EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 28

Oke, ik ben heeeeel benieuwd wat jullie van dit hoofdstuk vinden, haha!

28

‘Als ik nog iets kan doen moet je het zeggen he?’

‘Mila, ga nou maar lekker zitten,’ zei Daley. ‘Of even zwemmen? Het eten is toch pas over een uurtje klaar.’

Mila keek toe hoe Daley de pannen op een laag vuurtje zette en daarna de kleine Rosie over haar wangetje streelde toen Sophie met haar langsliep.

‘Of wil jij Rosie even?,’ vroeg Sophie met een glimlach. ‘Dan check ik even mijn email.’

Mila knikte en pakte de baby over van haar vriendin. Voorzichtig liep ze naar de bank en ging daar zitten. Rosie keek haar met haar grote blauwe ogen aan en sloot haar kleine vingertjes om haar wijsvinger heen.

‘Niet al aan het werk gaan he?,’ vroeg Daley toen Sophie aan tafel haar MacBook aanzette.

‘Alleen even kijken of ik iets belangrijks gemist heb,’ antwoordde Sophie. ‘Zorg jij maar dat Mila niets tekort komt.’

Gisteravond, toen Mila huilend op de stoep gestaan had, hadden tot diep in de nacht gepraat. Mila had alles verteld, alles wat er was gebeurd.

Daley keek even naar Mila, die even niets anders zag dan het kleine vrolijke baby’tje in haar armen.

‘Volgens mij komt die even niets te kort,’ gniffelde Daley. ‘Volgens mij zijn we onze dochter kwijt.’

‘Staat je goed Miel!,’ lachte Sophie.

Mila keek op. ‘Nou…eer dat ik iemand heb gevonden om kinderen mee te krijgen ben ik al oud en bejaard en kan het niet eens meer. En als ik al eerder iemand tegen kom…volgens mij is mijn lichaam niet in staat om een baby te produceren.’

‘Hey, doe eens normaal,’ Sophie keek haar geschrokken aan. ‘Jouw lichaam is prima.’

Daley liep nu naar Mila toe en ging naast haar zitten. ‘Mila ik weet dat het nu niet erg geloofwaardig klinkt, maar Viktor mist je echt heel erg. Hij heeft het over niemand anders. Die wijven die af en toe langs komen betekenen echt niks voor hem. Hij hoopt gewoon dat hij je zo voor heel eventjes kan vergeten.’

‘Ik zou het heel graag willen geloven Daley…’

‘Waarom denk je dat hij die papieren nog niet ingeleverd heeft?,’ Daley keek haar scherp aan. ‘Natuurlijk is hij even goed boos op je geweest. Maar hij durfde je niet te bellen en al helemaal niet naar je toe te komen. Hij dacht dat jij helemaal klaar met hem was.’

Mila zuchtte diep. ‘Er zal voor mij nooit iemand zijn die meer voor mij betekent dan hij.’

‘En andersom geldt precies hetzelfde!,’ zei Daley gelijk. ‘En daarom moeten jullie gewoon samen zijn.’

‘Als het allemaal zo eenvoudig was,’ Mila haalde haar schouders op.

‘Oke, Mila zullen we iets afspreken?,’ vroeg Daley.

Mila keek hem nieuwsgierig aan.

‘Jij blijft hier tot je met Viktor gepraat hebt,’ Daley stak zijn hand uit.

‘Nou, ik vlieg sowieso uiterlijk na het weekend terug voor de Kerst,’ zei Mila.

‘Dan moet je dus dit weekend met hem gepraat hebben,’ zei hij bijdehand. ‘Deal?’

Mila twijfelde nog. Praten. Wat had het nog voor zin?

‘Alsjeblieft?’

‘Oke,’ Mila schudde zijn hand. Ze moest toch nog oprecht wat spullen ophalen, en daarbij zou ze altijd Viktor wel even zien en dus iets tegen hem zeggen.