Το Άλικο Μονοπάτι (Ολοκληρωμένο)

Η Συμφωνία Του Λένινγκραντ (part 2)

Η κάποτε όμορφη πόλη, η "Βενετία του βορρά", έμοιαζε να έχει βουλιάξει στη δίνη της καταστροφής. Οι Γερμανοί καταπάτησαν την υπόσχεσή τους. Γιατί να την κρατούσαν άλλωστε; Το σύμφωνο μη επίθεσης, δεν ήταν παρά ένα καλοστημένο καμουφλάζ από την πλευρά τους, ώστε οι Ρώσοι να επαναπαυθούν και να πιαστούν στον ύπνο, όπως και έγινε. Ο Χίτλερ ήταν δέσμιος του δικού του πολέμου, έναντι των μπολσεβίκων και αυτό το σύμφωνο καταπατήθηκε, όσο ξαφνικά υπογράφηκε, με την αυγή της 22ης ημέρας του Ιουνίου, το 1941.

Έξι εβδομάδες! Ποιος θα τους έλεγε, πως σε έξι εβδομάδες από την εισβολή, η Βέρμαχτ θα βρισκόταν ήδη στα σύνορα του Λένινγκραντ! Η πόλη αυτή, σε όλα της τα χρόνια, δεν είχε γνωρίσει την εισβολή και τώρα καλούσε τα παιδιά, στα οποία χάριζε σπίτι και των οποίων τις φωνές και τα παιχνίδια φιλοξενούσε στα στενά δρομάκια της, να την υπερασπιστούν.

Μέσα στο δάσος με τις σημύδες, εκεί που κάποτε η μητέρα του, φώναζε να μην πηγαίνει γιατί ήταν τάχα μου επικίνδυνα, τώρα στεκόταν φορώντας τα χακί, οπλισμένος, όχι με τα αθώα νεροπίστολα. Δεν θα έπαιρνε το κόκκινο ποδήλατο για να κατέβει με την παρέα του, ούτε θα βούταγε τα πόδια του, ως το γόνατο στη λίμνη για να γεμίσει με το νερό το παιχνίδι και να παίξει με τους φίλους του. Με σφαίρες θα το γέμιζε, για να αφαιρέσει τη ζωή αγνώστων ανδρών που ήταν επίσης γιοί, αδελφοί, φίλοι κάποιων. Αυτά έχει ο πόλεμος. Για κακή του τύχη κατά την παραμονή του στο μέτωπο, προσβλήθηκε από τύφο και έπρεπε να επιστρέψει. Δεν ήξερε πως εκεί θα παρέμενε. Στο Λένινγκραντ!

Οι Γερμανοί περικύκλωσαν την πόλη. Δεν κατάφεραν να την σώσουν, όσο κι αν πάλεψαν. Μονάδες της Βέρμαχτ, η Γαλάζια Μεραρχία των Ισπανών και οι Φινλανδοί, που τάχθηκαν συνεργάτες των Ναζί σχημάτισαν έναν ημικυκλικό κλοιό στα νότια της πόλης, από το Φινλανδικό Κόλπο έως τις νότιες ακτές της λίμνης Λάντογκα. Με αυτόν τον τρόπο απέκοψαν το Λένινγκραντ από τις δορυφορικές πόλεις και τους κύριους οδικούς άξονες, καθιστώντας αδύνατο τον ανεφοδιασμό σε τρόφιμα, καύσιμα και πολεμοφόδια.

Εκείνος περπατούσε αργά ανάμεσα στα αποκαϊδια μιας πόλης που κάποτε έμοιαζε χάρμα οφθαλμών. Το βλέμμα του γλίστρησε απαλά απάνω στα όμορφα κτήρια. Η "Πόλη του Λένιν" ή όπως λεγόταν κάποτε, Αγία Πετρούπολη ήταν υπερήφανη. Μια πόλη που στα σπλάχνα της ανέθρεψε καλλιτέχνες, διανοούμενους και συγγραφείς. Δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να πέσει στα χέρια ξένων. Δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να "εξαφανιστεί από τον χάρτη" από κανένα Γ' Ράιχ.