A Writer's Diary [COMPLETE]

Writer's Chapter Forty-Three

I FELT complete after we made love. Pakiramdam ko'y isa na 'kong ganap na babae. At habang sinasamba ni Doc ang katawan ko kanina ay pakiramdam ko ako na ang pinakamagandang babae sa buong mundo. I feel contented. I felt so much love.

Alas dos na ng madaling araw pero gising na gising pa rin ako. Hanggang ngayo'y hindi pa rin ako makapaniwala na nagkasya ang ano ni Doc sa ano ko. The lights were all on kaya kitang-kita ko kung gaano siya kalaki at kung paano tumalbog ang balls niya while thrusting inside me.

Kakaibang sarap ang naramdaman ko. Parang isang bawal na droga na kapag natikman mo, ayaw mo ng tigilan. But I'm not that kind of person naman. Tama na ang minsan. Saka na uli kapag kasal na kami.

"Do you still feel me?" marahang tanong ni Doc habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri niya.

Niyakap ko siya ng mahigpit at lalong sumiksik sa dibdib niya. Pareho pa rin kaming hubad at kapwa nakatagilid paharap sa isa't-isa. Hindi ko siya sinagot dahil alam kong alam niya ang sagot.

Diniinan ko ang pagkakaipit sa gitna ko using both of my thighs. Pakiramdam ko kasi ay nasa loob ko pa rin ang kanya na hanggang ngayon ay naglalabas masok pa rin.

We only did it once pero hindi na siya mawala-wala sa sistema ko. Hindi ko alam kung dahil first time ko o sobrang nasarapan lang ako or talagang mahaba at malaki lang talaga siya.

Niyakap ako ng mahigpit ni Doc. Kalmado ang puso niya ngayon, hindi katulad ng sa'kin na mukhang may planong sumali sa isang 2000 meter run at planong talunin si Usain Volt. Tama ba 'ko? Usain ba ang pangalan niya? I don't know basta sa U nagsisimula ang name ng athlete na tinutukoy ko.

"I promise to marry you after this pandemic, James. Tokyo, Barcelona, Paris, wherever you want."

Doc kissed the top of my head. Ang puso ko naman ay sobrang natuwa sa sinabi niya kaya nag-imbita ng mga kulisap na ngayon ay nagpaparty na sa tiyan ko. Baka matamaan nila ang baby namin ni Doc.

"Doc, mabubuntis ba 'ko?"

"No, baby."

Tumaas ang isang kilay ko.

"Paano mo nalaman?"

"I know the sched of your menstruation and I assure you, you're not fertile today."

"Tss. Akala ko pa naman may magwawaging sperm ngayong araw. Kawawa naman sila. Ang haba ng lalakbayin nila tapos pagdating don nakakandado pala. Siguradong mapapagod sila sa paglangoy, Doc. Wala ba tayong magagawa? Baka pwede mong ipasok uli ang iyo tapos ay pabalikain mo sila sa'yo."

Doc chuckled at my words. Pero seryoso ako!

"Come on, baby. Let's just sleep."

"Paano ang sperm mo?"

"Just let them travel, they will die soon. Today's just not their lucky day."

Hinampas ko ng mahina ang dibdib niya dahil sa sinabi niya.

"Kung makapagsalita ka parang hindi sila galing sa'yo. For your information, Doc, 'yang mga sinasabi mong mamamatay din, magiging bata sana sila. Iiyak at lalaki. Pero dahil hindi ako fertile, nawalan sila ng chance na patunayan ang sarili nila. Lahat sila natalo." Lumayo ako kay Doc tsaka nag-angat ng tingin sa kanya. "Isipin mo kung anong mararamdaman mo kung ikaw ang nasa kalagayan nila."

Hindi ko inaasahang mapapahaba ang usapan namin tungkol sa ideniposito niya sa'kin. At heto ako nakikinig sa mga sinasabi niya. Bawat salita niya ay namamangha ako dahil panibagong kaalaman na naman ito.

"After an intercourse, the man deposites about two hundred million spermatozoids. All of them begin swimming inside the trail to find the egg. But only 300 to 500 will arrive at the location."