The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 31

Ορέλια.

Η εκπαίδευση ήταν τρομερά κουραστική. Χρησιμοποιούσαμε πολλή Μαγεία, μαθαίναμε ξόρκια, κάναμε προπόνηση, όμως είχα αρχίσει να βλέπω τρομερή βελτίωση σε όλους μας. Είχαμε περισσότερη αντοχή και κάναμε πιο πολλά ξόρκια χωρίς να εξαντλούμαστε.

Μου είχε γίνει συνήθεια πλέον να πηγαίνω κάθε βράδυ στον Κάιν. Όσο περισσότερο τον γνώριζα, τόσο πιο ενδιαφέρον άτομο μου φαινόταν. Και δεν έμοιαζε να είναι τόσο κακός, τις περισσότερες φορές.

"Γη καλεί Ορέλια." είπε η Ζενεβίβ και κούνησε το χέρι της μπροστά από το πρόσωπό μου. Τρώγαμε στην τραπεζαρία της Αύξησης και ήθελα τόσο πολύ να πάω να χωθώ κάτω από το κρεβατάκι μου και να μείνω εκεί για ένα μήνα. Αλλά πρώτα θα πήγαινα στον Κάιν για το καθιερωμένο μας μισάωρο.

Μόνο ο Δαρείος ήξερε για τη φιλία μου με τον Κάιν και δεν ήταν ιδιαίτερα θετικός με αυτή τη κατάσταση.

Με τον Μπράξτον τα πηγαίναμε πολύ καλά, είχαμε κλείσει δύο μήνες. Είναι πολύ εύκολος άνθρωπος, ευγενικός, γλυκός, τι άλλο να ζητήσω; Μερικές φορές όμως, τον σύγκρινα με τον Κάιν άθελά μου. Ήταν η μέρα με τη νύχτα. Δεν καταλάβαινα γιατί το έκανα αυτό; Αφού μου άρεσε ο Μπράξτον! Και ο Κάιν είναι ο εχθρός μας, δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί του.

"Όλα καλά;" ψιθύρισε ο Μπράξτον στο αφτί μου και χάιδεψε με το χέρι του το γόνατό μου. Μου άρεσε πολύ το άγγιγμά του, ήταν απαλό και ζεστό. Του χαμογέλασα και του έγνεψα. Φίλησε το πλάι του κεφαλιού μου και χάιδεψε τα μαλλιά μου.

"Παιδιά τι λέτε να δούμε μία ταινία; Είναι νωρίς ακόμα." είπε ο Κάελ και όλοι συμφώνησαν. Το βλέμμα του Δαρείου ήταν καρφωμένο πάνω μου. Δεν ήθελε να πάω στον Κάιν.

"Ξεκινήστε εσείς την ταινία και θα έρθω και γω σε μισή ώρα." είπα.

"Πού πας κάθε βράδυ;" ρώτησε η Τζούνια.

"Ναι Ορέλια πες μας που πας." είπε η Ζενεβίβ με ειρωνικό ύφος.

"Διαβάζω μόνη μου." σιχαίνομαι να λέω τόσα ψέματα στους φίλους μου, αλλά δεν μπορώ να τους πω για τον Κάιν.

"Εντάξει, πήγαινε τώρα και μέχρι να τελειώσουμε το φαγητό μας θα έχεις τελειώσει." είπε ο Τζάντα με χαμόγελο.

"Θα σε συνοδεύσω μέχρι έξω." είπε ο Μπράξτον και σηκωθήκαμε. Μόλις βγήκαμε από την τραπεζαρία, με τράβηξε πάνω του και με φίλησε. Τα φιλιά μας ήταν όπως το άγγιγμά του, απαλά και ζεστά. "Είσαι σίγουρη ότι θες να πας για διάβασμα; Μπορούμε να πάμε στο δωμάτιό μου και να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί." είπε και αν και η προσφορά του ήταν δελεαστική, ήθελα να πάω στον Κάιν.