𝐖𝐀𝐑 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐑𝐓𝐒 ☾ // Marauders

Prologue

In het rustige, kleine dorpje net buiten de grote stad London woont de familie Lupin. Voor vele andere dorpelingen stonden de Lupins bekend als een vreemde familie, met van die rare kinderen.

Dit was nou eenmaal ook niet zo heel gek, want de Lupins waren inderdaad niet wat je nou noemt echt "normaal."

Nee, de familie Lupin was ten opzichte van de meeste andere dorpelingen zelfs heel vreemd.

Maar niemand in het dorp kon nou echt vertellen waarom de familie Lupin nou precies zo vreemd waren, maar één ding was zeker, het was een buitengewone familie.

De familie bezat namelijk over iets. Iets magisch, iets waar alleen hun soort over bezaten, namelijk een toverstok.

Niemand wist dat als Lyall Lupin s'middags naar de supermarkt vertrok, hij een toverstok in zijn broekzak had zitten. Dat wisten enkel alleen hij en zijn familieleden.

Hope Lupin, de vrouw van Lyall, daarentegen was de enige van het gezin die niet bezat over zo'n magisch stokje. Zij was de enige in het gezin die geen magie kon produceren, zij was wat de andere in het dorp zouden zeggen de enige normale in het gezin, maar mensen zoals Lyall noemde haar een muggle, een persoon die niet bezat over dezelfde krachten als die van Lyall en die dus niet kon toveren.

Het was namelijk dat Hope ooit trouwde met een tovenaar die haar leven had gered en daarmee twee magische kinderen kreeg... beter gezegd een magische tweeling, genaamd: Remus en Selene Lupin. Een echte heks en een echte tovenaar.

Maar dat was al jaren geleden, de kinderen waren ondertussen al een stuk ouder geworden. Het waren nu tieners die ervan hielden om elkaar de hele dag te plagen, maar dan het volgende moment niet van elkaar te scheiden waren.

Hoe dan ook, Lyall en Hope vonden dat - buiten alle omstandigheden om - ze een geweldige zoon en dochter hadden die beide aan hun zesde jaar educatie zouden gaan beginnen, alleen wat ze toen nog niet wisten was dat dat jaar gevolgen zouden hebben die ze van te voren nooit zouden geloven...

POV Selene Lupin

Treuzelend wacht ik op de post, als ik in de verte eindelijk een duif aan zie komen vliegen.

'Mam!' roep ik, 'mama! Hij is er!'

Ik ren de trap af naar beneden en net als ik bij de deur ben, vliegen er enveloppen via de postvak naar binnen. Niet één, maar wel liefst vier brieven liggen er. Ik grijp de brieven van de grond af en storm de woonkamer binnen. Daar zitten mijn ouders aan tafel thee te drinken, m'n broer ligt op de bank een boek te lezen.

Alle drie kijken op als ik hijgend de kamer binnen kom.

'Hij is er!' roep ik. 'Mijn brief is er!' roep ik.

Als ik bij de tafel aankom, ga ik zitten.

'Oh en Rem, jouw OWL resultaten zijn ook binnen gekomen!'

Remus, die net nog op de bank zit, komt naast me aan tafel zitten. Ik geef hem zijn brief.

'Ai, een A voor Ancient Runes en transfiguration én potions.' zegt Remus betreurd, als hij zijn scores leest.

Ik kijk over zijn schouder mee naar zijn rapport, terwijl ik mijn eigen openmaak.

Op mijn enveloppe zit een blauw zegeltje van Beauxbatons Academy of Magic, de school waar ik afgelopen jaar vanaf ben getrapt, door een rot incident.

'Geef eens hier.' zegt mijn vader tegen m'n broer en hij bekijkt de resultaten aandachtig. 'Allemachtig, die O voor defense against the dark arts, Charms en History of Magic staan wel mooi! Een een echte zoon van mij!' zegt mijn vader trots.

'Nou laten we mijne bekijken!' zeg ik en ik maak mijn OWL rapport open.

Opgelucht kijk ik naar mijn resultaten,
'Alleen maar O's op Herbology en History of Magic na!' zeg ik blij. 'Ik heb, zoals verwacht, hogere cijfers dan jij Reem!' zeg ik en ik steek mijn tong naar hem op.

Remus rolt zijn ogen en ik geef mijn resultaten door aan mijn ouders.

'Ik vind beide jullie resultaten prachtig!' zegt mijn vader, die mijn scores door scant.

'Dat wordt dan maar een ijsje kopen om het te vieren.' zegt m'n moeder met een glimlach.

Ik en Remus geven elkaar een high-five.

'En dan nu het moment waar we allemaal op hebben gewacht!' roep ik dramatisch en ik hou de andere brief die voor mij was afgeleverd omhoog.
'Het is een brief van Hogwarts!' zeg ik.

Doordat ik van m'n oude school getrapt was, hebben mijn ouders en ik een brief geschreven naar Hogwarts met de hoop daar les te kunnen volgen. Hogwarts is namelijk ook de school waar mijn broer op school zit en ik heb altijd al gewild om met hem op school te zitten, maar door bepaalde omstandigheden was dat voorheen niet mogelijk, tot nu dan.

Het word doodstil aan tafel, terwijl ik de brief openmaak. Mijn ogen glijden over de letters en als ik klaar ben met lezen begin ik hard te juichen,

'Ik ben geaccepteerd op Hogwarts!' roep ik uit. Een gevoel van blijdschap vult mijn lichaam, 'ik ga naar Hogwarts!' zeg ik en ik omhels mijn vader.

Mijn moeder neemt de brief van hem over en begint hem voor te lezen,

'Geachte mevrouw Lupin
We hebben uw brief ontvangen en zijn verheugd u te kunnen mededelen dat u bent aangenomen op Hogwarts school of witchcraft and wizardry. Bijgevoegd vindt u een lijst met alle benodigde boeken en apparatuur. Termijn begint op 1 september.
Met vriendelijke groet,
Minerva McGonagall'

'Dat is geweldig nieuws!' zegt mijn vader.

'We komen eindelijk weer bij elkaar!' zeg ik tegen Remus. Hij glimlacht.

Ik denk aan alles wat dit jaar gaat gebeurden, alle avonturen die we kunnen ondergaan.

Maar ook angst, angst voor een nieuw school. Angst om alles opnieuw te moeten meemaken.

Ik schud mijn hoofd, ik sta niet toe om nog een keer door dezelfde drama te gaan.

Immers heb ik nu mijn broer aan mijn zijde. Ook al vechten en plagen we elkaar veel, we staan ook altijd klaar om elkaar te helpen.

Ik glimlach breed, vanaf dit moment zal ik nooit meer alleen zijn.