YASAK DÖVME(+18)

Yepyeni Bir Adam

"Ah be... Yağız... Ne yaptın sen..."

Sesimdeki üzüntü hissedilir bir şekilde barizdi. Ona üzüldüm. Ancak kızmadım. Sonuçta daha gençti ve bir anda kazık yemek onun sinirlerini bozmuş olmalıydı. Ancak amcasına sinirlendim. Çünkü bir insan yeğeninin eline silah verip de nasıl ateş etmesini söyler... O kadar adice ki... Neden aileden afaroz edildiğini şimdi daha iyi bir şekilde anlayabiliyorum.

"Peki ama... Verdikleri para bu kadar fazla mıydı ki bu ev... Bu araba..."

Cümlemi bitiremedim ama gerek de yoktu zaten.

"Hayır hayır... Bunların bu olay ile alakası yok. Bu sadece başlagınç aşaması. Daha sonrasında bu işlere giriştim. Yapacak bir şey yok. Normalde belki böyle bir şekilde kendimi geliştirmem çok uzun zaman alacaktı... Şimdi ise bak... İstediğim herşeye sahibim."

"Peki ama... Herşey para mı..."

"Herşey para değil..." dedi. O anda dudakları hareket ederken bir anlığına benim dudağıma değdi. Ancak geri çekilmedi. "Olay para değil aslında. Bu bana daha doğru gibi geliyor. O kadar şerefsiz var ki. Eskiden hakkım yendiği zaman susar ve geri çekilirdim. Artık öyle değilim."

"Anlıyorum seni..." dedim. Nefesimiz birbirine karışıyordu resmen. Bu kadar yakın durmak... Bana çok garip geliyordu. Ancak kalbimin deli gibi attığını da itiraf etmem gerekiyor. Yağız... Beni heyecanlandırıyor. O mavi gözleri, güneş ışığının altında farklı tonlara bürünürken bana bu kadar yakından bakıyor... Ne hissetmem gerekir ki başka... Tabi ki heyecan duyacağım.

O anda elini belimde hissettim. Tişörtüm hafifçe sıyrılmış olduğu için tenime değen parmakları elektrik etkisi yaratmıştı vücudumda. Bir an irkildim.

"Böyle mi devam edecek peki..." dedim.

"Evet... Bundan rahatsız değilim. O kadar çok şerefsiz ve hak yiyen var ki... Yapacak bir şey yok."

O sırada bir anda hazırlıksız yakalandım ve dudakları dudaklarıma değdiği anda resmen bir şok dalgası çarptı beni. Kendimi geri çektim hemen. Ancak belimi tutan eli sıkıca beni kavradı ve dudakları tekrar dudaklarımı bulduğu zaman nefesimi tutup kendimi kasmaya devam ettim. Ona karşılık vermemeliyim... Vermemeliyim...

Kendini geri çektiğinde gözlerimin içine bakıyordu.

"Özür dilemeyeceğim bunun için..."

Vücudum titriyordu galiba... Bilmiyorum. Herşey o kadar hızlı oluyor ki...

"Özür mü..." diyebildim.

"Evet... İçimden geliyordu... Kaç zamandır..."

"Kaç... Ne zamandan beri... İçinden geliyordu?"

Nihayet sormuştum.

"Bilmiyorum. Sanırım gerçek bir kadının varlığını etrafımda istediğimden beri..."

Gerçek bir kadın... Beni gerçek bir kadın olarak gördüğünü söylüyordu. Arabada da bunu ima etmişti. Ancak şimdi bu evin içinde... Onun eli benim belimdeyken. Bu halde olmamız... Ne kadar doğru...

"Bak... Yağız... Ben senin..."

"Biliyorum... Söyleme şimdi. Umurumda değil hiçbir şey. Şu anda çok mutluyum."

"Neden?" diye sordum safça.

"Yanımda olman... Böyle olman... O kadar güzel ki... Hem de bu sırrı kimseyle paylaşmadım. Bu koca evin içinde yalnız oturmak istemiyordum. Burayı görmeni istiyordum. Aslında en başından beri hayallerimden biriydi bu. Şimdi gerçek olduğuna sevindim."