EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 12

12

Heel de avond zat Mila te wachten tot hij thuis zou komen. Toen het bijna 12 uur was besloot ze Sophie te bellen.

‘Hey, wat ben jij nog laat op,’ zei Sophie slaperig.

‘Sorry,’ Mila wist gelijk dat ze niet had moeten bellen. ‘Is Daley ook gamen bij Matt?’

‘Ja, hoezo?’

Even was Mila gerust gesteld. ‘Gewoon, normaal zijn ze niet zo laat thuis toch?’

‘Ze hebben de komende twee dagen vrij,’ wist Sophie. ‘Dus ze kunnen het nu ook wat later maken.’

‘Oh.’

‘Dat wist je niet eens? Mila gaat alles wel goed tussen jullie?’

‘Ja, het gaat goed,’ antwoordde Mila snel. ‘Was hij boos vandaag toen hij bij jullie kwam eten?’

‘Nogal,’ zei Sophie. ‘Miel nu even serieus, gaat het wel goed tussen jullie?’

‘Jezus, ik ben één keer wat later thuis dan ik beloofd had,’ zuchtte Mila geïrriteerd. ‘Alsof Vik nooit toch wat later thuis is dan hij dacht.’

‘Denk je niet dat jij gek zou worden van jaloezie als hij met zijn ex was?’

‘Oh kom op Soof.’

‘Je weet dat ik gelijk heb.’

‘Nicolai is gewoon een vriend, dat we iets hadden is 80 jaar geleden,’ zei Mila. ‘Wist je trouwens dat Vik ook een dame hier thuis heeft gehad toen ik in Nederland was?’

‘Mila…,’ Sophie reageerde niet boos terug, maar bleef geduldig zoals altijd. ‘Je weet dat je mij alles kunt vertellen toch? Zullen we morgen anders samen gaan lunchen?’

‘Oke is goed,’ Mila had meteen spijt dat ze zo boos was uitgevallen tegen haar. ‘Hey sorry, ik had niet zo boos moeten worden.’

‘Trakteer morgen maar om het goed te maken,’ lachte Sophie.

 -

Rond een uur of zeven al schrok Mila wakker. Ze lag alleen in bed, naast haar lagen de dekens nog net zo netjes opgedekt als toen ze ging slapen. Hij was niet thuis gekomen.

Toen die gedachte tot haar doordrong schoot Mila rechtop en pakte haar telefoon van haar nachtkastje.

Niets. Geen berichtje, geen appje, geen gemiste oproep.

Mila sloeg haar satijnen kimono om haar lichaam en liep met haar telefoon in haar hand de slaapkamer uit. Terwijl ze de trap af liep tikte ze zijn naam aan in haar contactlijst en belde hem.

De telefoon ging over, maar hij nam niet op. Toen ze beneden de woonkamer inliep hoorde ze ergens een telefoon trillen.

Ze keek geschrokken op toen Viktor in de stoel zat, of meer hing. Hij sliep. Mila legde haar telefoon weg en keek hem vies aan. Hij stonk, naar alcohol en…

‘Gadver,’ fluisterde ze toen ze zag dat er kots op de grond lag naast hem.

‘Vik?,’ ze pakte zijn armen vast en schudde hem zachtjes heen en weer. Langzaam aan werd hij wakker en kwam overeind.

‘Hey…,’ Mila wist dat hij dit zichzelf had aangedaan, maar toch vond ze hem zielig nu.

‘Hey,’ zei Viktor schor. Hij wreef in zijn ogen.

‘Gaat het?’

‘Wat is er gebeurd?,’ vroeg hij verward.

‘Je bent gaan gamen bij Matt, weet je dat nog?,’ Mila glimlachte zwakjes. ‘Ik denk dat je wat te veel op hebt.’