Mat Hat Scarecrow

•8•

دستمو تو موهام کرده بودم و از ریشه می کشیدمشون.

مغزم داغ کرده بود.

عصبی بودم.

بار هزارمی بود که طول اتاق و راه می رفتم و بر می گشتم.

بعد از غیب شدن دفتر دوباره کل کتابخونه رو گشته بودم به امید اینکه یه دفتر دیگه پیدا کنم ولی انگار فقط همون یکی بوده که اونم از دست داده بودم.

"نمی دونم این مسخره بازیا کار کیه ولی هرکی هست بازی بدی و با من شروع کرده چون اصلا قصد عقب کشیدن ندارم.
خدا لعنتت کنه اون دفتر تنها سر نخ کوفتیم بود."

جوری بلند بلند با خودم حرف می زدم و روهوا مشت و لگد پرت می کردم که انگار اون شخص می تونه صدام و بشنوه و حرکاتم و ببینه.

بعد نیم ساعت خودزنی بالاخره انرژیم تموم شده بود و خوابم گرفته بود.

رو تخت نشستم و خودم و زیر پتو جمع کردم.

امشب کلی اتفاق افتاده بود. اول که داستان پارک چانیول بعدم یادداشت. حالام گم شدن دفتر.

همه ی این اتفاقا کلی انرژی ازم گرفته بود.

تو کل ۱۹ سال زندگیم انقدر هیجان تجربه نکرده بودم که تو این چند روز کردم.

همینم من و بیشتر ترغیب می کرد.

فردای اون شب کل روز تو اتاق بودم و اتاق و
می گشتم به امید پیدا کردن چیزی که به دردم
بخوره ولی همش بی فایده بود.

هیچی پیدا نکردم حتی یه سرنخ کوچیک.

___________________________________________

همه چیز دوباره برگشته بود به روال عادی و مزخرف زندگی.

شاید حتی بدتر.

صبح تا شب تو اون مزرعه کوفتی تنها بودم.

حتی آقای پارکم نمی دیدم چون صبح زود می رفت و شبا دیروقت بر می گشت.

همه چیز کسل کننده شده بود.

انقدر سعی کرده بودم خودم و با کتاب مشغول کنم که دیگه حالم از کتاب بهم می خورد.

تو اون خراب شده حتی گوشیمم آنتن نمی داد.

حس آدمای افسرده رو داشتم.

حس می کردم زندگیم پوچه.

دیگه حتی حوصله فکر کردن به چانیولم نداشتم.

فکر می کردم هرچی زمان می گذره از داستان دور تر میشم غافل از اینکه زمان اینجا عجیب عمل می کرد.

با گذشت زمان من داشتم به اصل ماجرا نزدیک می شدم و خودم میشدم جزئی ازش بدون اینکه خبر داشته باشم.

بدون اینکه خبر داشته باشم که با طوفانی که تو راهه منم حل میشم تو قصه پارک چانیول.

اینا همش بازی بود که زمان شروع کرده بود و ما بی خبر بودیم....

_________________________________________

بچه ها داستان تازه از قسمت بعدی وارد فاز جدیدی میشه و تازه از نظر من شروع داستانه.