The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 28

Ορέλια.

Γυρίσαμε καρφί στην Αύξηση. Ούτε ο Δαρείος ούτε ο Μπράξτον μιλούσαν καθόλου. Φτάσαμε στον όροφο που ήταν τα δωμάτιά μας, σταμάτησα μπροστά από το δωμάτιο του Κάελ και τότε μου ήρθε μία καταπληκτική ιδέα. Θα του μεταφέρω ενέργεια όπως είχα κάνει στον Μπράξτον όταν του είχε επιτεθεί ο Σκοτεινός.

"Πάω να δω πως είναι ο Κάελ." είπα και έγνεψαν. Κατέβασα το πόμολο αργά και άνοιξα τη πόρτα. Αμέσως με γέμισε το αίσθημα ασφαλείας που ακολουθεί πάντα τη παρουσία του Κάελ. Ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και κοιμόταν και στη πολυθρόνα δίπλα στο κρεβάτι του κοιμόταν ο Τζάντα. Τον πλησίασα και έσπρωξα απαλά τον ώμο του.

"Τι; Ποιος;" ρώτησε μισό-κοιμησμένος. Μόλις είδε ποιος τον ξύπνησε πετάχτηκε πάνω, με αγκάλιασε και με σήκωσε στον αέρα. Το γήινο ζεστό άρωμά του γέμισε τα ρουθούνια μου.

"Ξύπνησες ξύπνησες." είπε και με άφησε κάτω. "Πώς είσαι;" με ρώτησε χαμογελαστός.

"Καλά είμαι. Ο Κάελ πώς είναι;" ρώτησα και γύρισα να κοιτάξω τον άνθρωπο που με έσωσε. Φαινόταν χλωμός και αυτό είναι πολύ δύσκολο για έναν Μάγο της Λευκής Μαγείας, εξαιτίας του λευκού του δέρματός τους.

Έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπό του και σκέφτηκα την ενέργεια να φεύγει από τις φλέβες μου, να πηγαίνει στις παλάμες μου και να περνάει στον Κάελ. Μερικές στιγμές αργότερα, το σώμα του τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα και άνοιξε τα λευκά μάτια του, τα οποία έπεσαν αμέσως πάνω μου.

"Ορέλια είσαι καλά!" είπε και σήκωσε τον κορμό του και ακούμπησε στη πλάτη του κρεβατιού. Έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε να ξαπλώσω δίπλα του.

"Το σημαντικό είναι ότι ξύπνησες. Δεν θα άντεχα να πάθεις κάτι εξαιτίας μου." του είπα και ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του.

"Όχι Ορέλια. Το σημαντικό είναι ότι ζεις. Αν σε χάσουμε, θα είναι το τέλος του κόσμου μας." είπε. Μάλιστα. Φυσικά και είμαι απλά μία προφητεία. "Και επίσης, δεν θα είναι ίδια η ζωή μας χωρίς εσένα. Χάρη σε σένα ενώθηκαν επτά Μάγοι, εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους, και έγιναν οικογένεια. Και προστατεύουμε ο ένας τον άλλον ο,τι και να γίνει." είπε και μαζεύτηκαν δάκρυα στα μάτια μου. Πρώτη φορά έχω πραγματικούς φίλους και θα έκανα τα πάντα για αυτούς.

"Έτσι είναι Ορέλια. Επιτέλους ρε φίλε ξύπνησες, μέχρι και την Ορέλια πέρασες. Έχασα και το στοίχημα που έβαλα με τη Ζενεβίβ." είπε γελώντας ο Τζάντα. Δεν το πιστεύω ότι η Ζενεβίβ στοιχημάτησε υπέρ μου. "Αφού ξύπνησες και είσαι καλά, να ναι καλά η Ορέλια δηλαδή, πάω να κοιμηθώ στο κρεβατάκι μου. Τα λέμε σε δύο ώρες που πρέπει να ξυπνήσουμε, γιατί είναι πολύ σημαντική μέρα. Τα λέμε." είπε και έφυγε και γελάσαμε.