EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 5

5

‘Je vriendin?,’ vroeg Mila nieuwsgierig. ‘Ik heb echt veel te veel gemist.’

‘Nou…niet echt hoor,’ zei Nicolai wat kortaf.

‘Oh…,’ Mila keek hem raar aan. Het was duidelijk niet een onderwerp waar hij over wilde praten, in ieder geval niet met iedereen om zich heen.

Luca, die nu ook weer bij hen stond, legde zijn arm om Nicolai heen.

‘Hoe ben je hier?,’ vroeg Nicolai.

‘Tram,’ antwoordde Mila. ‘Ik moet even een fiets kopen, dat gaat echt veel sneller.’

‘Ik kan je wel een lift geven,’ stelde Nicolai voor.

Mila wist dat hij met haar wilde praten, alleen.

‘Fijn,’ knikte ze.

 -

‘Oke, vertel,’ zei Mila zodra ze in zijn Mercedes zaten. ‘Je vriendin…hoe zit dat nou?’

Nicolai concentreerde zich op de weg terwijl ze de parkeerplaats af reden. ‘Ze heet Nikki. We zijn nu denk ik acht maanden samen of zo.’

‘Hmm,’ Mila keek hem aan. ‘Ik heb niet eens iets op internet gezien, houd je haar verborgen of hoe zit het?’

‘In zekere zin wel,’ lachte Nicolai. ‘Of zij mij eigenlijk.’

Mila snapte er niets van, het verhaal werd steeds vreemder en vreemder.

‘Ik ben eigenlijk een beetje een klootzak,’ zuchtte hij toen. ‘Nikki is getrouwd en heeft twee kinderen.’

‘Wat?!’

Nicolai vermeed nu heel bewust oogcontact.

‘Dat wist ik trouwens heel lang niet van haar,’ zei hij toen. ‘Ze vertelde het me pas toen we al een paar dates erop hadden zitten.’

‘What the fuck Nicolai,’ Mila kon niet geloven dat Nicolai, de liefste jongen die ze kende, zoiets zou doen. ‘Dit kun je niet maken.’

‘Daar heb je helemaal gelijk in,’ gaf Nicolai toe. ‘Ik heb haar een keuze gegeven. Of ze vertelt het aan haar man en gaat met mij mee naar Engeland, of we stoppen er gewoon mee.’

Mila wist niet wat ze moest zeggen.

‘Ik weet ook wel dat het niet goed te praten is,’ zei hij. ‘Maar ik kwam haar tegen toen ze met vriendinnen op stap was. Ze was gelijk al heel aanhankelijk en alles. Ik heb haar mee naar huis genomen. Wist ik veel. Ze had haar trouwring niet eens om.’

‘Je had het meteen af moeten kappen op het moment dat ze je het vertelde,’ vond Mila. ‘Wat wil ze? Gaat ze met je mee?’

‘Ze weet het nog niet,’ antwoordde Nicolai. ‘Ik heb gezegd dat als ze mee wil ze zaterdag naar mijn feestje kan komen, dat ze dan kan blijven slapen en we samen de volgende ochtend naar Engeland gaan.’

Mila keek naar hem terwijl hij dat zei. Zijn houding was zo pessimistisch, moe en negatief, dat Mila bijna het idee kreeg alsof hij er allang uit was wat hij wilde. En dat was niet de optie die hij net omschreef.

‘Wat wil je zelf?,’ vroeg ze.

Nicolai zuchtte diep en toen hij voor de deur van Mila’s appartement stond keek hij haar somber aan. ‘Jij hebt echt veel te goede mensenkennis.’

‘Nicolai…je gaat haar vragen om alles wat ze heeft achter te laten. Haar man, haar kinderen, haar vriendinnen, alles. Als zij dat voor jou doet, moet bij jou het gevoel voor haar minstens net zo sterk zijn. Anders is het echt het gemeenste en slechtste wat je kunt doen.’