Embrace Your Assets | ✓

Kabanata 17

Kabanata 17

"Bakit hindi ka nagdala ng payong?" talak ni Mama nang dumating ako na basang-basa sa ulan. My clothes were drenched and my entire body is trembling because I'm freezing in the cold rain.

Agad na umangat ang tingin ko. Minabuti ko na lamang hindi bigyan ito ng pansin. The way her words were colder than the rain made me shiver more.

"Nilagay n'yo po ba 'yong payong ko sa bag ni Mila?" tanong ko habang nilalapag ang nabasa kong file folder. Ginawa ko kasi itong panangga sa ulan.

"Payong mo ba 'yon? Wala siyang payong kanina e. Pakalat-kalat lang naman 'yong payong mo kaya binigay ko na lang kay Mila." Mama snickered, agad n'yang tiningnan ang kabuuan ko at ngumiwi dahil sa itsura ko.

Mukha siguro akong batang hamog ngayon. Sobrang lakas ng ulan at halos walang masakyan. Hindi kasi ako umuwi agad dahil may mga tatapusin pa ako sa school pero hindi ko naman inaasahan na uulan nang gano'n. Wala akong nagawa kundi lumusong sa baha at damhin ang malamig na hangin ng ulan.

"Alam mong uulan, di ka nagdala ng payong!" she scolded which made my face materialized a scowl.

"Ma, kinuha mo payong ko!" naiinis na banggit ko sa nagawa n'ya.

Kahit na pakalat-kalat pa 'yon ay gamit ko 'yon! It shouldn't be touch without my consent!

"Nagagawa mo nang sumagot, ha? Ayusin mo kasi ang gamit mo sa susunod!"

I decided to ignore her. Kapag pinatulan ko pa siya, bukod sa nakakapagod ito ay ayoko rin naman maging bastos. Sinarili ko na lamang ang namumuong sama ng loob dahil sa mga sinasabi n'ya.

Hindi naman kami ganito ni Mama noon. I remember her bragging about me when I was younger. Ang buhok ko raw ay parang alaga ng aloe vera sa sobrang kintab at ganda. My eyes were chinky, it made me look a bit foreign. Ang kutis ko naman na hindi sobrang puti ay galing sa kan'ya na morena. She was proud of me — noon 'yon. Bago n'ya nakilala si Camila Shelathea.

Mila lost her parents when they decided to completely separate from each other; making them a broken family in the process. Bata pa si Mila noon kaya naman awang-awa si Mama. Mila's Mom didn't want Mila because she's already pregnant with another man's child. Ang ama naman ni Mila ay naglaho na parang bula. Iniwan nila si Camila sa amin.

That's why despite my insecurities and the blatant favoritism towards her, I can't hate her. Alam ko kasi na may pinagdadaanan din siya. She, like others, have stories that they don't like to tell. She's like me but she's pretty. 'Yon lang naman ang pinagkaiba namin.

Pareho naman kaming tao pero maganda lang siya. At hindi naman n'ya naging kasalanan ang pagiging maganda n'ya.

I decided to have a hot shower. Tinanggal ang naramdaman na lamig. Nag-timpla pa ako ng mainit na tsokolate para kahit papaano ay hindi na ginawin. All of those efforts were futile because I still caught a cold. Ang sipon at ang sakit ng ulo ay nauwi sa lagnat.

I groaned in frustration.

Huling linggo na ng klase namin bago ang sembreak. Ibig sabihin ay halloween party sana namin ngayon pero hindi ako makaka-attend. Naiiyak ako dahil ayon sa mga kaklase ko, marami raw gwapo tuwing ganitong event. The school lets the students explore with their costumes. Halos lahat ng strands at mga year level ay nagkakakita.

"Pau, nandito meds mo, ha?"

Pumasok si Camila sa kwarto ko. Narinig ko pa ang tunog ng pintuan kwarto. The creaking sound made me feel alarmed. Dahan-dahan n'yang nilapag ang isang tray na may gamot at tubig. Her nails were fully manicured, I can't help but notice.