EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 22

22

‘Wat zie je er mooi uit,’ glimlachte Viktor toen Mila haar leren jack uitdeed en inleverde bij de garderobe.

‘Dankje,’ Mila gaf hem spontaan een kus op zijn lippen. Daarna pakte Viktor haar hand en liepen ze samen de business lounge in. Daar zagen ze al vele bekenden. Bijna iedereen vloog op Viktor af. Zelfs Johan Cruijf kwam hem gedag zeggen.

Mila keek ondertussen een beetje rond. Ergens aan de andere kant van de ruimte zag ze degene die ze stiekem zocht.

Nicolai stond ook met wat figuren uit de voetbalwereld te praten, maar merkte haar duidelijk wel op doordat hij even naar haar lachte.

Het duurde niet lang voordat hij naar hen toe kwam.

‘Klaar voor de wedstrijd?,’ vroeg hij.

‘Vitesse…moeten we kunnen hebben toch?,’ reageerde Mila. ‘Klaar voor je afscheid?’

Nicolai haalde zijn schouders op. ‘Ik ga het hier wel missen. Hans vroeg nog naar je trouwens…ik sprak hem net nog even.’

‘Ik zal hem na de wedstrijd eens opzoeken,’ zei Mila. Ondertussen liep Viktor’s gesprekspartner weg en wendde Viktor zich naar hen. Mila voelde zich even doodsbenauwd.

‘Hey Nicolai,’ zei Viktor verrassend vriendelijk. Hij omhelsde Nicolai zelfs even, zoals hij dat altijd gedaan zou hebben voor het hele gedoe begon.

‘Hey Vik, hoe is het?’

‘Goed,’ knikte Viktor. ‘Even wat minder met mijn knie…maar gelukkig is er genoeg ander leuks nieuws. Heeft Mila het al verteld?’

Nicolai keek Mila even vol spanning aan.

‘We krijgen een kleine,’ Viktor legde zijn armen om Mila heen, zijn handen rustend op haar buik. Hij lachte vol trots.

‘Wauw, gefeliciteerd!,’ Nicolai deed duidelijk zijn best te doen alsof hij dit nieuws voor het eerst hoorde, en het helemaal te gek vond.

Mila probeerde hetzelfde te doen. ‘Dankje.’

 -

Na de wedstrijd, die met veel moeite was gewonnen door Ajax, werd het gezellig druk in het spelershome. Luca, die de enige treffer had gemaakt door middel van een vrije trap, kwam al snel binnengelopen.

‘Goed gedaan captain,’ Viktor gaf hem een klop op zijn schouder.

‘Hey, je hoeft geen spits te zijn om hem erin te leggen,’ grijnsde Luca. Daarna keken de drie even op toen Nicolai langs kwam gelopen. Omdat hij en Luca elkaar ook al een tijdje niet gezien hadden kon dat natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan.

Als twee dolenthousiaste honden sprongen ze in elkaars armen.

‘Ik ga even naar Hans,’ zei Mila tegen Viktor. Misschien was het beter de mannen even alleen te laten.

‘Is goed liefie,’ knikte Viktor.

Mila liep weg en keek nog even achterom. Het leek in ieder geval alsof ze de grootste lol hadden samen. Niets aan de hand.

 -

‘Hoi Hans!’

‘Mila!,’ Hans zoende haar drie keer. ‘Hoe is het?’

‘Prima,’ knikte Mila. ‘Gefeliciteerd met de overwinning.’

‘Dankjewel,’ knikte Hans enthousiast. ‘Kom, ik stel je voor aan de rest van de technische staff.’

Mila werd al snel meegenomen naar een stel mannen van een jaar of 40/50. Na wat korte gesprekjes over het vakgebied liep Mila weer terug naar de plek waar ze Viktor, Luca en Nicolai had achtergelaten. Ze vond alleen Luca en Nicolai.