EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 10

10

‘Nee,’ zei Viktor.

Mila zocht oogcontact en vond die.

‘Van wie was die lippenstift dan?,’ siste Mila boos.

Viktor had het duidelijk moeilijk.

‘Zolang jij die vraag niet kunt beantwoorden geloof ik geen fuck van wat je zegt Vik,’ zei Mila. Ze liep naar de gang en pakte haar koffer. Met moeite tilde ze hem mee de trap op.

‘Vanessa Shaw,’ hoorde hem toen roepen.

Mila zette haar koffer boven op de overloop neer en keek toen naar benden. Viktor stond met zijn handen in zijn zakken onderaan de trap.

‘Ze is een dochter van één van de sponsoren,’ ging Viktor verder. ‘Ze kwam gewoon wat drinken, meer niet.’

Mila zag meteen beelden voor zich van een bloedmooie vrouw die met haar man gezellig wat had zitten drinken. Hier bij hen thuis. Alleen die gedachte al liet een traan over haar gezicht lopen.

‘Mila…,’ Viktor rende de trap op, iets waar hij zichtbaar meteen spijt van had toen hij naar zijn knie greep. ‘Er is echt niets gebeurd.’

Hij omhelsde haar, maar Mila duwde zijn armen weg. ‘Waarom was ze hier dan?’

‘Ik wil je best een eerlijke uitleg geven, maar dan wil ik wel dat je me gelooft en niet boos wordt,’ zei hij. ‘Beloof je dat?’

Mila beloofde niets maar keek hem met betraande ogen aan.

‘Heb jij nou niet één keer gehad dat je bewust de spanning hebt opgezocht?,’ vroeg Viktor. ‘Gewoon omdat het nou eenmaal even minder gaat tussen ons.’

Mila keek hem aan. Ze dacht aan Nicolai. Bewust had ze het niet opgezocht, toch?

‘Nee,’ zei ze.

‘Ik word niet boos als je dat toegeeft hoor,’ zei Viktor.

‘Ik spreek de waarheid Vik.’

‘Nou, ik heb Vanessa een keer ontmoet op de club,’ zei Viktor, die een beetje van zijn stuk gebracht leek. ‘En een week terug of zo kreeg ik nogal wat aandacht van haar toen we op stap waren met een hele groep.’

Mila werd weer steeds bozer.

‘Ze was super dronken en ik heb haar mee naar huis genomen aangezien ik haar thuis zou brengen en ze weigerde te zeggen waar ze precies woonde.’

‘Oh heel geloofwaardig dit Vik.’

‘Zij was erop uit, ik heb het afgeslagen,’ zei Viktor snel. ‘Omdat ik jou niet wilde bedriegen.’

Mila voelde de tranen weer komen.

‘Ik hou van jou Miel,’ Viktor pakte haar weer vast. Mila voelde dat hij haar voorhoofd kuste. Mila wist niet hoe ze moest reageren. Viktor had op het randje gebalanceerd om vreemd te gaan, maar het uiteindelijk niet gedaan. Ze wist dat ze blij moest zijn dat hij het niet gedaan had, maar wat overheerste was verdriet over het feit dat het zo ver was gekomen.

‘Ik wil met jou verder, dat is voor mij het enige wat telt,’ zei Viktor. ‘En ik weet dat ik echt wat dingen moet veranderen.’

Mila keek omhoog in zijn ogen. ‘Totdat Lotte mij vertelde wat jij tegen Luca hebt gezegd, heb ik niet één seconde eraan gedacht om bij je weg te gaan.’

‘Het spijt me,’ zei Viktor oprecht. ‘Ik wil gewoon dat jij gelukkig bent.’

Mila wist niet zo goed wat ze moest zeggen en was blij dat hij haar nu stevig omhelsde en haar vast hield. Ze kwamen er wel uit samen. Dat wist ze zeker.