part 54

20.1K 1.9K 266
                                    

ထိုထမင္း၀ိုင္းေလးမွထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္
'မနက္ျဖန္အိမ္လာခဲ့'ဟူေသာထက္ျမတ္ဆီမွ၀င္လာ
ေသာmessageေလးေၾကာင့္သတိုးေပ်ာ္မိသည္မွာ
အမွန္ပင္၊သို႔ေသာ္ေပ်ာ္လြန္း၍ၿပံဳးေနမိေသာမ်က္ႏွာထက္၌ပူေဆြးျခင္းတို႔ကကူးစက္ေရာက္ရိွလာျပန္သည္။ သူဟာဆိုင္သူရိွေနသူမဟုတ္လား။ ထက္ျမတ္သာေခၚလွ်င္ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္အေျပးလာမည္မွာသတိုးမွလြဲ၍မည္သူမွမရိွ။ငရဲျပည္ေရာက္ေနလွ်င္တားဆီးထားမည့္ငရဲမင္းအား အံတုကာ ခ်စ္ရသူဆီသို႔အေရာက္ေျပးမည့္ သတိုးပါေလ...။

" ကိုထက္..... "

သတိုး၏တိုးလ်ေသာေခၚသံေလးေၾကာင့္ထက္ျမတ္
ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္မိသည္။ပါးလႊာလြန္းေသာအရိပ္ေလးကတေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္အသက္မဲ့စြာသူ႕အနားသို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့ေလ၏။

" ကိုထက္... ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚတာ..."

" မင္းအခု ဘာေတြ လုပ္ေနလဲ..."

ဟုေမးေလေတာ့ မလႈပ္မယွက္အေနအထားျဖင့္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ သူ၏အေရာင္မဲ့ေသာမ်က္၀န္းတို႔က ၾကမ္းျပင္ကိုသာေပါက္ထြက္မတတ္ၾကည့္ေန၏။အၿမဲသူ႕အားေငးၾကည့္ေနတတ္ေသာသတိုးသည္သူ႕ အားမၾကည့္ေတာ့ပါ၊ျပာႏွမ္းေနေသာႏႈတ္ခမ္းတို႔ကလည္းေဆးလိပ္၏ ေက်းကြၽန္ျပန္ျဖစ္ေနၿပီကို ထက္ျမတ္သေဘာေပါက္သည္။မဟုတ္တာလုပ္ထားလွ်င္ ျပန္မေျဖဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတတ္ေသာ အက်င့္ေလးကေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေပ။

"ငါေမးေနတာေျဖ သတိုး...မင္းအခုငါ့ကိုေပးထားတဲ့
ကတိကိုဖ်က္လိုက္ တာလား၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက,ကတိကို ေဖာက္ဖ်က္လိုက္တာလား၊ အဲ့အလုပ္ေတြ ငါမႀကိဳက္မွန္းသိရဲ႕သားနဲ႔ မင္း ဆက္လုပ္ေနတာလား "

"ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားကကတိ...ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္
ေယာက္က,ကတိထားရေလာက္တဲ့ဆက္ဆံေရးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ...ကိုထက္ကဘယ္ကတိကို တည္ေစခ်င္တာလဲ၊ဘာလဲ...ကိုထက္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုအခုခ်ိန္ထိလႊမ္းမိုးခ်င္ေသးတာလား၊ ခင္ဗ်ား ေလာဘမႀကီးလြန္းဘူးလား "

"သတိုး!...မင္းငါ့ေစတနာကိုမေစာ္ကားနဲ႔၊မင္းကိုလူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ျဖဴစင္လြန္းတဲ့မင္းႏွလံုးသားကိုထပ္ၿပီးအေရာင္ေတြ
မစြန္းထင္းေစခ်င္ေတာ့ဘူး"

Hate fire ( Zawgyi and Unicode) Where stories live. Discover now