Chapter 59

1K 27 14
                                    

Keifer Joshua Montairre

"Sumama ka sa akin sa makalawa, Kepweng. Let's have a meal with some of my business partners. Galing pa ang mga iyon sa South Korea." Tita Ericka, with her simple attire, crossed her legs in front of me while sipping on her tea.

I scoffed, "why me? Ano bang pakialam ko sa negosyo ninyo? Do I have to—" I automatically stopped when she suddenly raised her hand.

"Huwag ka nang umangal, Kepweng. Kung ayaw mong putulin ko 'yung engagement mo with the Ramirez."

Agad akong napatuwid ng upo sa narinig ko, "tita!" No. I shouldn't be losing my connections with the Ramirez. I shouldn't. "Fine, I'll come with you."

"Isama mo ang asawa mo."

"What?! Bakit pati siya?!"

"Kailangan pa ba ng rason? She's your wife! Of course she should come with you wherever you go."

Marahas kong sinabunutan ang sarili kong buhok. Asawa? That's ridiculous.

I excused myself to tita before going back to my room. Tinapon ko ang sarili ko sa kama at tumingala sa kisame.

The face of that woman I met in the airport last time came back to my mind again.

She's still beautiful as always. Walang nagbago sa kaniya.

My bitchy-baby is back. Hindi parin ako makapaniwala. She's back.

But not for me. . .

Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman ko ang pagsikip nito. Is she married to that guy beside her? And. . . she even have a kid beside her. Selfish na kung selfish pero hindi ko gustong isipin na may asawa na ang babaeng mahal ko.

She'll always be the woman I love. My bitchy-baby. . .

At gagawin ko ang lahat para bumalik siya sa akin.

That's why I searched for her. Hinanap ko ang kinaroroonan niya, with the help of my friend Duke again. Nang maibigay ni Duke sa akin address na kinaroroonan ni Shan, agad akong pumunta roon.

Nang makapasok ako sa Cold Winter Café, agad kong nasilayan ang matamis niyang ngiti. Wala akong pakialam kahit nasa harapan niya ang lalaking kasama niya sa airport. Nasa kaniya lang ang buong atensyon ko.

Nanatili ako sa isang sulok kung saan nakikita ko siya ng malinaw.

Damn, bitchy-baby. . . I badly want to talk to you. . .

Lumipas ang ilang minuto ay bigla akong kinabahan nang dumapo ang tingin niya sa akin. I stood up and continued to stare at her. I looked at her deeply before turning my back.

Kahit pa gusto ko siyang makausap, hindi naman ako puwedeng magpadalos-dalos sa mga kilos ko.

May kasalanan parin ako.

Hanggang sa dumating nga ang araw na sinabi ni Tita sa akin. I was excited. Sa wakas ay makakaharap ko na siya.

But what I just witnessed made my knees weaker.

"Hi bro, it's nice meeting you." Hindi ko pinansin ang bati sa akin ng lalaki, instead, I stared at her. My bitchy-baby is infront of me. She's infront of me instead of being at my right side. And she's with her husband.

"Hi, nice to meet you." I wasn't looking and greeting the guy. I was still staring at her while saying those words. Gusto kong idagdag ang salitang again pero mabuti na lamang at napigilan ko pa ang sarili ko.

Nice to meet you again, bitchy-baby. . .

"Kepweng! What's with the rudeness? Can't you see what Mr. Samuel is doing? Hindi mo dapat siya binabalewala, kung alam mo lang na may sariling hospital 'yan doon sa Korea!"

Montairre Series 1: That Bitch Is Mine [COMPLETED]حيث تعيش القصص. اكتشف الآن