Το Άλικο Μονοπάτι (Ολοκληρωμένο)

Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας (part 3)

ΆΟΥΣΒΙΤΣ

Στα σπλάχνα της κωμόπολης Οσβιέτσιμ, στην Πολωνία, αναπτυσσόταν ο τύραννος που θα ανέτρεπε το όνομά της, καθώς απάνω στις σελίδες της ιστορίας, το Οσβιέτσιμ θα αναγραφόταν με το Γερμανικό του όνομα. Άουσβιτς! Ήταν το ότι ήδη από το 1939 οι φυλακές υπερφορτώνονταν, αυτό που ανάγκασε τους Γερμανούς να στραφούν στην ανάγκη της δημιουργίας ενός ακόμη στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Ερευνητικές ομάδες στάλθηκαν και κατέληξαν σε ένα μέρος απομακρυσμένο από αδιάκριτα βλέμματα, σε ένα δάσος μακριά από τον κόσμο. Ήδη μάλιστα εκεί, στα περίχωρα δηλαδή του Οσβιέτσιμ, υπήρχαν είκοσι στρατώνες από τον Μεγάλο πόλεμο. Το ιδανικό μέρος για την κατασκευή του στρατοπέδου. Ύστερα από διαταγή του Χάινριχ Χίμλερ, τον Μάιο του 1940, κατασκευάζεται. Ένας χώρος σαράντα τετραγωνικών χιλιομέτρων, των οποίων κάθε ίντσα συμβολίζει μια χαμένη ζωή, μια κραυγή κι ένα δάκρυ καθώς μέσα του η ναζιστική παράνοια βρήκε τόπο να ριζώσει. Οργίαζε!

Οι πρώτοι δύστυχοι που πάτησαν εκεί και είδαν με τα μάτια τους τη παράνοια αυτή να παίρνει σάρκα και οστά, ήταν επτακόσιοι είκοσι οχτώ πολωνοί πολιτικοί κρατούμενοι. Αυτοί ήταν μονάχα οι πρώτοι ύστερα από τους οποίους ακολούθησαν κι άλλοι, οι οποίοι εν άγνοιά τους θα γίνονταν “οι αδύναμοι” απάνω στους οποίους τα μαυροντυμένα καθάρματα των Ες Ες θα ξεσπούσαν τις αρρωστημένες τους ορέξεις για εξουσία. Θα γίνονταν εν άγνοιά τους μάρτυρες του μεγαλύτερου εγκλήματος στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Δεν πέρασε δα πολλής καιρός πριν διαταχθεί η κατεδάφιση του πολωνικού χωριού Μπζεζίνκα, μόλις χίλια διακόσια μέτρα μακριά από το πρώτο στρατόπεδο, πράγμα που αποσκοπούσε στην δημιουργία ενός νέου στρατοπέδου. Οι αιχμάλωτοι του Άουσβιτς αναγκάστηκαν να γκρεμίσουν τα σπίτια των διωγμένων Πολωνών και από τα ερείπια του χωριού, ύστερα από διαταγή τον Μάιο του 1941 να ξεκινήσει η κατασκευή του στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας Άουσβιτς ΙΙ. Μπιρκενάου το ονόμασαν, λόγο της μετάφρασης του ονόματος αυτού, του αρχικού χωριού Μπζεζίνκα στα Γερμανικά. Το σύμπλεγμα ωστόσο των στρατοπέδων ήρθε να ολοκληρώσει, το 1942 η κατασκευή του στρατοπέδου Άουσβιτς ΙΙΙ Μόνοβιτς.

Ένας χρόνος λοιπόν είχε μεσολαβήσει από τότε. Το αρχικό στρατόπεδο είχε συμπληρώσει πια τον τρίτο χρόνο λειτουργίας του και ακόμη έστεκε εκεί. Να στοιχειώνει την καθημερινότητα των κρατούμενων και να διευκολύνει αυτή των Γερμανών ναζιστών, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν το ανθρώπινο υλικό ως προς δικό τους όφελος μέσω της καταναγκαστικής εργασίας, πολλές φορές και μέχρι θανάτου. Ήξεραν πως αργά ή γρήγορα εκεί θα κατέληγαν.Στον θάνατο από υποσιτισμό, ασθένειες, δηλητηριάσεις από φονικά αέρια ή και το απλούστερο όλων, από τα χέρια των φρουρών οι οποίοι αποσκοπούσαν στο να αποσπάσουν τη μεγαλύτερη δυνατή εργασία από τους κρατούμενους ξοδεύοντας παράλληλα όσο γινόταν λιγότερα χρήματα για τον σιτισμό τους.
Το Μπιρκενάου ήταν μεταξύ τους το μεγαλύτερο και η θέα του από το ξυλουργικό εργοστάσιο DeutscheAusrustungswerke, ολοκάθαρη. Οι κρατούμενοι σκυμμένοι έδειχναν να προβληματίζονται κάθε φορά που το βλέμμα τους έπεφτε κατά λάθος επάνω του, έξω από τα εργοστασιακά παράθυρα. Ήξεραν φυσικά τι συνέβαινε. Το έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια. Γνώριζαν πως οι καπνοί από τις καμινάδες των κρεματορίων, εκείνες που έπνιγαν την ατμόσφαιρα ήταν οι ίδιοι που μετέφεραν ανθρώπινες ψυχές στα έγκατα του Άδη και εξάπλωναν τη μυρωδιά της καμένης σάρκας, χιλιόμετρα μακριά.