The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 24

Ορέλια.

Το γυάλινο τραπέζι του σαλονιού είχε σπάσει, όπως και όλα τα εύθραυστα αντικείμενα που είχε πάνω του. Το ένα πόδι της μεταλλικής του βάσης ήταν λερωμένο με ένα κόκκινο υγρό. Αίμα. Το αίμα της γιαγιάς μου! Χτύπησαν τη γιαγιά μου! Θα τους καταστρέψω! Τα έβαλαν με τη μοναδική μου οικογένεια και θα το μετανιώσουν πίκρα.

Απο τα θραύσματα ενός καθρέφτη, έσταζε μία γκρι παχύρευστη ουσία. Αυτή είναι η γιαγιά μου! Πολεμίστρια μέχρι το τέλος.

"Ορέλια ηρέμησε να δούμε τι θα κάνουμε." είπε ο Δαρείος αλλά ακούστηκε από πολύ μακριά. Τα άκρα μου άρχισαν να μυρμηγκιάζουν και μετά ακολούθησε το γνώριμο μούδιασμα της Μαύρης Μαγείας. Θέλω τόσο πολύ να την αφήσω να πάρει τον έλεγχο και να...

"Ορέλια!" η φωνή του Μπράξτον με ξύπνησε από τον επικίνδυνο λήθαργο που παραλίγο να έπεφτα. Όλοι με κοιτούσαν αμίλητοι.

"Τι θα κάνουμε;" ρώτησα και η φωνή μου έτρεμε. Δεν θα κλάψεις. Δεν θα κλάψεις. Δεν θα κλάψεις. Ο Μπράξτον τύλιξε το χέρι του γύρω από τη μέση μου και με κόλλησε πάνω του.

"Πρώτα απ' όλα, θα κάνουμε ένα ξόρκι για να βεβαιωθούμε ότι δεν είναι κανένας Σκοτεινός εδώ." είπε ο Δαρείος και περπάτησε μέχρι το κέντρο του σαλονιού, έσκυψε πάνω από τον σπασμένο καθρέφτη και ακούμπησε με τα δάχτυλά του το αίμα του Σκοτεινού.

Σήκωσε το χέρι του, προς το μέρος του Άδη και εκείνος ένωσε τις παλάμες τους. Μουρμούρισαν το ξόρκι και τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν. Τα πρόσωπά τους έδειχναν τη δυσφορία που αισθάνονταν.

Σαν να τους χτύπησε ηλεκτρισμός, τινάχτηκαν και έπεσαν με τα γόνατα στο πάτωμα, ευτυχώς χωρίς να χωρίσουν τα χέρια τους και χωρίς να σταματήσουν να λένε το ξόρκι. Από τα ενωμένα χέρια τους άρχισε να τρέχει αίμα και έβαλε ο ένας στον ώμο του άλλου το ελεύθερο χέρι του για ισορροπία.

Ξαφνικά, εμφανίστηκε στο πάτωμα μπροστά τους ένας Σκοτεινός, αναίσθητος. Αλλά δεν ήταν σαν τους Σκοτεινούς που έχω δει, η αλλαγή του δεν ήταν ολοκληρωμένη. Το δέρμα του ήταν χλωμό, αλλά όχι λευκό όπως των άλλων. Είχε όμως μαύρες φλέβες σε όλο του το πρόσωπο και συνέχιζαν μέχρι τον λαιμό του. Δεν ήταν ούτε τόσο εντολές ή μεγάλες όσο των Σκοτεινών που έχουν ολοκληρώσει την αλλαγή. Στα χέρια, γύρω από τα νύχια του, το δέρμα είχε αρχίσει να μαυρίζει και να βάφει και τα νύχια του αλλά δεν ήταν ακόμα μυτερά.