IAH2: Remembering The First Beat

Chapter 2: Voice

Maaga pa lang ay handa na ako para sa activity sa school ni Ayah. Si Veron na rin ang naghatid sa amin dalawa at sinabihang siya na rin ang susundo sa amin mamaya pagkatapos ng meeting nito sa ospital.

"Enjoy your activity day, sweetheart," ani Veron at hinalikan sa pisngi ang anak namin. "Good luck, okay? Sorry cause I can't join you and mommy today."

"That's okay, daddy. I'll still do my best!" Nakangiting sambit ni Ayah at niyakap ang ama. Tahimik ko lang pinagmamasdan ang dalawa hanggang sa kailangan na naming pumasok sa paaralan nito.

Nagpaalam na rin ako kay Veron at bago pa man kami tuluyang makababa ng sasakyan, hinalikan ako ni Veron sa labi at matamang tiningnan sa mga mata.

"After Ayah's activity, call me. I'll try to excuse myself if ever hindi pa kami tapos sa meeting." aniya na siyang tipid na ikinatango ko. "I love you." Pahabol nito at muling hinalikan ako.

"I love you, too," sambit ko dito at binalingan na ang anak namin. Hinawakan ko ang isang kamay ni Ayah habang ang isang kamay naman nito ay kinakawayan ang ama na papasok nang muli sa kotse.

Tahimik kong pinagmasdan ang pagpasok ni Veron sa kotse at noong makaalis na ito, nagsimula na kaming maglakad papasok ng ekswelahan ng anak ko. Panay ang kanta ni Ayah habang nakahawak pa rin ako sa kamay nito. Binalingan ko ang anak ko at napangiti na lamang habang pinagmamasdan ito.

"Good morning, Mrs. Mejia!" bati sa akin ng teacher ni Ayah. "Hello, Ayah! Are you ready for your presentation later?" she asked my daughter. Magaliw na tumango ang anak ko sa guro nito at dumeretso na kami sa loob ng classroom nito.

Tahimik kong pinagmamasdan si Ayah habang nakikipag-usap ito sa mga kaklase niya. Ang likot-likot na nito ngayon. She's excited with their presentation. Kagabi nga ay maagang natulog para may sapat daw itong lakas para sa araw na ito.

I secretly smile watching Ayah Dorothy.

I remembered the first time I saw my daughter. I remembered the first time I held her hand. Lahat ng sakit na naramdaman ko noon ay biglang nawala noong mahawakan ko ito at marinig ang pag-iyak nito sa bisig ko. My body was aching because of all the surgeries I had back then but when I held Ayah, when Veron let me carry her in my arms, all the pain and confusion, vanished. Na kahit nawala ang mga alaala ko dahil sa aksidenteng natamo, alam ko at ramdam ko ang koneksiyon ko dito. She's my daughter. My own flesh and blood. Siya at si Veron ang bumuo sa akin. Even without my memories, I found myself smiling and felt somehow complete.

"Amari?"

Napabaling ako sa gawing kanan ko noong may tumawag sa akin. Nagkagulatan pa kaming dalawa noong magtagpo ang mga mata namin.

"Sasa!" Sambit ko at tumayo mula sa pagkakaupo. Naglakad naman ito palapit sa akin at mabilis na nakipag-beso sa akin. "Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya at tiningnan ito nang mabuti! I can't believed this! Hindi ko inaasang magkikita kaming muli!

"Just babysitting my niece," aniya at may itinurong bata 'di kalayuan sa puwesto namin. "Her name is Lindsay," Dagdag nito na siyang ikinangiti ko. Looks like her niece is Ayah's classmate and friend! Nagsimulang mag-usap ang dalawa kaya naman ay napabaling ako kay Sasa.

"Anak ko naman ang kausap ng pamangkin mo ngayon," wika ko na siyang mabilis na ikinabaling muli ni Sasa sa dalawang bata.

"Ayah?" Gulat na tanong nito.

Tumango ako dito at matamang pinagmasdan ang anak at ang kaibigan nito. "They look cute together," puna ko at ngumiti. "I can't believe that I saw you again. Small world, huh?"

"Sinabi mo pa," natatawang turan ni Sasa at naupo na kaming dalawa. Nagkamustahan lang kaming dalawa habang hindi pa nagsisimula ang activity nila Ayah. Napag-alaman ko rin mula kay Sasa na matalik na magkaibigan ang anak ko at ang pamangkin nito. She met Ayah a couple times now. Simula daw kasi noong bisitahin nito ang kapatid, Lindsay's mother, dito sa New York, siya madalas ang naghahatid-sundo sa bata. She spoiled her too much simula pagkabata nito ay super close na ito sa kanya.