Besmet met liefde *BxB*

25.

"Wil je naar huis?" Ik ga al rechtstaan, maar Jay pakt mijn hand en trekt er eens stevig aan,waardoor ik terug op mijn achterwerk terechtkom. "Nou." Ik trek een pruillip en sla mijn armen over elkaar heen zoals een kind die geen snoep krijgt. James barst in lachen uit, waardoor ook ik een kleine grimas op mijn gezicht krijg. Hij valt achterover van het lachen en daardoor stoot hij zijn hoofd tegen de kale kastanjeboom achter hem. Nu is het mijn beurt om te lachen.

Ik lach de longen uit mijn lijf, terwijl mijn kleine neefje weer begint te huilen, maar dit keer nep natuurlijk. "Oh schatje toch! Kom hier dat ik er een kusje op geef!" Bemoeder ik hem. "Als ik jou ook een kusje op jouw blauwe plek mag geven." Ik lach, maar bloos eveneens wanneer de woorden tot me doordringen.

"Nee! Ik hoef je unicornbacteriën niet!" Schatterlach ik wanneer ik rond de boom loop en James ontwijk. "Maar dan wordt je misschien een unicorn, Jackie!" Abrupt stop ik met lopen waardoor James tegen me aanvalt en we samen naar de grond duiken. "Oempf." Komt er nog uit mijn mond, wanneer mijn longen worden samengeperst door het gewicht boven op mij.

Ik hoor James lachen. "Dus? Je wilt een unicorn worden?" Ik hoor zijn grijns door zijn stem schemeren. "Misschien." Piep ik. "Maar kan je eerst van me afgaan?" "Nee, ik lig best wel lekker." Antwoordt hij schouderophalend. "Ja, maar ik niet. DIKZAK!" Ik draai me vliegensvlug om, onder James, waardoor onze neuzen tegen elkaar aan schuren. We verbreken geen oogcontact. Tot op het moment dat ik hem ineens begin te kietelen in de hoop dat hij al lachend van me af gaat. Hij spartelt in het rond en schuurt met zijn lichaam tegen het mijne aan.

Wanneer zijn broek mijn jeans meermaals aanraakt, voel ik zijn edele delen de mijne opwinden. Ik probeer met alle macht mijn broek niet te laten knellen, maar mijn plan mislukt. Toch hou ik niet op met kietelen en laat hem verder lachen op mijn schoot. Tot mijn grote verbazing voel ik mezelf meer en meer opgewonden worden. Ik kietel als maar heviger, in de hoop dat James als maar hevig gaat spartelen.

"J-jackie. S-stooo-oop!" Jammert James. "Ge-gena-genade." Ik stop met tegenzin om ervoor te zorgen dat ik niet ga kreunen. Zelf lach ik ook even mee. James hijgt nog even na en schraapt zijn keel. Hij gaat van me af en zit in kleermakerzit voor me. "Waarvoor was dat nou weer nodig." Lacht hij nog na. Ik loop rood aan, maar doe alsof ik er geen weet van heb. Ik ga in dezelfde positie zitten als James en verberg daarbij zorgvuldig mijn zaakje.

"Omdat je het verdiende." Lach ik mysterieus. De jongen voor me kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Je plette me." Verduidelijk ik. "Dus karma komt je halen."

"Wil je nou nog een unicorn worden?" Ik knik ijverig. "Kom, ik vertel je even het ultieme geheim." Ik buig automatisch naar voren en spits mijn oren. James draait plots mijn hoofd naar zich toe en drukt zijn zalmroze, afgebeten lippen op de mijne.

Wat moet ik doen?