Besmet met liefde *BxB*

29.

"James?"

Shit, shit, shit!

Instinctief duw ik Kaylee van me af, maar ik heb al snel door dat het geen zin heeft: James heeft het al gezien.

Vluchtig trek ik mijn broek opnieuw aan, terwijl James versteend in de deuropening blijft staan. "Schat, waarom doe je je broek aan? We waren toch nog niet klaar?" Knippert Kaylee verleidelijk met haar ogen. "Hou je kop." Murmel ik gefrustreerd. Gelukkig heeft ze dat niet verstaan.

James ontwaakt inmiddels uit zijn gedachten en rent geschrokken, de krakende trap af, de voordeur uit. Met mijn broek tot mijn heupen opgetrokken, ren ik achter hem aan, bang dat hij me dit nooit meer vergeeft. Ik onderdruk de neiging die ik eerder had.

Fuck het hard-to-get-plan.

"Wacht! Ik kan het allemaal uitleggen." Schreeuw ik, achter hem aan rennend. Hij stopt met lopen en hijgt even uit op het sierbankje dat in de grond van onze voortuin vastzit.

"Ik luister." Begint hij. Ik schraap mijn keel, nadenkend hoe ik dit verhaal begin. "Ik wil haar niet James! Ik val niet op haar. Ik ben al op iemand anders." Zijn mondhoeken gaan nog meer naar beneden staan.

"Toen ik mijn kamer binnen kwam, zag ik Kaylee op mijn bed liggen, halfnaakt." Begin ik. "Nog voor ik het goed en wel besefte wou ze mijn onderbroek al uittrekken, maar gelukkig kwam jij binnen." "Waarom liet je haar doen als je niet van haar houdt?" "Ik-" Het blijft een minuutje stil. "Het experiment." Antwoord ik dan, mijn schouders ophalend. "Ik wou mijn vader trots maken, denk ik?" "Hou toch eens op over dat experiment man. Je gebruikt het bij alles als excuus, terwijl je me niet eens wil uitleggen wat het inhoud."

Ik schraap mijn keel en volgens mij was dat het moment dat James de inhoud volledig begreep, alsof iemand de regels op een usb-stick had gezet en deze in zijn hoofd had gestoken. Een krakend geluid komt uit de mond van James. "Dus als ik niet binnenkwam?" Hij kijkt op, recht in mijn ogen. Ik knik spijtig. "Ja, sorry." Excuseer ik me. Hij kijkt me in m'n ogen aan, zijn gifgroene kijkers staan vol pijn, terwijl z'n gezicht geen emotie prijs geeft. Ongewild laten zijn ogen de pijn los en slingert een traan, blinkend van het verraadt, zijn wang af.

"Waarom?" "Waarom wat?" "Waarom mag ik het niet doen?" "Wat?" Vraag ik nog een keer. "Jou het genot bezorgen dat je verdient." Is zijn antwoord. Meteen begrijp ik waarover hij spreekt. Ik slik.

Wat moet ik hier nu op antwoorden?

"Ik- ik kan het niet maken." Spreek ik hem toe. Nog een traan verlaat zijn ooghoek. "Ik bedoel." Ik draai me terug naar hem toe. "We zijn familie. We hebben hetzelfde bloed door onze aderen stromen." "Je hebt gelijk. Het is niet juist." Verbreekt hij het oogcontact en staart terug naar het verdorde, met sneeuw bedekte, gras.

Ik krijg kippenvel doordat ik geen t-shirt aanheb. "Maar zoals iedereen weet zijn verboden dingen de dingen die iedereen doet." "Ik- ik weet het even niet meer, Jay." Geef ik eerlijk toe. "Dat begrijp ik, Little One. Dat begrijp ik maar al te goed." Troostend legt hij zijn hand op mijn knie en wrijft er geruststellend rondjes over.

Een tinteling schiet van mijn knie tot in mijn kleinste teen en weer helemaal terug naar mijn hart.

Fuck it!

Deze jongen is als drugs. Ik kan er niet van afblijven en met die gedachte neem ik hem vol op zijn mond.