Besmet met liefde *BxB*

75.

"Ja. Hier naar rechts." Ik laat een stilte vallen. "Wat wou je vragen?" "Ik? Vragen?" Hoor ik de jongen voor me zeggen. Ik rol mijn ogen. "Moest ik iets vragen dan?" Gebaart hij. Ik glimlach als ik me inbeeld hoe hij zijn gezicht nu in een bepaalde neppe positie houdt.

Ik kan het me zo inbeelden...

"Daag me niet uit hé." Breng ik glimlachend uit. "Oeh! Nu ben ik bang." Hij draait zijn hoofd even opzij om me aan te kijken, al lukt het niet goed.

"Wat gaat badass Jack doen dan?" Zegt hij nog voordat hij zijn ogen weer op de fietsbaan voor ons richt. Ik maak een bedenkelijk geluid. "Misschien dit?" Opper ik. Mijn vingertoppen kietelen zijn buik, daarna zijn zijden en Jay kan het niet houden van het lachen. Hij kraait een 'stop' uit en het stuur zwenkt kort naar links uit. Een auto vlamt ons voorbij en toet nog eens luid. Ik stop meteen met spelen en zonder er erg in te hebben verlaat een 'oeps' mijn mond. "Sorry." Vervolgt deze dan. Ik hoor Jay nog nalachen en zijn rechtervinger pinkt het vocht onder zijn ogen weg, vermoed ik. "Is niks hoor." Hoor ik hem al glimlachend zeggen en mijn humeur verbeterd instant.

Met teruggewonnen zelfvertrouwen sla ik mijn beide armen nogmaals om zijn middel. "Wat wou je nu vragen?" Dring ik nogmaals aan. Dit maal geeft James zonder tegenstribbelen antwoord.

"Zou je erop in gaan als ze iets probeert?" Het luchtige gevoel tussen ons vervliegt deze keer niet. Het lijkt wel alsof ik deze keer niks fout kan zeggen. Ik denk even na voor ik antwoord. "Zoals?" Besluit ik dan te antwoorden. Hij haalt zijn schouders op terwijl zijn handen het stuur blijven vastklemmen. "Kussen? Misschien iets meer?" Oppert hij. Mijn hoofd blijft ontspannen op zijn rug liggen, al voel ik een prangend gevoel in mijn binnenste.

Ik besluit wederom eerlijk te zijn, zoals ik quasi altijd ben bij Jay. "Ik zou proberen de aandacht op iets anders te richten zodat er niks hoeft te gebeuren." "En wat als er wel iets gebeurt?" "Ben je bang dat er iets zal gebeuren?" Vuur ik dit keer terug.

Denkt hij echt dat ik dit wil?

"Ik weet het eerlijk gezegd niet." Hoor ik hem dan antwoorden. "Ik wil graag de controle over alles hebben en dat lukt nu niet." Stelt hij zijn standpunt.

"Dat begrijp ik." Stem ik toe. Ik druk mijn dunne lippen op zijn schouderblad en wrijf er dan met mijn wang over, me innestelend in zijn warmte. "Ik beloof je dat als er iets gebeurd, ik het je eerlijk vertel. Maar meer kan ik niet doen. Het spijt me echt." Mijn hart knijpt samen, bang voor zijn onvoorspelbare reactie. Ik schrik ervan wanneer hij het volgende zegt: "Dank je". "Waarom?" Is mijn impulsief antwoord. "Dat je zo eerlijk tegen me bent." Ik knijp even in zijn arm die rust op zijn bovenbeen.

"Altijd, lief. Altijd..."

"We zijn er." Onderbreekt hij me. De rem piept en ik vlieg licht tegen zijn rug aan, al zat ik al dicht tegen hem aan. "Dankje voor het brengen." Zeg ik voor ik afstap. Ik twijfel of ik hem moet kussen, maar besluit het niet te doen. De kans bestaat namelijk dat Kaylee het ziet en ik wil het experiment nu niet verpesten voor Mijnheer. Dan wordt ze waarschijnlijk boos dat ik haar hard-to-getplan in de war breng en dat brengt het sexperiment in het gedrang. Met spijt in m'n hart kijk ik toe hoe James een afwachtende houding aanneemt en wanneer hij ziet dat ik wegstap van de fiets, heeft hij door dat ik hem niet zal kussen. "Sorry." Gebaar ik geluidloos met mijn lippen. Hij knippert met zijn ogen en haalt zijn neus tegelijkertijd op, alsof hij wil zeggen dat het oké is.

Kort daarna sta ik voor de deur met mijn wijsvinger op de ingedrukte bel. Wanneer ik me nog eens omdraai, blijkt Jay al weg te zijn.

Hier gaan we dan...