Gece Mavisi🦋

Murat&Arya

Selaaaaaam:)

Öncelikle hayırlı bayramlaaar🐏

Dedim hadi bir bölüm atayım;)

Neyse gittim ben okuyun siz

Arya'nın ağızından;
(3 gün önce)
Sabah kalkıp her zamanki gibi okula gittim. Ama üstümde farklı bir mutsuzluk vardı nedensizce kendimi yorgun halsiz hissediyordum. Okula gittiğimde bizimkiler çoktan gelmişti. Ne kadar onlara çaktırmamak istemesemde başarılı olabildiğimi sanmıyorum. Öğleden sonra teneffüste koridorun sonundaki cama ilerleyip biraz hava almak istedim.

Aşağıya bakınırken gözüme tanıdık birisi denk geldi. Murat! Bahçede yanında bir kızla bişeyler konuşuyordu. Kızın bana arkası dönük olduğu için göremiyordum. Kimsin kızım sen ya ayrıca bir saniye kız kolunu Murat'ın omzunamı atmıştı. Belkide sevgilisidir, belkide sevdiğidir. Hep benim peşimde koşacak değildi dimi. Peki benim niye şuan kalbim acıyordu. Ne alaka. Bir saniye ben niye ağlıyorum. Kendine gel Arya kendine gel. Gözyaşlarımı elimle silip sınıfa döndüm. Sırama oturdum. Ne kadar ruh gibi olsamda bizimkilere karşı gülümsemeye özen gösterdim.

-Kuşum iyi misin?
-İyiyim Mira. Merak etme.
-Gece uyuyamadın mı?
-Aynen çok uykum var.
-Bişeyler var sende ama neyse.

Mira konuyu uzatmadığı için ona minnettarlarımı iletiyorum. Zaten başlarında bir sürü konu varken bide benim konumla üzülmesinler. Okul bitince hızlıca eve gittim. Odama geçip kapımı kitledim. Yürüyemeden olduğum yere çöktüm. Neden böyle olmuştum. Niye peki şimdi? Çocuk benden uzaklaştığında niye ortaya çıkıyor. Aklımdaki soruların tek bir cevabı vardı ama ben bu cevabı kabullenmek istemiyordum. Olamazdı. Olmamalıydı. Saat kaça kadar ağladığımı yada ne yaptığımı  bilmiyorum ama şuan pijamalarımla abimin göğüsünde yatıyorum. Ne zaman kapıyı açtım yada ne zaman giyindim hatırlamıyorum ama acaba abim o halimi görmüş müydü eğer gördüyse küçük çaplı bir kriz var demektir.

-Uyandın mı?
-Hıhı.
-Güzel.
-Sen nasıl girdin odaya hiç bir şey hatırlamıyorum.
-Ben geldim senin kapını çaldım sen açmadın içerde öylece ağlıyordun. Sonra ikimizinde odaları aynı balkona çıktığı için balkon kapısından girdim. Sonra sen sarılıp uyudun zaten.
-Anladım.
-Arya?
-Efendim abi?
-Bir sorun mu var?
-Yok sadece biraz bunalmışım.
-Emin misin?
-Evet abi.
-Ama bişeyler sayıklıyordun uyurken.

Ahaaaaa buyrun cenaze namazına.

-Ne dedim ki?
-Kim üzdü seni abim? Söyle hadi
-Biri üzmedi. Ben kendim yaptım hatayı. Geç kaldım.
-Neye geç kaldın?
-Boşver abi gerçekten önemsiz bişey.
-Senle alakalı her şey benim için önemli abim bunu o küçük kafandan çıkarma.
-Yaaaa abi.

Abimle iyice sarıldıktan sonra biraz daha konuştuk o ne kadar derdimi öğrenmek istesede ben anlatamayacak kadar güçsüzdüm.

-Hadi git yüzünü yıka annemler anlamasın. Ben oyalarım onları.
-Tamam.

