Gece Mavisi🦋

Son prova

Eveeet şimdi  görüşmeyeli bi yarım saat falan oluyor nasılsınız bakam ksndlsnwmskns

Neyse  dedimki bir bölüm daha at bari

Neyse ben gidiyorum siz okuyun bölümcüğümüzü;)

Bugün ayın 18'i. Programa bir gün kaldığı için programın olacağı yerde prova yapacaktık. Sunucu metnimi çantama atıp evden çıktım. Kültür merkezine doğru yürümeye başladım. Kulaklıklarımı takıp şarkı açtım. Sakin kafayla biraz düşündüm. Ege'yi, ailemi, okulu her şeyi iyice düşündüm. Ailem kesinlikle bir sevgilimin olmasını istemiyordu. Çünkü eski
sevgilim olacak o şerefsizin arkasından ben ölmüştüm. Resmen yürüyen ölüydüm. Beni bir daha bu halde görmek istemediklerini ve bir erkek arkadaşım olursada reddedeceklerini kesin bir dille söylemişlerdi. Kafamdaki düşünceleri kenara koyup etrafa bakındım. Biraz önümde olan kültür merkezini gördüm. İçeriye girip salona doğru yürüdüm. İçeride çok öğrenci yoktu tanıdık var mı diye bakındım ama karanlık olduğu için göremedim. Gözlerimi kısıp etrafı incelerken ismimi duymamla oraya doğru yürüdüm.

-Mira!
-Geliyorum.

Sesin sahibini tanımayınca yanına doğru ilerledim. Yanına geçip oturdum. Kafamı çevirip yanına oturduğum kişiye baktım.

-Eren?
-Mira?
-Eren?
-Mira?
-Seni görünce şaşırdım.
-Benim olduğumu görmedin mi?
-Hayır etraf karanlık olunca göremedim.
-Hııı. Anladım.

İkimizde susup önümüze döndük. Yavaş yavaş öğrenciler geliyordu. Sahne yarın için hazırlanmıştı. Sıkılınca telefonumu elime alıp bizimkilerle açtığımız gruba girdim.

*Allah'ın Belaları🙄*

Mira; Nerdesiniz?

Arya; Ben 5dakikaya ordayım bekle kuşum.

Mira; Tamamdır. Liya,Ege siz nerdesiniz?

Ege; Geldik sayılır güzelim.

Mira; Tamam bekliyorum.

Telefonumu kapatıp yanımdaki Eren'e baktım suratı asılmıştı. Bişey onu üzmüştü bu her halinden belli oluyordu. Kendimi tutamayıp Eren'e dönüp dudaklarımı araladım ama sonra boşverip eski halime döndüm.

-Ne söyleyecektin?
-Boşver önemli değildi.
-Söyler misin?
-Niye üzgünsün?
-Hmmm niye üzgünüm. Bilmem belki de sevdiğim kız gözümün önünde sevdiğiyle mesajlaşıp güldüğü içindir. Belki de o şerefsizin yerinde olmak için her şeyimi verebilecek olmam ama senin ısrarla onu sevmen onu istemen olabilir mi Mira!

Donup kaldım. Hiç bişey söyleyemedim. Ne ağızım açıldı ne vücudum haraket etti. Sustum zaten susmaktan başka çaremde yoktu.

-Sustun? Söyleyecek bişey yok dimi. Yada şey falan işte yok beni sevme kendine yapma bunu ben arkadaş olarak görüyorum. Geç bunları Mira. Ben ne söylersem söyleyeyim hatta senden nefret bile etsem o aptal kalbim seni seviyor işte seviyor. ALLAH KAHRETSİN Kİ SENİ SEVİYOR!

Eren yanımdan kalkıp çıkışa doğru ilerledi. En son cümleyi bağırarak söylediği için salondaki bütün odak bendim. Eren'i ilk defa böyle görüyordum sanki içinde bir harabe yatıyormuş ve o harabenin sebebi benmişim gibi. Çok az erkeğin gözümün önünde ağladığına şahit olmuştum. Ve Eren benim yüzümden gözyaşı dökmüştü. Benim yüzümden acı çekiyordu. Ve benim yapabilecek hiçbir şeyim yoktu. Kalp bu karşı taraf seni sevmesede istemesede kolay kolay vazgeçemiyor işte bağlanıyorsun adeta kalbin deli gibi onun için atıyor. Ama onun başkasıyla mutlu olduğunu güldüğünü eğlendiğini görmek gerçekten acıtıyor. Hemde çok acıtıyor. İç dünyamda kendimle savaşırken bir yandan da gözyaşlarımı silmekle meşguldüm. Salondan çıkıp lavaboya doğru ilerledim. Tam lavabonun olduğu koridorun başındayken duyduğum sesle yüzümü toparlayıp oraya döndüm.