The Forgotten Magic

Kεφάλαιο 17

Ορέλια

«Δηλαδή μπορείς να μεταμορφωθείς σε οτιδήποτε θες;» ρώτησα εντυπωσιασμένη τον Μπράξτον. Εδώ και κάμποσες ώρες είμαστε στην βιβλιοθήκη και μου μαθαίνει πράγματα για την Μαύρη Μαγεία.

«Canem me.» είπε και μπροστά μου δεν ήταν πλέον ο Μπράξτον αλλά ένας τεράστιος, μαύρος σκύλος. Θα μπορούσε άνετα να θεωρηθεί πόνι. Με πλησίασε και κάθισε στα δύο πόδια μπροστά μου, κουνώντας χαρούμενος την ουρά του. ξαφνικά πετάχτηκε και μου έγλειψε το μάγουλο. Ποιο μάγουλο δηλαδή. Το μισό πρόσωπο έπιασε ο σιχαμένος. Θα τον σκοτώσω.

«Μπράξτον θες να γυρίσεις στη μορφή σου;» ρώτησα όσο πιο γλυκά μπορούσα. Εκείνος φυσικά με άκουσε και άλλαξε.

«Τι έγινε;» ρώτησε και ακούμπησε τον ώμο μου. Σηκώθηκα αργά και του χαμογέλασα.

«Ήθελα να γυρίσεις στην κανονική σου μορφή.» γουργούρισα σχεδόν.

«Γιατί;»

«Γιατί λυπόμουν να σε σκοτώσω όσο ήσουν σκύλος.» είπα μοχθηρά και αμέσως άρχισε να τρέχει.

«Ορέλια παραλογίζεσαι.» φώναξε καθώς προσπερνάγαμε μαθητές που μας κοιτούσαν γελώντας.

«Να μην με έγλυφες!»

«Εντάξει παρατράβηξε το αστείο.» είπε και σταμάτησε απότομα. Έλα όμως που δεν πρόλαβα να σταματήσω και έσασα φαρδιά πλατιά πάνω του. Πέσαμε και οι δύο στο γρασίδι. Βασικά, ο Μπράξτον στο γρασίδι και γω πάνω του. Γελάσαμε αμήχανα και σηκωθήκαμε.

«Μπορείς να διαλέξεις σε τι ράτσα θα μεταμορφωθείς;» ρώτησα.

«Όχι, βγαίνει ανάλογα με τον χαρακτήρα σου. Εσύ για παράδειγμα θα ήσουν το πιο μικρό και χνουδωτό σκυλάκι που υπάρχει.» είπε και τον κοίταξα μουτρωμένη. Μπήκαμε στον Οίκο της Αύξησης και ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας.

«Θες να έρθεις για φαγητό μαζί μου το βράδυ;» με ρώτησε όταν σταματήσαμε μπροστά από την πόρτα μου.

«Εγώ θέλω. Η Κάντενς δεν θα θέλει.»

«Μην σε νοιάζει η Κάντενς. Θα κάτσουμε σε άλλο τραπέζι.»

«Όχι δεν θα σε πάρω από την παρέα σου. Θα φάω με τον Δαρείο και τους άλλους Προστάτες εδώ στην Αύξηση.» είπα και του χαμογέλασα.

«Και συ είσαι παρέα μου.» είπε και έπιασε το χέρι μου.

«Δεν χρειάζεται να δώσω άλλο λόγο στην αδερφή σου για να με μισεί. Τα λέμε αργότερα Μπράξτον.» είπα και μπήκα στο δωμάτιο. Φυσικά και ήθελα να φάω με τον Μπράξτον και να περάσω κι άλλο χρόνο μαζί του αλλά δεν θα τον απομάκρυνα από τους φίλους και την οικογένειά του. Μπήκα στο μπάνιο και το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν στον καθρέφτη. Όχι γιατί ήθελα να δω τον εαυτό μου, αλλά γιατί το είδωλό μου ήταν απέναντί μου και με κοιτούσε με ένα μοχθηρό χαμόγελο με μυτερά κίτρινα δόντια και μαύρα μάτια.

«Αυτό κρύβεις μέσα σου Ορέλια. Να ποιος είναι ο πραγματικός σου εαυτός, γι' αυτό καλύτερα να το αποδεχτείς και να αφήσεις το Σκοτάδι να μπει μέσα σου.» μίλησε το είδωλό μου. Η φωνή της ήταν αηδιαστικά γλυκιά και καθώς μιλούσε έβγαζε αυτό το μαύρο παχύρευστο υγρό από το στόμα της.

«Δεν είναι αυτός ο πραγματικός μου εαυτός και δεν θα αφήσω ποτέ το Σκοτάδι να με χρησιμοποιήσει.» φώναξα και το είδωλό μου γέλασε.

«Ανόητη, το Σκοτάδι σε χρησιμοποιεί ήδη. Θα έρθεις με το μέρος μας, με το καλό ή με το κακό. Κατά προτίμηση με το κακό.» είπε και τα φώτα άρχισαν να αναβοσβήνουν και το πάτωμα να τρέμει. Η Σκοτεινή Ορέλια μου έκλεισε το μάτι, έβαλε τα χέρια της στο λαιμό και άρχισε να σφίγγει. Όμως άρχισα να νιώθω και γω να πνίγομαι. Έπεσα με τα γόνατα στο πάτωμα και προσπαθούσα αγωνιωδώς να πάρω μια ανάσα. Ξαφνικά μπήκε ο Δαρείος στο μπάνιο και έσπασε τον καθρέφτη. Επιτέλους ανέπνεα ξανά.

«Είσαι εντάξει;» ρώτησε ο Δαρείος και μου έδωσε το χέρι του.

«Ναι σε ευχαριστώ. Πώς γίνεται να το έκαναν αυτό εφόσον η Λίλιθ μαζί με το Συμβούλιο, έβαλαν προστατευτικό ξόρκι;» τον ρώτησα.

«Έχουμε έναν Σκοτεινό μέσα στην Ακαδημία.» είπε ο Δαρείος.

«Δεν θα είχε καεί από τον ήλιο;»

«Δεν έχει ολοκληρώσει την αλλαγή. Έχει ακόμα ανθρώπινη μορφή για να μπορεί να δρα ανενόχλητος. Όχι για πολύ όμως.»

«Θα το πούμε στην Λίλιθ;» ρώτησα.

«Νομίζω οι δυο μας θα τα καταφέρουμε πιο γρήγορα και χωρίς να υποπτευθεί κανένας τίποτα.»

«Κάτι μου λέει ότι έχεις σκεφτεί κιόλας κάποιο σχέδιο.» είπα και άκουσα με προσοχή το σχέδιο του Δαρείου. 

A/N

Hello my beautiful readers!!! 

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, αγάπη και ευτυχία! Μακάρι το 2019 να είναι η καλύτερη χρονιά για εσάς!

Καινούριο κεφάλαιο ναιιιι! Πολύ πολύ πολύ καθυστερημένο το ξέρω το ξέρω...  Αλλά ένα από τα New Year's resolutions μου είναι να επιστρέψω στο Wattpad και να ανεβάζω κεφάλαια εβδομαδιαία.

Love you guys,

Christina.