Besmet met liefde *BxB*

95.

A/N
Ik draag dit hoofdstuk op aan Julie.
Een meisje van 14 jaar die ik jammer genoeg nooit heb mogen kennen noch ontmoeten.
Ze leefde enkele minuten van me vandaan en heeft haar eigen leven ontnomen na een groepsverkrachting op een kerkhof in Gent.
Daarom draag ik dit hoofdstuk aan haar op.
Ze zal nooit vergeten worden.
Laten we de comments van dit hoofdstuk overstromen van liefde en begrip.
Al mijn respect en condolaties naar haar familie, vrienden en kennissen.
Jullie staan er nooit alleen voor mijn kleine unicorns!
Stay safe.
All the love,
X Yess
-
Vooralleer James het goed en wel beseft staat Kaylee voor zijn neus. Haar schoenen priemen in zijn gezichtsveld en hij kijkt beschaamd naar haar op. Er is een korte woordenwisseling en dan reikt Kaylee haar hand uit naar mijn neefje. Even ben ik bang dat hij zo koppig zou zijn om dit aanbod af te slaan, waardoor hun band er enkel maar op achteruit kan gaan. Het verbaasd me dan ook zichtbaar wanneer ik zie dat dit niet gebeurd. Kaylee zegt nog iets waardoor James een zuinige lach uit. De nieuwsgierigheid borrelt in mij op en ik excuseer me even bij tante en Mijnheer. Terwijl ik naar het duo toe loop slaat James Kaylee speels op haar schouder en ze grinnikt ter respons. Niet goed wetende hoe ik hier matuur op reageer hoor ik Kaylee nog even zeggen: "Oké. Dat is dan afgesproken." "Wat is er afgesproken?" Schiet ik me tussen beiden. De jaloezie die ik voel valt me zwaar en ik heb moeite om kalm te blijven. "Niks hoor." Knipoogt  Kaylee naar James. Ik weet niet hoe te reageren op deze situatie dus blijf ik daar maar gewoon staan.

Ben ik echt jaloers? En een nog betere vraag: op wie?

"Maar ik moet nu echt door. Tot snel!" Wandelt ze weg, mijn vraag ontlopend. Samen wandelen James en ik dan ook terug naar de voordeur. "Waar ging dat over?" Ik kan de vraag niet laten gaan. Mijn nieuwsgierigheid neemt de overhand. "Niks speciaals. Maak je geen zorgen neefje."

Auch. Die had ik verdient.

Toch zet ik door. "Ik dacht dat je het niet voor haar had?" "Dat valt op zich wel mee hoor. Het is een leuke meid en we hebben ook nog eens veel gemeen." Haalt hij zijn schouders op. Zwijgend luister ik toe. Ik zwijg tot aan de deur. James opent hem en stapt zelf het portier als eerste in. Tante en Mijnheer volgen vrijwel meteen waarna ze ook hun jassen meteen ophangen. Het duo van middelbare leeftijd stapt meteen door naar de woonkamer en James staat nog te prutsen met het slot.

"En-" "Ben je jaloers Jack?" Onderbreekt James me. Hij kijkt even op van het slot en verschuild een angstvallige grimas. Helemaal van mijn stuk gebracht zwijg ik wijselijk. James kijkt terug naar het slot, merkend dat de stilte het antwoord tentoonstelde. "Dat is niet nodig hoor. Jij bent ten slotte degene die met haar stond te knuffelen enkele minuten geleden." Er weerklinkt enige ironie in zijn stem, maar toch lijkt hij opgelaten bij de situatie. De sleutel glijdt uit het slot en hij stapt verder naar de kapstok waar hij aan zijn jas begint te frunniken. Beseffende dat hij een punt heeft, blijft voor de zoveelste keer vandaag mijn antwoord uit.

Geen antwoord verwachtende stapt hij dan ook richting de woonkamer. "Ik heb mijn belofte waargemaakt." Komt er dan toch uit mijn keel. "Hoezo?" Doelt hij op de betekenis van mijn zin. Hij leunt verwachtingsvol tegen het portier van de woonkamer. Zijn armen zijn gekruist. Hij lijkt een defensieve houding te willen aannemen. "Ik heb haar geknuffeld, niet gekust. Dat heb ik je beloofd." "Dat weet ik." Zonder meer stapt hij de woonkamer binnen en ik besluit zelf ook mijn natte jas eindelijk uit te doen.