"သားကိုလႊတ္ေပး...ဖီဖီ့ဆီသြားမယ္၊ဖီဖီကတစ္ေယာက္တည္းခ်ဳိ... ေၾကာက္ေနမွာ...ဒက္ဒီေရ...သားတို႔ကို လာကယ္ပါဦး"
လြမ္းရိပ္ေလးအားဖမ္းဆီးထားေသာအခန္းေလးထဲ၌ထက္၀ီရ သူ၏လူယံုႏွစ္ဦးအားတာ၀န္ေပးကာ
ကေလးအားေစာင့္ၾကည့္ေစခဲ့သည္။ကေလးငယ္မွာ ဖခင္ႏွစ္ဦး၏အလာကို ေမွ်ာ္ကိုးေနရွာသည့္အျဖစ္အား ထိုလူနွစ္ဦးကစာမနာစြာကေလးငယ္အားမာန္မဲေနေလသည္။
"ေဟ့ေကာင္ေလး...ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း!နားကိုၿငီးေနတာပဲ၊ မင္းကိုျမန္ျမန္ေရာင္းစားမွငါတို႔နားေအးမွာ၊ ေဘာ့စ္ကလည္း အခုထိ ဘာမွေသခ်ာမေျပာေသးဘူး "
"မင္းကလည္းကြာ...ဆရာကဒူးမနာသားကိုသံေယာဇဥ္တြယ္ေနလို႔ေနမွာေပါ့၊ ဟား.. ဟား.. "
အသားညိဳညိဳျဖင့္လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ရိွေသာေယာက်္ား၏စကားအား လူႀကီးပိုင္းအရြယ္ရိွေသာမုတ္ဆိတ္ကားကားျဖင့္လူကရယ္သံစြက္ကာ ေခ်ပလိုက္ေလ၏။ထိုစကားၾကားသည္ႏွင့္ကေလးငယ္သည္အငိုရပ္ၿပီး ေနာက္သူ႕ေရွ႕တြင္ပါးစပ္ၿဖဲ၍ရိွသမွ်သြားအကုန္ေပၚ
ေအာင္ရယ္ေနေသာလူႀကီးမ်ားအားစိုက္ၾကည့္ကာ စကားဆိုေလ၏ ။
"သားကဒူးမနာသားမဟုတ္ဘူး၊ေခ်တမာန္...ေခ်တမာန္႔သား...ခြန္းစစ္ သား...သားအေဖနာမည္က ဒူးမနာ မဟုတ္ဘူး"
အလုပ္ရွင္ကြယ္ရာတြင္အတင္းအဖ်င္းေျပာကာ
ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနၾက ေသာေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္မွာလြမ္းရိပ္စကားေၾကာင့္
အသံတို႔ပင္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ေလ၏။လြမ္းရိပ္ေလးအားအံ့ဩစြာစိုက္ၾကည့္ေနရာမွအသိ၀င္လာကာ...
" တယ္... ဒီေကာင္ေလး.. ငါထ႐ိုက္လိုက္ရ...ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း "
လြမ္းရိပ္ထိုလူႏွစ္ေယာက္အားမ်က္ေစာင္းထိုး၍တံခါး
ရိွရာသို႔ေျပးေလသည္။ထိုလူထဲမွလူလတ္ပိုင္းေယာက်္ားမွာလ်င္ျမန္စြာပင္
ကေလးငယ္အားေကာက္ခ်ီကာၾကင္နာျခင္းကင္းမဲ့စြာျဖင့္ခႏၶာငယ္ေလးအားခုတင္တစ္ခုအေပၚသို႔ပစ္ခ်လိုက္ေလ၏ ။
"သားေလး!..."
ခြန္း၏ႏိုးထလာျခင္းမွာသားေလးျဖင့္သာအစျပဳခဲ့သည္။ေခြၽးမ်ားရႊဲနစ္ကာခုတင္ထက္မွ လ်င္ျမန္စြာ ထၿပီး သားငယ္ကိုသာရွာေဖြေနမိသည္။အိပ္မက္ထဲတြင္သားေလးသည္သူ၏အနားတြင္ရိွသည္။အနားတြင္ထိုင္ကာကစားေနေသာသားေလး႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားျခင္းေၾကာင့္သားေလးဟုေအာ္ေခၚကာစိုးရိမ္စိတ္ျပင္းျပစြာျဖင့္လိုက္ရွာေနမိသည္။အိပ္မက္မွလန္႔ႏိုးခ်ိန္၌လည္းအနားတြင္သားငယ္မရိွသည္မွာအမွန္ဧကန္ပင္...။
YOU ARE READING
Hate fire ( Zawgyi and Unicode)
General Fictionေလနတ္သား၏အေအးဒဏ္မွခ်စ္ရသူအား ကာကြယ္ေပးလိုပါေသာ္လည္း ရင္ခြင္တံခါးမွတဆင့္ ထိုလူသားေလးအပူဟပ္သြားမည္ကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိသည္။ လေနတ်သား၏အအေးဒဏ်မှချစ်ရသူအား ကာကွယ်ပေးလိုပါသော်လည်း ရင်ခွင်တံခါးမှတဆင့် ထိုလူသားလေးအပူဟပ်သွားမည်ကိုတော့ ကျွန်တော်စိုးရ...
