EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 38

Nou vooruit, extra update vandaag! :) Dinsdag en Vrijdag de laatste twee hoofdstukken! Daarna komt er nog een Epiloog!

Vanaf 1 maart begint mijn nieuwe verhaal: Alles of Niets, met als hoofdpersoon Nicolai! Dus alle Nicolai lovers opgelet haha! Daarnaast heb ik vandaag een hele verhaallijn uitgedacht voor een Vik-fan-fic (haha leuk woord :P ) en ik vind het te gaaf om niet te gaan schrijven, dus daar horen jullie ook snel iets van!

38

‘Het is hier nóg warmer dan in Barcelona,’ zuchtte Mila. Het was nu twee maanden nadat ze officieel verhuisd was naar Barcelona, maar ze liep nu in Brazilië. Het WK was begonnen, en Nederland zou vanavond de eerste wedstrijd spelen tegen Spanje.

‘Ik vind het al wel aardig afgekoeld,’ vond Sophie. ‘Maar ja, ik ben niet vijf maanden zwanger.’

Samen liepen ze de trap op, Mila was blij toen ze eindelijk op de tribune stonden.

‘Ga jij maar alvast zitten,’ zei Sophie. ‘Lust je wat drinken? Dan haal ik dat wel even.’

‘Water alsjeblieft,’ antwoordde Mila die snel op het stoeltje neerplofte. ‘Zo veel mogelijk.’

Sophie knikte en liep toen weg.

Mila veegde het zweet van haar voorhoofd. Daarna legde ze haar armen om haar buik heen. Ze had voor de gelegenheid een lange oranje jurk aangedaan.

‘Hoi Mila.’

Ze keek verrast op toen ze een vaag bekende stem hoorde. Wat ze zag was twee blauwe ogen boven een verlegen glimlach.

‘Nicolai!,’ zei Mila verrast. Met veel moeite stond ze op.

Nicolai begroette haar met een kus op haar wang. ‘Hoe gaat het?’

‘Ehm, ja,’ Mila lachte zenuwachtig. ‘Zwanger he…maar goed, ik mag niet klagen.’

‘Gefeliciteerd,’ glimlachte Nicolai. Nu pas viel het Mila op dat hij een blonde vrouw bij zich had. Ze stond vriendelijk lachend achter Nicolai op hem te wachten.

‘Hoe is het met jou?,’ vroeg Mila.

‘Goed,’ knikte Nicolai, en Mila zag dat hij het meende. ‘Jammer dat we met Denemarken niet meedoen natuurlijk.’

‘Balen,’ knikte Mila. ‘Verder alles goed bij Arsenal?’

‘Ja gaat allemaal prima,’ knikte Nicolai. Het was even stil, Mila keek even van hem naar het meisje achter hem. Ergens was dit toch best een ongemakkelijk gesprek.

‘Dit is trouwens Signe,’ Nicolai leek zich nu pas weer bewust van de blonde Godin achter hem. Zeker nu Mila zich zo groot en opgezwollen als een olifant voelde kon ze alleen maar met afgunst naar haar perfecte figuur kijken.

‘Signe, dette er Mila,’ Nicolai gebaarde Signe dat ze dichterbij kon komen en Mila begreep meteen door zijn Deense taal dat zij dus duidelijk ook uit Denemarken komt.

‘Hi, I’m Mila,’ Mila schudde haar hand.

‘Signe,’ zei ze vrolijk. ‘Must be exhausting to climb all those stairs?’

‘It is,’ knikte Mila. Aan de ene kant voelde ze zich begrepen. Aan de andere kant wist ze ook dat ze er zo uit zag hoe ze zich voelde: afgebrand. ‘Just sitting in this heat is already exhausting.’

‘I think I’m gonna go for a drink, can I get you anything as well?,’ stelde Signe voor. Mila werd bijna omver geblazen door haar vriendelijkheid.

‘No thank you, my friend is already getting me some water,’ Mila voelde dat de glimlach op haar gezicht niet uit kon blijven.

‘Wil du gerne drikke kæreste?,’ Signe richtte zich nu tot Nicolai.