YASAK DÖVME(+18)

Kesik Yapraklar

... Yağız...

Arabaya bindiğim zaman hızlıca oradan ayrılmak dışında başka bir düşüncem yoktu. İşi aldım... Evet işi aldım... Ancak sonrası? Amcamın desteği olmadan ilk defa bir iş yapacağım. Umarım elime yüzüme bulaşmaz.

Dosyayı iyice incelemek için kafamı toplamak zorundayım. Emine'yi çok merak etmeme rağmen şu anda odaklanmam gereken çok başka meseleler var.

Sakin bir yere park ettim ve dosyayı açtım. Adamın rutin olarak gideceği yerler tek tek belirtilmiş durumdaydı. İşim oldukça kolay gibi görünmesine rağmen tek başıma daha önce çalışmadığım için nasıl bir yol izlemem gerektiğini bilmiyordum.

Telefonumu çıkardım ve bir numarayı tuşladım.

"Alo..."

"Alo. Yağız sen misin?" dedi karşıdaki ses.

"Evet Akif abi benim. Abi... Bir sorun var. Bir iş aldım ve birtakım desteğe ihtiyacım olabilir..." dedim. Sesimdeki gerginliği hissetmiş olmalıydı. Çünkü kalbim deli gibi atarken olduğum yerde sabit durmak bile benim için imkansız bir durumdu. Vücudum her kalp atışımda bir ileri bir geri hareket ediyordu sanki.

" Düşündüğüm şey mi? " diye sordu. Bu olaydan daha önce kendisine bahsetmiştim. Kendisine çok güvenirim. Ancak ne zaman ve nasıl olacağını söylemedim. Zaten bu işi alacağım bile kesin değildi.

"Evet. Aldım. Sorun yok o konuda ama biraz destek lazım. Ne yapacağım bilmiyorum." dedim.

"Tamam merak etme. Benimle iki saat sonra her zamanki yerde buluş." dedi ve telefonu kapattı. Her zamanki yerimiz bir kafeydi. Buluşmak her zaman güvenli olmuştu orada.

Hızlıca oraya doğru giderken elim bir anda telefona gitti ve Emine'yi aramayı düşündüm. Ancak saçma bir karar olurdu. Onun başını belaya sokmaktan başka bir işe de yaramaz zaten. Acaba iyi durumda mı... Her konuda köşeye sıkışmış haldeyim. Yardım isteyecek birisi de yok bu durumda. Çünkü ben tanıdıklarımı ararsam kocasının başına kesin bir iş getirirler. O zaman da Emine beni affetmez...

Kafeye vardığım zaman kimse yoktu adam akıllı. Nispeten boş durumdaydı. Bir masaya oturdum ve beklemeye başladım. On dakika sonra Akif abi geldi ve masaya oturdu. Oturmadan önce etrafına bakmayı ihmal etmemişti. Her zaman böyle temkinli bir adam olması hoşuma gider. Onun gibi olmak isterdim. Her işini bir şekilde halletmeyi başarıyor. Kendisini küçüklükten beri tanıyorum. Manevi abim gibidir.

"Birkaç kişi var Yağız. Duruma göre ararız. Kaç kişi lazım sana ama... Ona göre arayalım..." dedi. Direk konuya girmişti. Zaman kaybetmeyi ve boş sohbeti de sevmezdi.

"Tamam abi... Bilmiyorum. Adam belli zamanlarda, belli yerlerde olacak ama... Tek mi olacak o belirtilmemiş. Büyük ihtimal tek olur ama ben yine de yanımda biri olmasını istiyorum. Ancak vuran kişi ben olmak zorundayım. Talimatlar tam olarak böyle."

"Hmm..." dedi. O anda derin bir iç çekti. "Bak Yağız... Bu adamlar değişik haberin olsun. Gittin değil mi oraya? Gördün mü hepsini?"

"Evet. Gördüm. Beraber bir masaya oturduk. Bana bir kere sordular emin misin diye. Bu adam onlar için önemliymiş öyle dediler..."

"Oğlum bak..." dedi etrafına bakarak. "Düşün... Önemli adamlar bunlar. Sen olsan, senin için çok kilit rolde bir adam için deneyimsiz birini mi gönderirsin yoksa deneyimli birini mi? Bu işte bir iş var ben sana söyleyeyim. Yani seni aralarına almak için böyle basit bir test falan değil bu. Bunlara uyan. Sana karşı işler ters gidebilir. Ya da belki de kimse bu adama bulaşmak istemedi. Nereden biliyoruz yani... Adamın adı ne? " diye sordu.