Gece Mavisi🦋

Eniştemiz

Selaaaaams

Ben geldim bebeklerim

Yazarınız bu aralar bol bol bölüm yazıyo yani şöyle söyleyeyim şuan 92.bölümü yazıyorum ve bu paylaştığım bölüm 82.bölüm:)))))))

O kadar emeğime vote atın bari🥺

Bu arada 92.bölümü yazdım ama hala finale yaklaşamıyoruz şsnsşdnsşfnsşdnsşfnkd

Neyse ben kaçar;)

-Ay yeter ne bitmez tatilmiş bu!
-Aha geldiler gene buna.
-Alınıyorum ama bak.
-Alınma ablacım senlik bir durum değil ama 1hafta sıkıldım artık ev!
-Gel çıkalım dışarı.
-Olmaz.
-Eeee o zaman ne söyleniyorsun salak!
-Neden çıkamadığımı gayet iyi biliyorsun Batu!
-Hadi gelin sizi eniştenizle tanıştırayım.
-Bana uyar.
-O gelse biz çıkmasak?
-Mira böyle kaçarak olmaz güzelim. Korkularınla ​​yüzleşmen lazım. Geçmişteki kötü anılar yerine oraya mutlu anılar getirmen lazım. Böyle takılıp kalamazsın şimdi kaldır o poponu yürü odana güzelce giyinip geliyorsun.
-Offffffff!
-Yürü!

Oturduğum yerden kalkıp odama geçtim. Bavulumun üzerinde beyaz üzerinde papatya desenli mini eteğimi, açık yeşil crop alıp üzerime geçirdim. Saçlarımı tarayıp düzleştirdim. Üzerime cropla aynı renk ince hırkamı giyip telefonumu ve gözlüğümü alıp salona geçtim.

-Vay vay vay!
-Bu ne güzellik olum!
-Sanki biraz kısamı ne çek bakayım aşağıya.
-Batu!
-Ne kızım Ege'nin emaneti ayrıca benim kardeşimsin sen seni pis yılanlara karşı korumam gerek.
-Abartma Batu!
-Hadi hazırsanız çıkalım.
-Hazırız.

Altına beyaz sneakerlarımı giyip gözlüğümü başıma taktım. Yürüyerek geçtiğimiz yollar bana geçmişi hatırlatsada Merve abla ve Batu beni güldürüp keyfimin kaçmamasını sağlıyorlardı. Sahildeki bir kafeye geçip merve ablanın sözlüsüyle tanıştık. Bence gayet ideal bir enişte tipiydi ayrıca birbirlerine çok yakışıyorlardı. Batu ne kadar sevmemiş gözüksede ben bilirim onun içini. Uzun buluşma sonunda eve doğru çıktık. Geldiğimiz yoldan değil diğerinden gitmeye karar verdik diyemeyeceğim, verdiler. Eve döndüğümüzde hızlıca odama çıkıp üzerimi değiştirdim. Gün içinde Ege ile en az 10defa konuşuyorduk. Son kez konuştuktan sonra biraz olsun ders çalışıp yatağıma girdim.

....................................

Bugün günlerden salı ve bizim buraki son günümüz. Aslında burdaki herkesi seviyor ve onlardan ayrılmak istemiyordum ama bu şehri ve yaşattıklarını daha çok aklımda kalmasını istemiyorum. Yatağımda yaklaşık 20. uykuma geçiş yaparken odama biri geldi değil daldı. Hiç istifimi bozmadan tek gözümle gelene bakıp uykuma devam ettim.

-Mira kalk hadi gidiyoruz.
-Nereye Batu sabah sabah.
-Rahat bişeyler giy bahçede seni bekliyorum.
-Hey!

Batu çıkıca öfleyerek yataktan kalktım. Bavulumdan gri eşofman ve açık pembe bir yarım tişört alıp banyoya geçtim. Üstümü değiştirip saçlarımı öylesine bir topuz yaptım. Gözaltlarıma kapatıcı sürüp banyodan çıktım. Telefonumu cebime sıkıştırıp siyah hırkamı belime bağladım. Kapıyı çekip evden çıktım. Batu bizimkilere bişeyler söyleyip yanıma geldi.

-Sabah sabah nereye gidicez Batu?
-Son günümüzüde evde geçirmek istemezsin heralde?
-Yooo ama en azından kahvaltı yapsaydık açım ben.
-Doyurcam ben seni.
-Eh peki madem.