Tuvalete girip kapıyı kilitledim. Aynanın karşısına geçip harabe olmuş kıza baktım. Ne olmuştu bana. Gözlerim kıpkırmızı saçlarım dağılmıştı. Saçlarımı yukarıdan düzgünce at kuyruğu yaptım. Sonra musluğu açıp yüzümü yıkadım. Bol bol su ile yıkadım ama hala gözlerim kırmızıydı. Yüzümü havluyla kuruladıktan sonra bizimkilerin yanına geçtim. Biraz onlarla vakit geçirdikten sonra yarın okul olduğu için yatağıma girip güzelce bir uyku uyudum.

Ertesi gün Mira'ya en ihtiyacım olduğu gün okulda yoktu. Gelmemişti bugün acaba bişey mi olmuştu? Normalde bu kız hiç devamsızlık yapmazdı çünkü. Öğlene kadar Mira'ya ne kadar mesaj atsamda hiç birini görmemişti. İyice meraklanmıştım. Ama bişey dikkatimi çekmişti. Ege! Evet Ege bugün bir değişikti. Üzgündü galiba bunların arasında bişeyler olmuştu ama bakalım hayırlısı. Ege'nin fikiri atmasıyla öğle arası okuldan kaçıp Mira'lara gittik. Haber vermediğimiz için kız şaşırıp kalmıştı. Tamda tahmin ettiğim gibi gözlerin altı çökmüş saçlar dağılmış klasik depresyondaki Mira. Hele o kapıdaki Ege'ye olan bakışlarını görseydiniz. Neyse aralarına hiç girmedim. Olayları akışına bıraktık ama sanki biraz kötü olmuştu. Mutfakta gördüğüm son manzara bağırışlar ve birazda gözyaşı içeriyordu. Liya ve Ege'yi gönderdikten sonra Mira'yı sakinleştirmek için onunla kaldım. Ne kadar uğraşsamda pek sakinleştiği söylenemezdi. Biraz yanında durduktan sonra evden çıkıp kendi evime doğru ilerledim. Sokağın başına geldiğimde bir kol beni kendine doğru çevirdi. Murat!

-Arya!
-Murat!
-Biraz konuşabilir miyiz?
-Ne konuşacağız?
-Benden niye uzak duruyorsun Arya.
-Başıma bela almak istemiyorum Murat!
-Ne belası?
-Kız arkadaşını diyorum Murat!
-Kız arkadaşımı mı?
-Evet.
-Sen nerden çıkardın bunu?
-Bahçede gülüşüyordunuz falan hani.
-Heeeeee sen Selin'i diyorsun.
-Banane Murat kimse kim!
- Arya.
-Hı.
-Benim tek kız arkadaşım sensin. Yani sen ne zaman kabul edersen. O kız sadece alt sınıflardan Burak'ın sevdiği kız.
-Burak'ın sevdiği kızım kolunun senin omzunda ne işi var acaba bunu söyler misin bana?

Murat aramızdaki mesafeyi iyice kapatarak önüme düşen bir tutam saçımı alıp kulağımın arkasına koydu.

-Sen benimi kıskandın yoksa?
-Ben! Seni! Kıskanıcam! Hahahaha
-Evet evet sen beni kıskanmışsın.
-Şey ben eve gitmem lazım geç kaldım.

Murat'tan uzaklaşıp eve doğru yürümeye başladım. Arkamdan duyduğum sesle gülümsemem arttı. Sese rağmen arkamı dönmeden devam ettim.

-Kaç bakalım Arya hanım. İllaki görüşeceğiz.

Eveeeet bölüm sona ermiştir ödmfşsmsl

Yeni çiftimiz gümbür gümbür geliyor arkadaşlaaaar;)

Belki ileriki bölümlerde de Liya için birini buluruz. Siz aklınızdakileri söyleyin ona göre biriyle yaparız onuda kdndşdmsşmdşsmf

Neyse bir sonraki bölümde görüşürük;)