Five nights at Freddy's: het hele verhaal • FNAF boek 1 (voltooid)

56. Nacht 5: ren van het monster • Mike

Mike Schmidt, 2000

Ik loop met Freddy door de dinerroom richting de arcade. Het zweet staat nog op mijn voorhoofd. Pff... Wat was dat eng net. Golden Freddy brak helemaal uit elkaar... Als het goed is is Diana nu in de arcade, aan het wachten met Jason, bijna vrij. Nog even doorzetten, dan is het voorbij...

Waar zou Kytthin zijn? Zou Katniss al vrij zijn? Heeft de rest al door dat ik te lang weg ben? Ik zet snel alle vragen aan de kant, want antwoord krijg ik toch niet. Nu eerst de kinderen redden. De metalen voetstappen versnellen. Ik adem een grote hap lucht in. Oké Mike, it's showtime. Hier is Keith ergens...

Een duistere lach klinkt plots van het podium vandaan.

"Ah!" Ik gil van schrik. Keith springt het podium af, en komt nu langzaam op mij aflopen met hetzelfde mes van net in zijn hand. Zijn gouden beveiligersbadge glimt gevaarlijk in het maanlicht. Draagt hij nou Fritz zijn badge? "Danny, nu!" Freddy stapt voor me. "Niet weer!" Klaagt Keith. In een instinct duik ik half weg achter een van de houten tafels. Hij probeert om om Freddy heen te lopen, maar het lukt hem niet, gelukkig.

"Kom... Hier... Klein... Onderkruipsel!" Oh shit... Keith is nu echt boos. De adrenaline giert door mijn lichaam, en ik probeer een welbekende paniekaanval te onderdrukken. Hij smijt zijn mes naar mijn hoofd, en gelijk duik ik weg, pfieuw! Hij miste op een haar na.

Nu pakt hij zijn bijl weer, en hakt hij vol in het Freddy pak. "Breek!" Schreeuwt hij. Nu is het mijn tijd. Zo snel mogelijk draai ik me om en neem ik de benen.

"Terug jij!" Schreeuwt de psychopaat, maar Freddy houdt hem met zijn laatste krachten tegen. Snel is Danny vrij. Dan kan hij naar de arcade, waar Diana en Jason zijn. Ik ren de Western Hall in, duik de kast in en ga naar de safe room.

"Volgende", hijg ik. Bonnie, oftewel Ralf, opent zijn ogen. Ineens staat Chelsea voor me.

"Ik kreeg net een bericht van Jason. Diana en Danny zijn allebei in de Arcade".

"Mooi", zeg ik.

"Ook heeft hij een meisje van ongeveer jouw leeftijd gezien. Ze zit vastgebonden op een stoel".

"Katniss..." mompel ik. "Ik moet haar ook redden!"

Chelsea kijkt me streng aan. "Eerst de kinderen". Ik knik. Chelsea verdwijnt weer.

"Laten we gaan, Ralf", zeg ik zelfverzekerd, en Bonnie loopt de kamer uit. Nog drie te gaan, en dan is deze horror hopelijk over...