Montairre Series 1: That Bitch Is Mine [COMPLETED]

Chapter 16

Chapter 16

We stayed in Cold Winter Café for 3 long hours talking about each other's personal likes and wants. Hindi ko nga alam na may time pala ang mga damuhong 'to e kung titingnan, parang mas busy pa sila sa amin dahil nga sa mga trabaho nila.

But look at them spending time with girls they just met.

Hindi rin nakaligtas sa utak ko ang isiping playboy din sila. They looked all gorgeous and god looking. Who wouldn't be boastful with that face they have?

We're currently in our way out of the cafe when Keifer suddenly stood beside me. Mag-isa lang kasi ako kanina sa likuran dahil trinaydor na ako ng mga kaibigan ko. They left me alone here.

"Let me drive you home..." He said, later on, I saw a small grin in his face, "hatid kita as a friend."

I shooked my head and walked again, "Nah. I can manage."

"No, I insist. Anong sasakyan mo pag-uwi? You left your car at your school."

"And that's because of you," masama ko siyang tiningnan, "and I can ride a taxi you know? May pamasahe naman ako." I said while rolling my eyes.

"Maraming mga masasamang driver dito sa Fortaleza, bitchy-baby. Baka mapahamak ka, ako pa magi-guilty. Responsibilidad kita ngayon dahil pinaiwan ko sa'yo ang sasakyan mo. We're friends right? Just let me drive you home, bitchy-baby..."

Agad kong kinurot ang tagiliran niya nang marinig ang huling salitang binanggit niya. Ngumiwi lang siya at ininda ang kaunting sakit. Mabuti nalang at malayo-layo na ang nilakad ng apat at hindi na nila maririnig pa ang sinasabi ng abokadong 'to.

"Fine..." I said with no choice.

I saw his smile in my peripheral vision. Napangiti rin ako ng patago ngunit agad kong sinuway ang sarili ko. Damn. Can't I just imagine that we're just friends?! Plain?! Bakit ba nag-aassume ako ng kung ano-ano? He's just offering to drive me home. Nothing more, nothing less. Stop putting meanings on everything, Shan Ashley. That might hurt you in the future!

Nang marating namin ang paradahan ng sasakyan, nakita kong naghihintay pala sa amin ang apat. They were looking at us intently for the reason that I do not even know. Napakunot ang noo ko.

"Baka matunaw kami, ladies and gentlemen!" Pukaw ko sa kanilang natutulog na isipan dahil mukhang natulala na sila nang tuluyan. Ano bang problema ng mga 'to? Nakahithit? "Sasabay nalang ako kay Keifer, girls. Wala rin naman akong ibang sasakyan."

"Okay. Mag-ingat kayo!" I frowned. Diniinan pa ni Clemy ang salitang 'mag-ingat' na parang may gusto talagang ipahiwatig.

Baliw.

"Bye!" Lumapit ako kay Clemy at bumeso, na nakaugalian na naming magkakaibigan. Sumunod naman si Vien. "Boys, alagaan niyo 'yang mga kaibigan ko 'ha? Kapag May nangyaring masama riyan ipapabitay ko kayo sa flagpole!" Umakto akong nagbabanta sa dalawang lalaki.

Lury saluted to me, "Yes ma'am! Baka totohanin mo. Maldita ka pa naman." Imbis na mainsulto ako ay natawa pa ako sa kaniya.

"Buti nang nagkakaliwanagan ta'yo di'ba? O siya alis na kami!"

Hindi ko na hinintay pang sumagot sila dalhin dali-dali na akong pumunta sa sasakyan ni Keifer. Sumunod din naman siya kaagad sa akin. He's wearing a smile while entering his car.

"You're scaring me, Keifer." Hindi ko napigilang sambit.

He chuckled, "You know I'm just so happy I made myself a lady friend today."