Batu'nun koluna girip yürümeye başladım. Her zaman gittiğimiz kafeye gittiğimizi görünce şaşkınlıkla Batu'ya döndüm.

-Batu neden çıkmaza gidiyoz?
-Noldu İzmir'deki kafelerden sonra çıkmazı beğenmez mi oldun.
-Yo sadece şaşırdım kaç yıl oldu gitmeyeli.
-Ahmet abi seni görünce şaşıracak.

Çıkmaz bizim sürekli ama sürekli olarak gittiğimiz eski lisemin yakınındaki bir kafe idi. Kapısına geldiğimizde gayet duyguluydum. En son buraya geldiğim günü hatırlamıyorum bile. Batu kolunu benim omuzuma atıp içeriye soktu. İçeriye girer girmez kenarda oturanları görmemle bütün modum düştü. Furkan ve tayfası orda oturuyorlardı. Aralarında özlediğim arkadaşlarım vardı ama Furkan'ın orda olması onları görmezden gelmeme yarıyordu. Batu onları fark edince tam ters yöne döndü.

-Mira? Batu?
-Selim?
-Oooo siz buralara gelir miydiniz?
-Tabi olum
-Kız senin boyun mu uzamış?
-Selim seninde beynin mi küçülmüş.
-Bak hala aynı Mira hala aynı Mira.
-Ooooo sizde mi buralardaydınız Ateş bey.
-Tabi kızım buralar benden sorulur bilirsin.
-Bilmez miyim.

Diğerleriyle de kısa bir selamlaşma yaşadıktan sonra Furkan'ın ağızını açmasına izin vermeden arkamı dönüp kasanın olduğu yere döndüm. Kasada ki zili çalıp kafamı kasaya yasladım. Sonunda Ahmet abi içeriden çıkınca gülümsemem arttı.

-Kız Mira sen misin?
-Benim Ahmet abi benim.
-Oyyy kuzum ne çok özledim seni sen yokken yok buraların tadı.

Furkan'ların olduğu masaya dönüp bi bakındım. Furkan'la göz göze gelince Ahmet abiye dönüp burun kıvırdım.

-Belli belli.
-Hemde ne demezsin.
-Ahmet abi aşk olsun gördün Mira'yı unuttun gene beni.
-Ne var beğenemedin mi?
-Alındım, Gücendim Ahmet abi.
-Gel buraya deli oğlan.

Ahmet abi ile kısa bir sohbetten sonra her zamanki masamıza oturup güzelce karnımızı doyurduk.

-Onun burda olduğunu bilmiyordum seni bu...
-Boşver Batu yüzleştikçe güçleniyorum.
-İşte benim kızım.
-Eh yapıyoruz bişeyler.

Batu ile beraber kafeden çıkınca hemen arkamızdan Furkan'larda çıktı. Biri kolumu tutup kendine çevirince sinirim son seviyeye yükseldi.

-Biraz konuşabilir miyiz?
-Konuşacak bişey yok!
-Var Mira sen anlasanda anlamasanda var!
-Kuruttuğun çiçek başkasına açınca kudurmayacaksın aslanım.

Ateş'le Selim'e göz kırpıp Furkan'ın kolundan kurtuldum. Batu'nun yanına gidip yürümeye devam ettim. Yürümeye devam ettiğimizde ise hala peşlerimizden geliyorlardı. Umursamadan yürümeye devam ettim. Telefonum çalınca cebimden çıkarıp açtım.

-Benim güzelim nerelerdeymiş?
-Batu'nun zoruyla dışarıda geziyor.
-Hmm peki o arkanızdaki itler kim?
-F... Ne?

Telefonu kapatıp caddenin karşısındaki arabaya yaslanmış Ege, Liya, Mert, Burak ve Arya duruyordu.

-Batu benim gördüğümü sende görüyor musun?
-Görüyorum kanka sende görüyor musun?
-Görmez olur muyum be!

Bu bölümde burda bitmiş:(

Süpriiiiiiiz! Ldnaldnwşfnsşdn

Ege bey ayrı kalmaya dayanamadı;)

Bu arada eğer isteyenler olursa yeni kitapla alakalı birkaç ip ucu bıraka bilirim bir sonraki bölümlerden birine

Neyse ben kaçar okurcuklarım votelemeyi unutmayın hee❤️

Bir sonraki bölümde görüşürük;)