္ထိၾကာသြားပါေစ၊ထိုေက်ာျပင္ေသးေသးသည္ႏွလံုးသားထဲထိစြဲထင္က်န္ရစ္ေနေလ၏။သူအႀကိမ္ႀကိမ္႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ေသာထို ေက်ာျပင္ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလးမွာ သူ၏အသက္ေလး...

" ခြန္း"

ေႏွးေကြးလြန္းေသာအမူအရာတို္႔ျဖင့္ သူ႕ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူလာေသာ ခြန္း၏မ်က္၀န္းတို႔၌သူ၏မိတ္ေဆြမ်က္ရည္စမ်ားတြဲလြဲခိုလ်က္ရိွေန၏။

ထိုမ်က္ရည္ဆိုသည့္အရာမ်ားကိုခြန္း၏မိတ္ေဆြျဖစ္သြားေစရန္သူကိုယ္တိုင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္တဲ့ေလ... ။

"ခြန္း ျပဳတ္က်ေတာ့မွာပဲ၊ လာ...ကိုကို႔ဆီလာပါ"

သူကမ္းေပးေသာလက္ကိုမျမင္ဖူးေသာအရာတစ္ခုကဲ့သို႔ထူးဆန္းေသာ မ်က္၀န္းလဲ့လဲ့တို႔ျဖင့္တံု႔ျပန္လာေသာခြန္း၏အၾကည့္မ်ားကသူ႕ရင္အားပူ ေလာင္ေစသည္။

"မလာဘူး၊ ေၾကာက္... ေၾကာက္ တယ္"

"မေၾကာက္ပါနဲ႔ခြန္းရယ္၊ကိုကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူးေနာ္၊ခြန္းအရင္ကလုပ္ခဲ့တာေတြအားလံုးကိုလည္းကိုကို ခြင့္လႊတ္တယ္ေနာ္၊ ကိုယ္ရယ္၊ ခြန္းရယ္၊ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ကေလးေလးရယ္အတူတူေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနသြားၾကမယ္ေလ ေနာ္၊ ခြန္း ေနာ္... "

"ဟင့္အင္း မယံုဘူး၊ မယံုဘူး။ ကိုကို႔ဆီဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာဘူး၊ ကိုကို႔ကိုေၾကာက္တယ္..."

ဟူ၍အသံတုန္ေလးျဖင့္ဆိုကာ ေခ်ာက္နက္ႀကီးထဲသို႔ ခုန္ခ်သြားေလ၏။ သူကယ္ခ်င္ေသာ္လည္းအရိပ္မဲ၊အမဲေရာင္အေငြ႕မ်ားကခြန္းဆီသို႔မသြား ႏိုင္ရန္သူ႕ေျခေထာက္အားရစ္ပတ္ဖြဲ႕ေႏွာင္ထားၾကသည္။ထိုအမဲေရာင္အေငြ႕မ်ားကိုပုတ္ထုတ္ေသာ္လည္း 
ေျခေထာက္တို႔ကလႈပ္မရသည့္အျပင္ထိုအေငြ႕မ်ာကို လည္းလက္ျဖင့္ထိေတြ႕ႏိုင္စြမ္းမရိွ။မ်က္ရည္မ်ားက်ဆင္းကာမ်က္လံုးတို႔က်ိန္းစပ္ေသာေ၀ဒနာႏွင့္အတူႏႈတ္မွလည္းခြန္းဟူ၍က်ယ္ေလာင္သည့္အသံမွလြဲလွ်င္မည္သည့္စကားလံုးမွ ထြက္မလာ...။

Hate fire ( Zawgyi and Unicode) Where stories live. Discover now