EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 30

Bedankt allemaal voor de beterschapswensen! Moet wel met krukken lopen en knie is flink dik, maar volgens mij zijn het niet mijn kruisbanden...dus jeej! -.-
Eigenlijk zou ik komende Zaterdag voor 4 dagen naar Kopenhagen gaan, maar dat wordt nu dus zo goed als onmogelijk :( Ik baal dus flink...
Achja, meer tijd dus wel om te schrijven, dus goed nieuws voor jullie denk ik haha!

30

Isa stortte zich vol op Viktor toen hij de kamer inliep. Viktor lachte wat ongemakkelijk toen Isa zelfs begon te huilen.

‘Nou, mam!,’ gniffelde Mila.

‘Ik ben gewoon zo blij dat het goed is gekomen,’ Isa liet Viktor weer los en veegde haar tranen weg. ‘Niet meer van die gekke dingen doen hoor…jullie allebei.’

‘Dat komt wel goed,’ beloofde ik. We liepen naar de woonkamer waar Luca, Lotte, Cris en Thijs al zaten. Vince was als een malloot rondjes aan het rennen door de kamer.

‘Vince ga eens zitten,’ beval Luca die ook de kleine Cris op zijn schoot had.

‘Ach laat hem toch,’ zei Mila. ‘Oh mam…je hebt niet gezegd dat we cadeautjes zouden doen dit jaar.’

Mila keek naar de hele berg cadeautjes onder de kerstboom. Zij en Viktor hadden natuurlijk niets bij.

‘Oh, dat is alleen van ons,’ zei Thijs. ‘Wij mogen onze kinderen en kleinkinderen af en toe wel eens verwennen.’

‘Hier Vince, deze is voor jou,’ Lotte pakte één van de cadeautjes en gooide die naar Vince toe. Daardoor stopte hij met druk doen en ging hij op de grond zitten om ijverig zijn pakje open te maken. Het was duidelijk dat Lotte daarom meteen maar het voortouw had genomen.

Ondertussen voelde ik dat Viktor mijn hand pakte, waarop ik hem even aankeek en glimlachte.

‘Papa, papa, kijk!,’ Vince sprong op en hield het voetbalshirtje wat hij zonet had uitgepakt omhoog. ‘Van Barcelona, met Neymar op de achterkant!’

‘Nou, dat de Kerstman dat weet!,’ lachte Luca. ‘Zeg maar dankjewel tegen de kerstman.’

‘Dankjewel opa!,’ lachte Vince.

‘Alsjeblieft jongen,’ zei Thijs trots.

Nadat ze uitgebreid alle cadeautjes hadden uitgepakt onder het genot van een wijntje en stokbrood met pesto voelde Mila zich toch wel lullig dat haar ouders nu niets hadden. Zelf had ze een Fashioncheque, een nieuw paar voetbalschoenen en wat boeken gekregen.

‘Wij hebben eigenlijk nog wel een cadeautje voor jullie,’ zei Lotte, die blijkbaar hetzelfde dacht als Mila. Shit, en zij hadden wel iets.

Lotte pakte Luca’s hand en glunderde.

‘Ach, dat had je toch niet hoeven doen!,’ wuifde Isa weg.

‘Ik denk dat je het wel leuk vind mam,’ grijnsde Luca. Hij keek toe hoe Lotte een pakje uit haar tas pakte.

‘Vince, geef jij het maar,’ zei Lotte. Vince pakte het pakje aan en liep naar Isa toe.

Isa pakte nieuwsgierig het pakje aan en pakte het snel uit.

Het was een klein knuffelbeertje, met een T-shirt á la Winnie the Pooh aan. Isa staarde ernaar en haar mond viel open.

Ook Thijs, die naast haar zat werd ineens super blij.

‘Wat geweldig!,’ weer kon Isa het niet drooghouden.

‘Missen we iets?,’ vroeg Mila zich hardop af. Thijs gaf haar het beertje aan terwijl Isa Lotte plat knuffelde.