Gece Mavisi🦋

Robot resim

Selaaaaaaam:)

Nabıyonuz kankiler?

Bölüm yazdım atayım barii;)

Votenizi alırım aşkolar❤️

Neys kaçtım beeen;)

Kızları kafede bırakıp hızlıca arabaya bindim. Ekin'in dediği karakola gittim. Arabadan inince hızlıca içeriye girdim. Ekin'i göremeyince kenardaki insanlara sordum. Sorgu odasında olduğunu söyleyince koridorun sonundaki sorgu odasına girdim.

-Hanımefendi ne yapıyorsunuz!
-Sorun yok Eren bu kuzenim Mira.
-Kusura bakmayın. Ben komiser Eren.
-Kusura bakmayın bende öyle pat diye girmemeliydim. Bende Mira.
-Mira içerideki adamı tanıyor musun?
-Eevet.

İçeriye girip karşımda oturan adama baktım.

-Mehmet Amca!
-Mira!
-İyi misin Mehmet amca?
-İyiyim kızım merak etme.
-Siz tanışıyor musunuz?
-Evet Mehmet amca komşumuz.
-Tamam. Mehmet bey size birkaç soru sormamız gerekiyor.
-Hangi konuda?
-19mayıs günü yani Ercan beyin vefat ettiği gün evlerinin önünden geçerken ilginizi çeken bişey oldumu?
-Valla evladım ordan geçerken bir araba vardı siyah bir araba. Yanında bir adam vardı kendi arabasıyla uğraşıordu.
-İşte Mehmet amca bize o adamın yüzünü çizebilir misin?
-Yani bir robot resim.
-Valla hatırladığım kadar yardım ederim.
-Saolasın Mehmet amca.
-Ne demek kızım yardım edebildiysem ne mutlu bana.

Eren ile Mehmet amca odadan çıkınca sandalyeye oturup yüzümü avuçladım.

-İyi misin bücür?
-Bilmiyorum Ekin.
-Batu nerde yalnız mı geldin?
-Batu evde.
-Mira bu gece bizde kal dayımları da çağıralım anlatalım artık olayı. Hem yengeme anlatmakta yardımcı olurlar.
-Bilmiyorum Ekin. Tepkileri çok yüksek olabilir özelliklede amcamın.
-Bir yerden başlamamız lazım güzelim.
-Ben haber veririm sana şimdi gideyim başım çatlıyor.
-Tamam. dikkat et kendine.
-Tamaaam!

Karakoldan çıkıp arabama bindim. Sahile inip biraz yürüdüm sahilin sonundaki kayalardan birine oturdum. Boş boş etrafa bakındım. Yan tarafımda birbirine sarılmış bir çift gördüm. Nasılda mutlu gözüküyorlardı. Nerdesin Ege? Niye beni bırakıp gittin? Gözümden akan yaşları umursamadım. Hava esmeye başlamıştı. Yağmur bulutlarını görünce herkes yavaş yavaş giderken ben yerimden kalkmadım yağmur yavaş yavaş yağmaya başlayınca yüzümü kaldırdım. Yağmur dalmalarının beni ıslatmasına izin verdim. Yağmur gözyaşlarımla karışıp akarken arkadam duyduğum sesle arkama döndüm.

-Mira!
-Eren?
-Ne işin var bu yağmur da burda?
-Yağmur'u severim.
-Hasta olacaksın hadi kalk.
-Sen git ben halimden memnunum.
-Peki o zaman bende gitmiyorum.

Omuzumu silktim. Eren yanıma gelip oturdu. Yağmur o kadar güzel yağıyordu ki denize karışma sesi o toprak kokusu beni mest ediyordu. Aklıma Ege ile beraber ıslandığımız gün geldi. Hiç yıpranmamıştık üzülmemiştik. Ama şimdi İmkansızız! ağızımdan bir hıçkırık çıktı.

-İyi misin Mira?

Eren'e sarıldım. Omuzuna kafamı koyup ağladım. Eren ne kadar beni teselli ile çalışsada dahada ağlamıştım.

