Five nights at Freddy's: het hele verhaal • FNAF boek 1 (voltooid)

39. Nacht 4 • Mike

Mike Schmidt, 2000

Met een angstig gevoel in mijn maag ren ik naar mijn kantoor. Ik moet het weten. De telefoon... Zal Fritz bellen? Het rare is dat hij gisternacht wel heeft gebeld, na zijn verdwijning, en heel normaal klonk. Hm... Ik loop het kantoortje in, een beetje nerveus. Computer aan, en beginnen met de nacht. Ik wacht. Stilte, voor drie hele seconden.

"Hallo? Hallo? Hey, nacht vier, ik zei toch dat je het kon..."

"Fritz!" Ik sta gelijk op, zoekend naar de telefoon om hem te beantwoorden, maar ik kan dat stomme ding nergens vinden. Zijn stem klinkt... Ruw. Schor. Vermoeid. Ik ga weer zitten. Mijn hele lijf trilt.

"Uhm, hey... Morgen kan ik je misschien niks meer sturen..."

"BOEM".

Wat was dat? Een luide knal was te horen op de achtergrond. Ik kijk naar de computer om te zien of de camera's al aan zijn, maar op een of andere manier staan ze allemaal op zwart.

Raar...

"Sorry... Ik heb een beetje een zware nacht. Ik ben tenminste blij dat... Eh... Dat ik dit voor je kan opnemen".

Wat is er met hem aan de hand? "Fritz?" Probeer ik. Natuurlijk hoort hij me niet.

"Maar hey, zal je iets voor me willen doen, misschien? Je zal eigenlijk een keer die pakken in de backroom moeten checken..."

"BANG BANG".

Holy shit! Er klopt iemand op zijn deur... "Fritz, waar zit je?" Schreeuw ik.

"Ik... Ik houd het wel vol totdat iemand het checkt. Het zal wel niet zo slecht zijn... Hoop ik."

Waar heeft hij het over?

"Uhm... Ik heb me altijd al afgevraagd wat er in die pakken zit..."

De lijken van je vrienden.

Nee Mike! Denk ik kwaad in mijzelf. Ineens klinkt er een muziekje. Vrolijke, kleinschalige deuntjes vullen mijn kamer. Het geeft een luguber effect. Dit is niet zomaar een muziekje: hete is Freddy's jingle, diegene die ik hoorde voordat ik bijna dood ging...

"Fritz? Alsjeblieft, hoor me!" Ik tril van adrenaline.

"Weet je,"

"Moaaaaaah..."

Een gaap, een zucht... Die hoorde ik afgelopen nacht ook bij Chica! Oh mijn god, hij gaat dit niet overleven... "Fritz, alsjeblieft!" Ik gooi zowat al mijn spullen van het bureau, druk opzoek naar iets waarmee ik met mijn arme schoonvader en redder kan communiceren, maar tevergeefs...

"Oh nee..."

Ik wacht af met een kloppend hart.

"Screaaaaaaaach!"

De telefoon valt uit. Oh nee, Fritz! Hij is... Dood? Oh mijn god, dit kan niet. Ik moet Loena bellen! De camera's zijn aangesprongen, maar die boeien me niet. Ik adem zwaar, tranen vallen als watervallen over mijn gezicht. Ik grijp naar mijn telefoon, om Loena te bellen, maar zie dat ik een smsje heb van dat vreemde nummer

{Niet bellen - verstoort plan.
Morgen is het voorbij,

Morgen komt hij}

Ik staar met mijn waterige ogen naar het scherm. Morgen komt hij... Nee, nee, nee! Ik luister niet! Ik verwijder het smsje, en klik op bellen.