Seven Secrets | Taekook

❀ 14. I want to feel your warm ❀

- Dziś dwudziesty ósmy! Dziś dwu-

- Tak, Jeongguk! Wszyscy wiemy - zawołała Hyemin, wywracając oczami.

Chłopak od samego rana biegał po domu, wrzucając wszystkie swoje rzeczy do toreb. Nie mógł nacieszyć się myślą, że za parę godzin będzie w Suwon, znowu przy Kimie. Nie mieli za dużo okazji, aby się ze sobą kontaktować ze względu na przygotowania do świąt, różnice w godzinach i tym podobne. Taehyung jednak nie zapominał witać się i życzyć dobranoc każdego dnia.

Jeongguk nie miał pojęcia gdzie uciekł cały ten czas, podczas którego szykował się do wyjazdu. Na szczęście jego mama powoli zaczęła się przyzwyczajać do tego, że jej syn jest w związku z nauczycielem. Nie było nadal łatwo, miała problem z nazywaniem go po imieniu, ale się starała i Jeongguk to doceniał. Nawet to, że podwiozła go na peron na pociąg. Nawet uśmiechnęła się do niego przez okno, kiedy pociąg odjeżdżał i została tam długo po tym jak odjechał. A w jej głowie kłębiła się myśl, czy Jeongguk robi dobrze. Czy to co robią oni wszyscy było właściwe? Czy to koniec wszelkich trudności i wreszcie wszyscy będą mogli być spokojni?

Jeon nawet o tym nie myślał. Bawił się swoimi włosami, spoglądając w lusterko. Zastanawiał się, czy Taehyungowi spodobają się niebieskie włosy. Były one już delikatnie zniszczone i długie, więc chłopak chciał wykorzystać swoje rozjaśnione włosy do końca i ewentualnie później je ściąć, choć nie był tego pewien. Bardzo podobał mu się sposób w jaki jego włosy falowały delikatnie przez to jakie długie były.

Całą drogę spędził grając na swoim telefonie i praktycznie zabierając ze swojej baterii całe życie, bo urządzenie zaczęło robić dziwne rzeczy, jak włączanie i wyłączanie się bez jego ingerencji, nagłe zmiany poziomu baterii i wiele innych. Na te święta dostał nowy telefon, ale nie zdążył go nawet odpakować.

A propo prezentów...

Uśmiech i podekscytowanie Jeona nagle opadły. Taehyung kończył dwadzieścia dziewięć lat za parę dni i z tej okazji młodszy kupił mu prezent. Pozwolił sobie na coś droższego, zwłaszcza że miał być to również prezent świąteczny. Miał wszystko zaplanowane, a pieniądze starał się oszczędzać jak tylko się dało. I udało mu się kupić Taehyungowi i to nawet po dobrej cenie.

Szkoda tylko, że nie działał...

Jakie wielkie było zaskoczenie chłopaka, kiedy dostał paczkę w Wigilię i otworzył ją tego samego wieczora, aby obejrzeć nowy prezent dla mężczyzny. Chłopak ustawił go na odpowiednią godzinę, ale ku jego zaskoczeniu, dwa dni później nic się nie zmieniło, nawet godzina, która powinna wskazywać trzecią po południu, nadal pokazywała dwudziestą dwadzieścia siedem.

Oczywiście, Guk od razu zadzwonił do zegarmistrza i skonsultował się z firmą, która zegarek zrobiła. Jak się okazało, aby poznać przyczyny zegarka należało go zwrócić, co było trochę kosztowne, więc chłopak zadzwonił do zegarmistrza i umówił na naprawę, ale ku ich zaskoczeniu, nic nie było wadliwe czy zepsute. Zegarek po prostu się nie ruszał i żaden z nich nie wiedział dlaczego.

Wściekły Jeongguk chciał od razu wyrzucić ten przeklęty artefakt, oddać z powrotem, ale nie potrafił. Oszczędzał na niego tak długo, nie było już takich modelów, a kupił go z myślą o Tae. Zapakował go więc w papier świąteczny i patrzył na niego obrażony przez całą drogę do Suwon. Był pewien, że Kim doceni to, że kupił mu tą biżuterię i będzie ją nosił dla ozdoby, nawet jeśli nie będzie działać, ale chciał po prostu, żeby wszystko było idealnie, a jak zawsze nie było.

Jego troski rozleciały się szybko, kiedy do jego uszu dotarł odgłos wycia syren i młodszy automatycznie uniósł swoją głowę, która wcześniej opierała się na małym stołku. Jego serce skoczyło w piersi, kiedy pociąg zaczął powoli zwalniać. Oczywiście, pierwsze co zrobił to sięgnął po plecak. Raz już go zapomniał i nie zamierzał robić tego ponownie. Chwycił również papierową torebkę, w której było małe, kwadratowe pudełeczko i poczekał aż pociąg stanie na stacji, aby później wybiec na zewnątrz.