Chapter 4

2.2K 50 6
                                    

Chapter IV- Meeting his Friends

"Hindi pa ba ako pupwedeng umuwi?" I asked Keifer.

"No, Patrick still haven't called me yet. Kailangan ko munang malaman sa kanya kung pupwede na kitang pauwiin." I just nodded. "What do you wanna eat? Pizza? Burgers? Oorder ako."

"I want shawarma." Ngumiti ako ng malapad sa kanya at napailing lang siya roon. May kinalikot lang siya sa cellphone niya and I bet he's ordering it already.

Nahiga nalang akong muli at nagtakip ng kumot. Nakangiti akong tumingin sa labas ng bintana. It's still 4 pm right now. Keifer's apartment is at the end of the building. Para itong isang customized na apartment. Kaya naman may balcony pa at bintana. Napaisip nga ako bakit naka apartment lang siya? He looks like a billionaire. Yayamanin. Pangsosyal. Hindi katulad nung sa akin na simple lang.

Yes. I'm also living in an apartment. I don't want to live with my father because I feel suffocated when I see him. Kahit na sinong babae nalang ang dinadala niya sa bahay and I fucking don't want to see all of them. They're disgusting. Nakakasuka. Minsan pa may mas bata pa sa akin at iyon ang mas nakakainis.

"You looked happy for a person who just broke up with her boyfriend, bitchy." Pukaw sa akin ng boses ni Keifer.

"Nah. I just realized he's not really worth it, I mean he doesn't deserve me. He doesn't deserve my tears. I'm too pretty to cry for him. Ano siya, gold? Ayokong maging mahina dahil lang sa isang manlolokong katulad niya." I said. But some part of those words wasn't true. May masakit padin pero ayokong makita ni Keifer iyon. Ayokong magpakahina sa harap niya.

"That's good. Choose someone better than him, bitchy..." He stated.

"Yeah. Sana nga'y may mahanap pa ako." I exhaled deeply. "And by the way, why do you keep on calling me bitchy?" Nakataas kilay kong tanong sa kanya.

"I just want to. You just look like a bitch when I saw you yesterday."

Bigla akong nainis sa sinabi niya.

"Oh really? And why is that? Ate Zivawn told me I was an angel especially with that dress. And you're here telling me I looked like a bitch? Parang hindi kita nakitang nakatitig sa kagandahan ko kahapon a?" I mocked him.

"I looked at you because I was mesmerized by your bitchy aura. I know you don't have that nice attitude, and you even flicked my forehead in front of everyone. That's when I decided to call you bitchy."

Naupo ako sa kama at tiningnan siya ng masama. He was just sitting on the couch while looking at me.

"Hindi mo ba alam na iniinsulto mo na ako sa sinasabi mong iyan? Yes, I'm a bitch. But I choose those persons na pinapakitaan ko ng hindi ko magandang ugali. And from now on, kasama ka na dun! You just insulted me. And you don't deserve my kindness." Inirapan ko siya.

He looked bothered at that.

I was just kidding, though.

He just smirked, "Yeah right. I don't deserve your kindness. I deserve your moans baby..."

Bigla akong kinabahan nang makita ko siyang tumayo at naglakad papalapit sa akin habang nakangisi na parang baliw. "W-what are you doing?"

Hindi siya sumagot. I rolled my body in the blanket to cover me up. But that was a really fucking mistake kasi hindi na ako makagalaw. I was at the end of the bed at kaunting kilos ko nalang ay mahuhulog na ako. Mukha ko nalang ang makikita niya.

Ramdam ko rin ang pag-uga ng kama nang lumuhod siya rito. His eyes never left mine. Dahan-dahan lang siyang lumalapit sa akin at hindi ko alam kung bakit sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Am I scared? Excited?

Montairre Series 1: That Bitch Is Mine [COMPLETED]Where stories live. Discover now