IAH2: Remembering The First Beat

Chapter 17: Memories

"Leave me alone, Von Sirius," mariing sambit ko at tinalikuran ko na ito.

Damn that man! Ni hindi ko na nga ito iniisip tapos siya naman ipapaalala sa akin ang nangyari noon! Jerk!

"Destiny Amari!"

Nanlaki ang mga mata ko noong isinigaw nito ang pangalan ko! For Pete's sake! Nasa mall kami ngayon!

"We're destined to meet again!" anito na siya ikinatigil ko sa paglalakad. Mabilis ko itong hinarap at pinagtaasan ng isang kilay.

What the hell is he talking about?

"We'll meet again! That's for sure!" Pahabol pa nito at sumaludo sa akin.

He smiled again then started walking backwards.

Napailing at napairap ako dito.

Whatever you say, Von Sirius Henderson.

Napahawak ako sa ulo ko noong bumuhos sa isipan ko ang mga alaala ko kay Von.

Von Sirius Henderson.

I remember him now. He was the one loved before. I loved him dearly that I even lost myself because of him! At siya ang tanging taong hindi ko maalala kahit na anong pilit kong alalahanin ito. It was him.

And when I heard his voice earlier and when my mother mentioned his name, I know that was the key for me to finally remember him.

Von... 

What really happened to us? Bakit ako umalis sa Pilipinas at iniwan ka?

"Kanina ka pa?"

Napaayos ako nang pagkakaupo noong may nagsalita sa tabi ko. Hindi ko ito nilingon at nanatili na lamang ang mga mata sa magandang tanawin sa harapan ko.

"I'm sorry, Destiny. I know I'm late but I can't escape from my mom." Paliwanag nito na siyang ikinairap ko.

"No need to explain."

"Destiny..."

"Stop, Von," marahang sambit ko at tumayo na. "Sanay na akong ma-disappoint. Hindi na ito bago sa akin," dagdag ko pa at nagsimula nang maglakad.

"Hey, Destiny. Please," anito at pinigilan ako sa paglalakad. Hinawakan niya ako sa braso kaya naman ay napatingin ako sa kamay nito. "I'm sorry. Please, huwag ka nang magalit sa akin."

"I'm not mad, Von," mahinang sambit ko dito at nag-iwas nang tingin dito.

"Hey," mahinang tawag nito sa akin at hinawakan ang magkabilang pisngi ko at iniharap sa kanya. "Forgive me."

Hindi ako nagsalita at ipinikit na lamang ang mga mata.

Napaawang ang labi ko sa mga sunod-sunod na mga alaala namin ni Von Sirius. Muling sumakit ang ulo ko kaya naman ay mabilis akong naglakad patungo sa silid ko. I can't risk it! Baka makita na naman ako ni Ayah sa ganitong kondisyon! Tiyak kong mag-aalala na naman ito sa akin!

Napapikit ako at mariing napamura noong panibagong senaryo na naman ang naaalala ko ngayon! 

"Destiny! Please, talk to me!"

Hindi ko ito pinansin at mabilis akong lumiko sa pasilyong nakita ko. Palabas na ako sa hotel noong makasalubong ko itong si Von Sirius. Ayaw ko siyang makausap ngayong araw! I don't even want to see him!