Five nights at Freddy's: het hele verhaal • FNAF boek 1 (voltooid)

20. Zwarte gaten

Jeremy Fitzgerald, 1987

"Meneer, er komt even een andere meneer op bezoek, vindt u dat goed?" De verpleegster staart mij aan. Ik ga rechtop zitten. "Ja, tuurlijk..." Mompel ik. De vrouw loopt weer weg. Ik kijk de kamer door. Het is erg licht hier. Wat is er gebeurt? Ik sluit mijn ogen, en probeer mijn gedachte bij mijn herinneringen te brengen, maar...

Gaten. Ik weet sommige dingen weer wel. Hoe kom ik hier trouwens hier? Ik gooi de dekens van mij af. Mijn lichaam ziet er prima uit. Mijn hoofd... Ik voel een stekende pijn in mijn hoofd. Ik ga met mijn hand naar mijn voorhoofd.

Verband.

Snel trek ik mijn hand weg. Wat is er met mijn hoofd? Op mijn nachtkastje staat een spiegel. Ik probeer er naar te grijpen, maar ik ben te zwak. Dan maar weer proberen te herinneren. Hoe ver kom ik?

Ik heet Jeremy Fitzgerald.
Ik ben 20.
Op dit moment woon ik... Waar woon ik? Waar werk ik? Met wie woon ik? Ik weet het niet meer... Ik raak gestresst. Oh nee... De herinneringen, ze zijn weg... Ineens komt er iemand binnenstappen. Hij gaat zitten in de stoel tegenover mijn bed.

"Zo Jeremy", zegt hij. "Weet je wie ik ben?" Nee. Dat weet ik niet. Maar hij kent mij wel. "Nee..." Jammer ik. Hij zucht. "Helemaal niet?" Ik knik van nee. "Ik ben Fritz Smith". De man ziet er wanhopig uit.

"Weet je nog iets van je baantje?
Freddy Fazbears pizza?
En Vincent, oftewel Keith, en de vijf dode kinderen?
En Mike?
Weet je het echt niet meer?"

Deze man is een gestoorde gek. Waar de fuck heeft hij het over? Een of andere pizzeria, over een Keith en dode kinderen. Prettig verhaal. "Uhm, meneer, ik denk dat u misschien bij het verkeerde persoon bent", zeg ik.

"Jeremy Fitzgerald, je was mijn enige hoop..." Zegt hij. Ik kijk hem verward aan.

"Helaas heeft de bite je geheugen aangestast. Maar je mag van geluk spreken dat je nog leeft".

Wat? Was ik bijna dood dan? Welke bijt? Ben ik gebeten? In mijn... Voorhoofd? "Rustig maar", zegt de man. "Jij hebt mij wel heel erg geholpen... Je zal nu wel niet snappen waarom, maar ooit kom ik je het wel uitleggen. Ik mag van geluk spreken dat ik weer vrij ben, ze wouden me voor psychisch gestoord verklaren, maar gelukkig dachten ze toch aan een burnout... Niemand gelooft mij. Maar ja, ik zie wel wat er gaat gebeuren. Ik zeg het je: die Keith Trepp ga ik oppakken. Rust maar goed uit, en, nou ja, succes verder..."

De man staat op en loopt naar de deur, maar draait zich dan ineens om. "Oh ja, Jeremy, voortaan altijd naar de grote baas luisteren". En hij is weg.

Waar had die man het over? Psychisch gestoord? Nou ja, dat is hij zeker. Waarschijnlijk een verdwaalde patient uit het ziekenhuis. Ik kan nu rustig uitzieken, en mijn leven weer oppakken. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar wat het ook was: ik wil het snel vergeten.

Dus, herinneringen, jullie mogen wegblijven, voorgoed.

Dag.