EINDSIGNAAL

Hoofdstuk 3

3

Mila was blij dat ze op de ochtend van haar verjaardag moest werken. Al vond ze het minder dat haar baas op het whiteboard heel groot: Happy Birthday Mila had geschreven. Al haar collega’s kwamen haar feliciteren.

Na haar laatste patiënt, pakte ze haar tas weer in en zei haar collega’s gedag. Eenmaal buiten merkte ze dat het zonnetje toch nog was gaan schijnen na een lange bewolkte ochtend.

 -

Op het moment dat ze het grindpad richting de voordeur opliep en ondertussen in haar tas graaide voor haar sleutels, keek ze verrast op toen de voordeur al open ging.

Viktor stond in de deuropening.

‘Moet jij niet trainen?,’ vroeg Mila.

‘Jij wilde toch dat ik rustig aan deed met mijn knie?,’ knipoogde hij. Mila keek hem verbaasd aan. Dit zou de eerste keer zijn dat hij naar haar luisterde. Daarnaast wist ze hoe hij eruit zag tijdens een vrije dag: niet geschoren, haren plat, jeans en een trui. Nu had hij zijn haren perfect gedaan, was hij gladgeschoren en had hij duidelijk nagedacht over zijn donkere blouse en nette jeans.

‘Ging je net weg?,’ vroeg Mila, nog steeds verward.

‘Nee ik deed gewoon de deur alvast voor je open,’ Viktor glimlachte breed. ‘Mag dat niet voor mijn vrouw?’

Mila liep naar binnen maar bleef hem wantrouwend aan kijken.

‘Wat?,’ lachte hij.

‘Je bent zo netjes gekleed,’ zei ze.

‘Speciaal voor je verjaardag,’ nadat Mila haar jas had uitgedaan en op had gehangen aan de kapstok sloeg hij zijn armen om haar middel. ‘Doe maar snel iets leuks aan.’

Mila keek naar haar polo waar het logo van de fysio praktijk op stond. ‘Je hebt toch niet iets geregeld voor mijn verjaardag he?’

Ze keek hem in zijn ogen aan.

‘Ik neem je alleen mee uit lunchen,’ beloofde hij. ‘Dus doe maar gewoon iets leuks aan.’

Mila zuchtte maar lachte toen. ‘Ik wist dat je het niet kon laten.’

Snel liep ze de trap op en zocht in haar inloopkast al snel één van haar nieuwste aanwinsten op. Het was een zwart jurkje van Prada. Ze had het in de winkel veel te duur gevonden, maar Viktor had erop aangedrongen het te kopen omdat hij haar figuur perfect liet uitkomen. Daarnaast bleef hij er maar op hameren dat geld niet uitmaakte. Mila wist dat hij gelijk had maar toch rekende ze altijd maar weet uit hoeveel uur zij moest werken voor een jurk van dit bedrag.

Snel trok ze de jurk aan. Checkte haar haar en make up in de spiegel en schoot toen in een paar pumps.

 -

‘Wauw,’ Viktor keek haar met grote ogen aan toen ze van de trap af kwam. ‘Ik hoopte al dat je die jurk aan zou doen.’

‘Oja?,’ Mila glimlachte en gaf hem een kus toen ze beneden bij hem stond. ‘Waar gaan we lunchen?’

‘We blijven toch maar gewoon thuis,’ zei Viktor toen. Mila dacht even dat hij een grapje maakte maar toen ze hem aankeek zag ze dat hij serieus was.

‘Ik heb me speciaal helemaal omgekleed. Het is mijn verjaardag.’

‘Ik dacht dat je het niet wilde vieren dit jaar?,’ Viktor grijnsde en liep toen naar de deur richting de keuken.

‘Vik! Ik mag me toch wel een beetje jarig voelen?,’ Mila irriteerde zich nu aan hem. Waarom stelde hij eerst iets voor, en blies het dan gelijk weer af? Ze volgde hem naar de keuken en wilde hem overhalen mee te gaan.