The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 47

Ορέλια

Ήξερα ότι μπλοφάρει. Δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη Μαγεία μου και χωρίς εμένα η Προφητεία δεν θα ολοκληρωνόταν και θα έχαναν τον πόλεμο με το Σκοτάδι. Θέλει να με δοκιμάσει. Να δει αν θα έδινα τα πάντα για να σώσω τον Δαρείο, αν θα θυσιαζόμουν για το καλό ενός Μάγου. Όμως για καλή μου τύχη έβλεπα πίσω από την παγερή έκφραση που είχε κολλήσει στο πρόσωπό του, με την οποία προσπαθούσε να καλύψει την ανησυχία και την ανασφάλεια που ένιωθε. Δεν έχει τη δύναμη που είχε κάποτε και το ξέρει και γι'αυτό ποντάρει σε δόλιες μεθόδους συμφωνίας. Δεν θέλει να χάσει το πάνω χέρι και προσπαθεί να το διατηρήσει μέσω αυτής της ανταλλαγής. Πιστεύει ότι θα πω όχι, ότι η Μαγεία μου είναι πιο σημαντική για μένα από τους φίλους μου.

Ήξερα από τη στιγμή που μου έκανε την ερώτηση τι θα απαντούσα και ήλπιζα να είχα δίκιο στις υποθέσεις μου μέχρι τώρα. "Δεν μπορείς να πάρεις τη Μαγεία μου και ακόμα και να μπορούσες κάποτε, δεν μπορείς πλέον. Είσαι αδύναμος και με χρειάζεσαι, όπως όλοι σας. Γι'αυτό πες μου τι πραγματικά θες για να σώσεις τον Δαρείο." Το πρόσωπό του σκοτείνιασε και νόμιζα ότι θα μου επιτεθεί αλλά όσο γρήγορα ήρθε ο θυμός, τόσο γρήγορα χαλάρωσε τα χαρακτηριστικά του.

Τα λόγια του αντήχησαν απειλητικά στα αυτιά μου. "Ανόητο παιδί. Πιστεύεις με το να με κοροϊδεύεις και να με μειώνεις θα με αναγκάσεις να σώσω τον φιλαράκο σου;" Ήξερα ότι έπαιζα επικίνδυνο παιχνίδι αλλά δεν είχα πλέον άλλη επιλογή, ο χρόνος του Δαρείου τελείωνε. Ξαφνικά μου ήρθαν στο μυαλό όλα τα μαθήματα για την Αγγελική Μαγεία. Θυμήθηκα όλες τις ιστορίες για τον Ίμχοτεπ  και πόσο του άρεσαν οι χάρες και τα άνισα ανταλλάγματα. Θα μπορούσα να του προσφέρω μία χάρη για αντάλλαγμα, όμως αυτό που θα ζητούσε μπορεί να ήταν πολύ πιο καταστροφικό από τη βοήθειά του. Και δεν ήξερα αν ήμουν διατεθειμένη να πληρώσω το τίμημα αυτό.

"Τι θέλεις για να σώσεις τον Δαρείο;" Μη ξέροντας τι να απαντήσω, αρκέστηκα στην επανάληψη της προηγούμενης ερώτησής μου. Για αρκετές στιγμές με περιεργαζόταν χωρίς να μου απαντήσει. Η όψη του δεν διέφερε από τους Μάγους της Αγγελικής Μαγείας, η αύρα του όμως δεν ακολουθούταν από την γαλήνη που χαρακτήριζε τον Οίκο αυτόν. Αντιθέτως έκανε τις τρίχες στον σβέρκο μου να σηκώνονται και όσο μέναμε στον ίδιο χώρο ήθελα όλο και περισσότερο να φύγω από κοντά του.

"Θα σώσω τον Προστάτη σου, αλλά τη στιγμή που θα τελειώσει ο πόλεμος, αν έχετε κερδίσει και με την προϋπόθεση ότι ζείτε, θα πάρω πίσω τη Μαγεία του και θα γίνει ένας απλός θνητός. Όμως μέχρι τότε δεν θα το ξέρει και εσείς δεν θα μπορείτε να του το πείτε, θα πρέπει να γίνει απότομα και χωρίς προετοιμασία." Είπε ο Ίμχοτεπ και γέλασε δυνατά.