-Şşşt ağlama hadi.
-Yeter Mira.
-Kendini yoruyorsun yapma böyle.
-İstersen anlatabilirsin dinlerim seni.
-Hadi Mira.
-Neyi anlatayım Eren. Nasıl yıkıldığımı mı?
-Böyle düşünme.
-Niye bütün kötülükler beni buluyor.
-Emin ol senden daha kötü olanlar var.
-Hayatımda ki Herkesi kaybetmekten sıkıldım. Babam,dostum

Sustum. Söylemeye dilim varmadı onun ismini. Eren de sustu ikimizde tek kelime etmiyorduk.

-Ben onu da kaybediyorum ve bunun suçlusu evren yada başka biri değil. Ben. Kendim yüzümden kaybediyorum.
-Bak Mira siz birbirinizi seviyorsunuz hayatın getirdiği birkaç zorluk yüzünden birbirinizi kaybetmezsiniz. Ege'yi tanırdım sen gelmeden önce etrafında pervane olan kızlara rağmen bir kıza ümit verdiğin bile görmedim. Ege iyi çocuk seni hakediyor. Bana sorarsan git yanına sarıl ona sıkıca kalbindeki buzlar erisin.
-Gidemem Eren hem zaten Ege İzmir'de değil.
-Özledin demi?
-Çok.
-Mutlu olun. Birbirinizi bu kadar severken kırmayın kalplerinizi
-Sen çok iyi birisin Eren. Kalpten söylüyorum. Dıştan ne kadar öyle gözükmesede yumuşacık bir kalbin var.
-Hadi kalk artık üşüyüp hasta olmanı istemeyiz.
-Sen gelmiyor musun?
-Bir arkadaşım gelicek yağmurda dindi gibi zaten onu bekleyeyim.
-Peki görüşürüz.
-Görüşürüz.

Eren'den;
Hayatta hep kazananlar olacak değil? Muhtemelen bu satırı okuyan çoğu kişi benimle aynı duruma düşmüştür. Hani birisini çok seversiniz koşulsuz. Görünce kalbiniz çarpar karnınızdaki kelebekler uçuşur panik olursunuz o an. İşte benim ona karşı hislerimi en sade bu şekilde anlatabilirdim size. Ama bakışlarından anlarsınız onun. Başka birine sizin ona baktığınız gibi bakar. Siz onu seversiniz oda başkasını. Ne yapalım kader . Kabullenmek istemezsiniz o sizi sevmiyor diye kimse sevmiyor gibi gelir. Belki gözyaşı dökersiniz arkasından. Ama siz nasıl onu sevdiyseniz onuda anlamanız gerekir. Onun peşinden gitmeyi bırakın. tabikide dediğim gibi olmuyor. Kalp bu bırak yada unut diyince unutmuyor... bırakmıyor... Kıskanıyorsunuz onu. O kalpte olmak istiyorsunuz hatta belki bir umut diye bekliyorsunuz. Zamanla geçer diyorsunuz. Zamanla geçmiyo. Ben az önce büsbütün kaybettim. Omuzumda sevdiğini kaybetme korkusuyla ağladı. Gözlerimden akan yaşları sildim. Omuzuma dokunan elle kafamı kaldırdım.

-İyi misin abi?
-İyiyim Onur.
-Mira'yı gördüm giderken.
-Şans eseri karşılaştık. Konuştuk biraz.
-Ege dönmemiş mi daha?
-Yok gelmemiş daha.
-Ben bi arayayım akşam.
-Tamam.
-Eren iyi olduğuna emin misin?
-Abi bu oyunu kaybettim ben. Omuzumda ağladı Onur.
-Offf abi sende imkansıza aşık olmuşsun yani seni sevseydi bile baba...
-Sus Onur o adam benim babam falan değil!
-Bişey sorucam?
-Söyle!
-Mira ile Ege'ye niye yardım ediyoruz abi sen gene üzülüyorsun. Ayrıca Engin amc...
-Çünkü Mira'nı mutlu olmasını istiyorum. Ege ile olsa bile. O adamında hayatı umrumda değil.
-Peki abi ne diyim yani.
-Hadi gidelim.
-Tamam.

Bölümümüz burda sona ermiştir:(

Bölüm nasıldı?

Eren'i unutmak istemeyiz değil mi?

Eren ile Onur neler karıştırıyor sizce?

Neyse bir sonraki bölümde görüşürük;)