EINDSIGNAAL

Proloog

Proloog

'Je bent echt prachtig,' vormden zijn lippen bijna geluidloos. Mila keek hem aan en glimlachte. Zo voelde ze zich ook, nog nooit had ze zich zo mooi gevoeld. Dat kon ook niet anders na uren onder handen te zijn genomen door kappers en visagisten.

'Jij ook,' mompelde ze terug. Normaal als hij een pak aan had zag hij er al onweerstaanbaar uit, maar dit sloeg echt alles.

Thijs, die haar net naar voren had gebracht was nu gaan zitten. Mila zag dat haar moeder al een traantje wegpinkte.

Al de hele zomer was er veel aandacht voor hun huwelijk in de media. Er werd druk gespeculeerd waar het plaats zou vinden. In Manchester, waar zij woonden? In Italië, vanwege Mila's roots? In Amsterdam, waar zij toch de meeste vrienden hadden wonen? Geen van die opties was juist. Viktor en Mila waren na lang denken er gelijk over uit toen Luca met het idee kwam om in Brabant te trouwen. In de tuin bij Thijs en Isa was dé perfecte trouwlocatie gecreëerd. Een paar dagen geleden had Mila hier haar 23ste verjaardag nog gevierd. Nu stond ze voor een man of 50 in de mooiste jurk die ze ooit zal dragen.

'Mila, aan jouw het woord,' de trouw ambtenaar, Gerard, knikte vriendelijk.

Ze hadden deze dag zo persoonlijk mogelijk willen houden. Geen media, geen circus. Gewoon een dag die van hun was. Mila had gelijk voorgesteld dat zij zelf een stukje zouden schrijven. Ze had er gelijk spijt van, aangezien ze er weken over had gedaan iets te bedenken dat de lading zou dekken.

'Oke...,' ze schraapte haar keel en keek op in Viktor's blauwe nieuwsgierige ogen. 'Ten eerste vond ik het heel moeilijk om woorden te zoeken die uit konden drukken wat ik voor je voel Vik. Maar wat veel mensen hier ook weten is dat dat niet altijd zo is geweest. Precies op deze plek zijn wij jaren geleden opgegroeid, jij kwam hier nogal eens met Luca voetballen. En daarnaast vooral mij plagen. Ik vond je daarom irritant en arrogant. Al vrij vroeg verhuisde je naar Amsterdam omdat je in de jeugd mocht spelen bij Ajax. Ik heb je toen een tijdje niet gezien. Ook weer precies in deze tuin op mijn 17de verjaardag kruisten onze paden zich weer. Je hebt me wel eens verteld dat je op dat moment al een beetje voor me viel. Je deed dan ook je best om me te veroveren, maar natuurlijk wel achter Luca's rug om.'

Er klonk even gelach. Mila zag Luca, die als getuige achter Viktor stond, ook lachen.

'Dat is je in ieder geval heel goed gelukt,' ging Mila toen lachend verder. 'En ik ben heel blij dat je dat is gelukt, want er is niemand anders met wie ik mijn leven zou willen delen. Ik ga je zo beloven om bij je te blijven tot de dood ons scheid, iets wat ik ook oprecht meen, want een leven zonder jou zou ik me niet voor kunnen stellen. Lieve, leuke, grappige Viktor, ik hou van jou.'

Ze kreeg even een brok in haar keel, alle gasten klapten. Viktor keek haar betekenisvol aan en Mila merkte dat hij zich in moest houden niet meteen zijn armen om haar heen te slaan en niet meer los te laten.

'Dankjewel Mila,' knikte Gerard. 'Viktor, dan is het nu jouw beurt.'

Viktor knikte en graaide met trillende handen in zijn borstzak. 'Ik was te bang dat ik zo zenuwachtig zou worden dat ik het zou vergeten, dus ik heb het opgeschreven.'

De gasten lachten, Mila ook. Typisch Vik.

'Lieve Mila,' hij pauzeerde even. Het was duidelijk hoe gespannen hij was. 'Al mijn hele leven ken ik jou. Je was als klein meisje met die leuke bruine vlechtjes altijd een makkelijk doelwit om te plagen. Want je weet hoe dat bij jongetjes van die leeftijd werkt, meisjes plagen...'

Hij keek haar even breed lachend aan, gelijk had hij alle gasten weer mee die moesten lachen.

'Mila, ik wil je vooral ook bedanken,' Viktor keek nu op van zijn blaadje. 'Niet alleen voor al die leuke dingen die we samen hebben beleefd en mooie tijd die we samen hebben, maar vooral voor alles wat je opgeeft voor me. Als prof voetballer moet ik mijn carrière op nummer 1 zetten, hoe moeilijk ik dat ook vind. Maar je bent bij me komen wonen in Manchester, gewoon om bij mij te zijn. Ook al betekent dat dat je je vrienden en vriendinnen hier in Nederland bijna nooit ziet. Afgelopen zomer ben je niet op vakantie geweest, omdat ik op het WK speelde en je niets wilde missen. Je bent de beste, leukste, grappigste, mooiste, liefste, belangrijkste persoon in mijn leven. Er is niets of niemand waar ik meer van hou.'